เป็นวัยเก๋าไฟแรงที่เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูกศิษย์ลูกหา สำหรับสถาปนิกวัยหญิง 82 ปี อย่าง อ.วนิดา พึ่งสุนทร ศิลปินแห่งชาติ สาขาสถาปัตยกรรม (แบบประเพณี) ปี 2546 ที่ปัจจุบันยังคงทำงานเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาในระดับปริญญาตรีและปริญญาโท คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาวิชาศิลปะสถาปัตยกรรม ม.ศิลปากร ทั้งนี้ ข้อดีของการทำงาน แม้จะผ่านวัยเกษียณมาหลายสิบปีแล้ว โดยเฉพาะการออกแบบวัดวาอาราม โบสถ์ วิหารอยู่ตลอดเวลา นั่นถือได้ว่าเป็นการเพิ่มความสุขทางใจให้กับ อ.วนิดา ที่ทำให้ดูอ่อนเยาว์กว่าวัย ไม่หลงไม่ลืม เพราะในแต่ละวันนั้นเจ้าตัวต้องฝึกสมอง โดยการคิดออกแบบด้านสถาปัตยกรรม ตลอดจนงานสอนหนังสือ สิ่งที่เกิดขึ้นถือเป็นตัวอย่างของการดูแลสุขภาพ โดยเฉพาะการบำบัดจิตใจจากงานศิลปะ ด้านการออกแบบที่รัก และจากการได้พูดคุยกับ สถาปนิกหญิงของชาติ เจ้าตัวก็ไม่ลืมบอกกล่าวเล่าสิบเกี่ยวกับเคล็ดลับในการดูอ่อนกว่าวัยในด้านอื่นๆ มาแนะนำกัน

      อ.วนิดา บอกว่า “ถ้าจะให้พูดถึงเรื่องการดูแลสุขภาพโดยรวมนั้นก็ไม่มีอะไรที่ยุ่งยาก เพราะว่าตัวเองใช้หลักของการไม่กินของหวาน ของมัน อาหารเค็ม เพราะป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง คุณจึงแนะนำให้เลี่ยงอาหารกลุ่มดังกล่าว และประกอบกับทุกวันนี้ยังคงต้องทำงานอยู่ ทำให้การควบคุมเรื่องอาหารก็จะไปสติ๊กมากไปก็คงไม่ได้ แต่จะใช้วิธีของการรับประทานผักและผลไม้ให้มากที่สุด และพยายามกินให้น้อยลง และแบ่งการรับประทานอาหารเป็นมื้อย่อยให้มากยิ่งขึ้น ประกอบกับตัวเองจะไม่ดื่มชาและกาแฟ แต่จะดื่มโกโก้ร้อนในมื้อเช้า โดยใส่น้ำผึ้งแทนน้ำตาล เพราะเป็นโรคเบาหวานจึงต้องควบคุมน้ำตาล หรือบางที่ก็เปลี่ยนเป็นดื่มน้ำเต้าหู้แทนบ้างสลับกัน ส่วนอาหารมื้อเที่ยงนั้นจะรับประทานอาหารให้พลังงาน และมีผักอยู่ในจานเป็นส่วนประกอบหลัก เพื่อช่วยทำให้ระบบย่อยทำงานได้ดีขึ้น ซึ่งตรงนี้ก็ถือเป็นการดูแลสุขภาพควบคู่กับการไปตรวจสุขภาพตามที่คุณหมอนัดค่ะ ส่วน “การออกกำลังกาย” นั้น คุณหมอจะแนะนำให้เคลื่อนไหวร่างกายด้วยการขยับแข้งขยับขาทุกเช้าและเย็น เป็นเวลาประมาณ 10-15 นาที นอกจากนี้เวลาที่เราไปสอนหนังสือ ก็เท่ากับว่าตัวเองได้เดินไปโน่นมานี่ ตรงนี้ก็เท่ากับเป็นส่วนหนึ่งในการดูแลสุขภาพของตัวเองค่ะ

      “นอกจากนี้ วิธีการดูแลจิตใจของตัวเองเพื่อให้เกิดความผ่อนคลาย เพราะอย่าลืมว่าการที่มีสุขภาพจิตที่ดี ไม่เพียงทำให้ร่างกายแข็งแรง แต่ยังทำให้ดูอ่อนเยาว์กว่าวัยได้เช่นกัน ซึ่งตัวเองใช้วิธีของการออกแบบวัดวาอาราม โบสถ์ และวิหารต่างๆ ให้กับทั่วประเทศในบ้านเรา นั่นจะทำให้เรามีความสุขกายสุขใจ และเมื่อเรามีความสุขจากงานออกแบบ จึงทำให้เรามีความเครียดน้อยลง ประกอบกับการที่เราไม่มีครอบครัว ก็ทำให้เราไม่ต้องเป็นห่วงหรือพะวงกับเรื่องอะไรมากค่ะ ทำงานที่รักในทุกๆ วันให้มีความสุขเท่านั้นเป็นพอค่ะ”

      ถามถึงเรื่องงานประจำที่ทำหลังวัยเกษียณนั้น อ.วนิดา บอกว่า ปัจจุบันมีทั้งงานที่ไปช่วยกระทรวงวัฒนธรรม โดยเฉพาะการทำหน้าที่ เป็นกรรมการด้านสถาปัตยกรรม นอกจากนี้งานที่เกี่ยวข้องกับการเป็นศิลปินแห่งชาติ โดยในทุกๆ ปีจะมีเวิร์กช็อปทั้ง 4 ภาคทั่วไทย ในเรื่องของการลงไปให้ความรู้กับเด็กและเยาวชนเกี่ยวกับเรื่องของความสำคัญของสถาปัตยกรรมไทย และสอนเด็กให้ดูสถาปัตยกรรมเป็น

      “สิ่งที่ได้จากงานเวิร์กช็อปดังกล่าวนั้น เนื่องจากเวลาที่เราลงพื้นที่ในฐานะศิลปินแห่งชาติ จะมีเหล่าอัครศิลปินแห่งชาติทุกสาขาไปร่วมงานด้วย ตรงนี้ก็ทำให้เราเพื่อน มีสังคม ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ระหว่างกันและกัน อีกทั้งเวลาที่เราลงไปให้ความรู้กับเด็กๆ ก็ทำให้เรามีความรู้ภูมิในฐานะผู้ถ่ายทอดวิชาเกี่ยวกับเรื่องของสถาปัตยกรรมให้เขา อีกทั้งงานประจำที่ ม.ศิลปากร อย่างการสอนหนังสือนักศึกษาทั้งประดับปริญญาตรีและปริญญาโทนั้น ก็มีทั้งงานในส่วนของการบรรยายเลคเชอร์หน้าห้อง และการตรวจงานในสตูดิโอ สิ่งเหล่านี้ก็ให้ประโยชน์เราในแง่ของการพัฒนาและกระตุ้นสมอง ป้องกันโรคความจำเสื่อมได้เป็นอย่างดีค่ะ”

      ปิดท้ายกันที่ข้อคิดการใช้ชีวิตให้กับเด็กและเยาวชนยุคใหม่ในฐานะครูอาจารย์ งานนี้ สถาปนิกหญิงของชาติ บอกว่า “การที่เยาวชนยุคใหม่ใช้ชีวิตหรือไลฟ์สไตล์ที่เป็นไปตามยุคสมัยนั้น ก็คงไม่ว่าอะไรเขา เพียงแต่ว่าเด็กๆ ต้องรู้จักความพอดีว่าอยู่ตรงไหน และเวลาที่เด็กได้ยินใครพูดอะไรหรือมีสิ่งเร้าต่างๆ เข้ามาก็ต้องคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนก่อนที่จะเชื่อ ตรงนี้ก็เป็นหน้าที่หนึ่งที่พ่อแม่ก็คงต้องคอยดูแลสอดส่องบุตรหลานด้วย เพื่อที่ว่าบุตรหลานของตัวท่านเองนั้นจะสามารถทำหน้าที่หรือรับผิดชอบหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด ที่สำคัญจะต้องมีความจงรักภักดีต่อชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ด้วยเช่นกันค่ะ”.