อยู่ดีๆ ผู้สูงอายุก็พูดถึงความตายขึ้นมา!!! เราจะทำอย่างไร???

                เป็นข้อความที่เพื่อนส่งมาในไลน์ โดยระบุว่าเป็นข้อเขียนของ คุณเอกภพ สิทธิวรรณธนะ

                รู้สึกว่าน่าสนใจนะ เพราะบางทีก็เห็นหน้าคุณแม่ที่แก่เฒ่ารู้สึกเบื่อโลกเต็มแก่ อาจจะเบื่อที่ต้องนอนจับเจ่าอยู่บนเตียง ไม่ได้ไปไหนมาไหนแบบเมื่อก่อน และไม่สามารถเดินไปไหนได้ด้วยตัวเอง ...ดังนั้นจึงต้องอ่านต่อ...

                การพูดเรื่องความตายของผู้สูงอายุ เช่น “อายุปูนนี้แล้ว จะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่หนอ” “จะได้เห็นหลานๆ เรียนจบปริญญาไหมนะ” “เมื่อไหร่จะพ้นทุกข์พ้นโศกไปเสียที” ฯลฯ

                ลูกหลานมักห้ามปราม บ้างก็ว่าเป็นลางร้าย หรือไม่ก็พูดหลบเลี่ยง เช่น “ผู้สูงอายุยังแข็งแรง ยังอยู่ได้อีกนาน ยังไม่ต้องคิดเรื่องนี้หรอก”

                คุณเอกภพบอกว่า หากเราห้ามปรามเช่นนี้อาจเป็นสัญญาณว่าเรายังไม่พร้อมรับมือกับความพลัดพราก ปฏิเสธการสูญเสีย ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการเผชิญความตายอย่างสงบ

                บางครั้งที่ผู้สูงอายุเปรยสิ่งเหล่านี้ ก็เพราะมีสิ่งกังวล มีธุระคั่งค้างที่อยากสะสาง หรือมีความปรารถนาส่วนลึกที่ยังไม่ได้รับการตอบสนอง เช่น ต้องการพบคนสำคัญ ต้องการจัดการแบ่งสรรทรัพย์สิน ต้องการฝากฝังให้ดูแลคนที่ท่านเป็นห่วง ต้องการความมั่นใจว่าจะมีคนดูแล หรือไม่ทุกข์ทรมานจากภาวะโรค

                นี่จึงเป็นโอกาสทองของลูกหลานที่จะเริ่มต้นสนทนา ค้นหาความกังวลของผู้สูงอายุ ด้านหนึ่งก็เพื่อแสดงความสนใจ ใส่ใจ ผ่อนคลายความกังวล อีกด้านหนึ่งก็ทำให้ท่านมั่นใจว่า เรายอมรับการจากไปของท่านได้

                การพูดคุยกับท่านในเรื่องนี้ จะช่วยให้ท่านได้เตรียมพร้อมรับการจากไป และช่วยให้ครอบครัวใช้เวลาที่เหลืออย่างมีคุณภาพร่วมกับท่าน

                ลูกหลานควรชื่นชม ให้กำลังใจว่าผู้สูงอายุมีความเข้มแข็ง ยอมรับความจริงของชีวิตได้ พร้อมทั้งตั้งคำถามให้ผู้สูงอายุสำรวจความพร้อมในการเผชิญกับความตาย เช่น “คุณตากลัวตายไหม, ถ้าเลือกได้ วันสุดท้ายคุณยายอยากอยู่ที่ไหน, อยากให้ใครอยู่ด้วยบ้าง, มีอะไรที่ย่าอยากทำแต่ยังไม่ได้ทำ, ในบรรดาลูกหลานทั้งหมด คุณตาเป็นห่วงใครมากที่สุด” เป็นต้น

                ลูกหลานควรเริ่มต้นยอมรับว่า เวลาที่จะอยู่ร่วมกับท่านเริ่มจำกัดและเหลือน้อยลงทุกที ในขณะเดียวกัน ท่านก็ยังมีชีวิตอยู่กับเรา ยังมีโอกาสทำสิ่งดีงามร่วมกันได้

                หากเป็นไปได้ ควรเริ่มต้นสะสางสิ่งคั่งค้าง สิ่งที่ผู้สูงอายุเป็นกังวล อาจจัดงานบุญรวมญาติในโอกาสต่างๆ เพื่อสร้างโอกาสให้ผู้สูงอายุได้พบคนที่อยากพบ หรือเป็นธุระจัดการสิ่งที่ท่านต้องการทำให้เสร็จ ฯลฯ

                อ่านจบ..ต้องบอกว่าเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ.

                "ป้าเอง"