16 ต.ค.62 - นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ กล่าวช่วงหนึ่งในงานเสวนา “งบประมาณ พัฒนาประเทศได้จริงหรือ?” ที่โรงแรมรัตนโกสินทร์วานนี้ ว่าตนไป นครปฐม ติดๆกันมา 3-4 ครั้ง รวมทั้งหลายๆจังหวัด ที่ตนไปด้วยความหดหู่ เมื่อมีครอบครัวหนึ่ง สามีทำอาชีพ รับเหมาก่อสร้าง ภรรยาเป็นแม่ค้าในตลาด สามีตอนนี้เริ่มไม่มีโอที ตอนนี้จ้างแทบจะเป็นวันเว้นวัน เพราะไม่มีงานให้ทำ ขณะที่ภรรยาก็บอกว่า การค้าซบเซาลงทุกวัน 

"เมื่อผมถามถึงชีวิตความเป็นอยู่ และสภาพเศรษฐกิจ มีหลายคนเดินมาจับมือผมแล้วก็ร้องไห้ ซึ่งไม่ต่ำกว่า 20 ครอบครัว ในรอบ 2 ครั้งที่ผมลงพื้นที่เคาะประตูบ้าน  ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายว่า ในภาวะที่คนลำบากขณะนี้ เราไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเขาได้"นายธนาธร กล่าว

นายธนาธร กล่าวต่อว่า สงครามการค้าระหว่าง สหรัฐ อเมริกาและจีน แน่นอนว่า ส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบทางเศรษฐกิจของไทย อย่างไรก็ตามอัตราการเลิกจ้าง ที่ปรากฎเป็นข่าว แทบจะทุกสัปดาห์ในประเทศไทย ช่วงเดียวกัน ในปี 2552 ซึ่งเป็นปีที่เกิดวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ พบว่า ปีนี้มีคนถูกเลิกจ้างมากกว่าปี 2552 เสียอีก โดยในปีนี้ตั้งแต่เดือนมกราคมถึง มิถุนายน มีคนถูกเลิกจ้างไปแล้ว 163,000 คนทั่วประเทศ ขณะที่ในปี 2552 ช่วงเวลาเดียวกัน พบว่า มีคนถูกเลิกจ้าง  141,000 คน  

นอกจากนี้ วิกฤติน้ำท่วมใน 4 จังหวัดยังเป็นการซ้ำเติม เอาแค่ จ.อุบลราชธานี ร้อยเอ็ด ยโสธร และอำนาจเจริญ พบว่า มีพื้นที่ที่ถูกน้ำท่วม 2.2 ล้านไร่ ประมเนิความเสียหายทางเศรษฐกิจอาจสูงถึง 20,000 ล้านบาท แต่ถ้าเราไปดูชีวิตคนจริงๆ อาจจะเสียหายมากกว่านั้น เพราะหนี้สินที่ยืมมา ดอกเบี้ยก็ทบต้นขึ้น ขณะที่ปีนี้ก็ไม่สามารถชำระหนี้ได้ด้วย ความหนักหนาสาหัส ยิ่งกดทับศักยภาพของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในประเทศไทย

หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ กล่าวว่าโจทย์ของประเทศไทยที่งบ 63 ต้องแก้ คือ 1.ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ 2.ระบบราชการที่รวมศูนย์ในกรุงเทพ 3.ปัญหาเศราฐกิจซบเซา 4.ขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ 5.ประสิทธิภาพการใช้งบประมาณของภาครัฐ เมื่อเราถามว่างบปี 63 แก้ปัญหาตัวนี้หรือไม่ คำตอบที่ผมกล้าพูดได้เต็มปากคือ ไม่ตอบโจทย์

เขา กล่าวว่าตนขอให้หลักคิดใหม่ ฐานใหม่ในการใช้งบประมาณพัฒนาประเทศ คิดว่าใช้เพียงแค่ 4 หลัก คือ 1.ลดงบดำเนินการลงไปเป็นงบลงทุน ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะประเทศไทยมีการลงทุนน้อยลง ทำให้ระบบสาธารณูปโภคพื้นฐานของประเทศไทย ไม่ได้รับการพัฒนาอย่างพอเพียง 

2.เปลี่ยนจากการตัดสินใจการใช้งบจากส่วนกลางไปสู่ท้องถิ่น เป็นผู้ตัดสินใจ 3.โครงการเมกะโปรเจ็กต์ยังจำเป็นอยู่ แต่ที่คิดว่าสำคัญกว่าคือ การลงทุนเพื่อคนทุกคน 4.สร้างสวัสดิการและความมั่นคงในชีวิตของประชาชน.