สภาวันพุธนี้จะล่มอีกหรือไม่? 
    รัฐบาลเสียงปริ่มน้ำจะบริหารจัดการเสียงในสภาอย่างไร 
    ฝ่ายค้านจะเล่นเกมไหน    
    เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาเสถียรภาพของรัฐบาลเพียงอย่างเดียว ยังเกี่ยวพันไปถึงผลประโยชน์ของประชาชนทั้งประเทศ  
    ฉะนั้น สภาล่ม หรือไม่ล่ม นักการเมืองอย่านำมาชิงไหวชิงพริบ เพื่อความได้เปรียบทางการเมือง 
    อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย 
    เล่นการเมืองกันมาก ระวังจะไม่มีที่ให้เล่น  
    ทั้ง ส.ส.ฝ่ายค้านและรัฐบาล กลับไปคิดให้ดีๆ ก่อนจะนอนเอาตีนก่ายหน้าผาก
    การโหวตญัตติตั้งกรรมาธิการวิสามัญศึกษาผลกระทบจากการใช้มาตรา ๔๔ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ฝ่ายรัฐบาลแพ้โหวต จนต้องเสนอให้โหวตใหม่
    มาสัปดาห์นี้จะเดินอย่างไรต่อ 
    ข้อบังคับการประชุมสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ.๒๕๖๒ ข้อ ๘๕ บัญญัติว่า 
    "เมื่อมีการออกเสียงลงคะแนนตามข้อ ๘๓ (๑) แล้ว ถ้าสมาชิกร้องขอให้มีการนับใหม่ โดยมีผู้รับรองไม่น้อยกว่ายี่สิบคน ก็ให้มีการนับคะแนนเสียงใหม่ และให้เปลี่ยนวิธีการลงคะแนนเป็นวิธี ตามข้อ ๘๓ (๒) เว้นแต่คะแนนเสียงต่างกันเกินกว่ายี่สิบห้าคะแนนจะขอให้มีการนับคะแนนเสียงใหม่ไม่ได้
    เมื่อได้มีการออกเสียงลงคะแนนตามข้อ ๘๓ (๒) แล้ว จะขอให้มีการนับคะแนนเสียงใหม่อีกไม่ได้"
    ถ้ายึดตามข้อบังคับการประชุมสภา ฝ่ายรัฐบาลมีสิทธิ์ขอให้โหวตใหม่    
    จะอ้างว่าเป็นเผด็จการ แพ้แล้วพาล นั่นคือการเมือง 
    การที่ฝ่ายค้านไม่ยอมให้นับคะแนนใหม่ ก็คือการเมือง
    ในพรรคร่วมรัฐบาลเองก็มีการเมือง เพราะ ๖ ส.ส.ประชาธิปัตย์โหวตให้ฝ่ายค้าน 
    วันพุธนี้จึงเดินได้ ๒ ทาง 
    ฝ่ายรัฐบาลโดยพลังประชารัฐ ถอนญัตติให้นับคะแนนใหม่ออกไป ปล่อยให้ตั้งกรรมาธิการวิสามัญศึกษาผลกระทบจากการใช้มาตรา ๔๔
    หรือไม่ก็เดินหน้าโหวตใหม่
    แต่ไม่ว่าเลือกทางไหน ผลที่ตามมาก็แทบไม่มีอะไรต่าง 
    ๖ ส.ส.ประชาธิปัตย์คงมีเจตนารมณ์เดิมคือ ให้ตั้งกรรมาธิการ
    หากพลิกลิ้น เท่ากับทรยศตัวเอง
    และนั่นทำให้รอยร้าวในรัฐบาลยังคงอยู่ 
    หากฝ่ายค้านโหวตชนะ ได้ตั้งกรรมาธิการก็ตั้งไป ศึกษาไป มีเวทีให้ด่ารัฐบาลเพิ่ม 
    แต่ไม่มีผลอะไรต่อการบริหารประเทศของรัฐบาล 
    เพียงแต่สิ่งที่เกิดนอกสภานั้น...น่ากังวลกว่า 
    ประชาชนจะกลับมาเบื่อการเล่นเกมของนักการเมืองอีกครั้ง
    ในอดีตเคยมีเรื่องชั่วร้ายกับการโหวตแก้ไขร่างรัฐธรรมนูญ 
    "นริศร ทองธิราช" อดีต ส.ส.สกลนคร พรรคเพื่อไทย เสียบบัตรแทนเพื่อน
    คนเดียวลงคะแนนเวียนเทียนหลายที
    นั่นเป็นความอัปยศของสภาโดยนักการเมือง  
    และเป็นหนึ่งในสาเหตุ ไม่มีสนามให้เล่น    
    เจ็บแล้วหัดจำเสียบ้าง.