มาถึง ณ ขณะนี้...ก็ยังไม่ถึงกับสรุปได้แน่ชัด ว่าสถานการณ์น้ำท่วม โดยเฉพาะที่จังหวัดอุบลราชธานี จะพอบรรเทา เบาบาง หรือยังหนักหนา สาหัส ไปถึงขั้นไหน แม้ว่า น้ำใจ จะสวนทางกับ น้ำท่วม พร้อมขจัดปัดเป่า ความทุกข์ ความเดือดร้อน ของผู้ที่อยู่ร่วมแผ่นดินเดียวกันแบบชนิดเต็มสูบ เต็มร้อย แต่ยังคงต้องขึ้นอยู่กับ การบริหาร-จัดการ นั่นแหละ ว่าจะมีประสิทธิภาพ ประสิทธิผล มาก-น้อย เพียงใด...
-------------------------------------------
คือไอ้ความเจ็บปวด รวดร้าว ในการที่ต้องเผชิญกับภาวะ น้ำท่วม นั้น ในฐานะผู้ที่เคยมีประสบการณ์ เคยหนียะย่ายพ่ายจะแจจากกรุงเทพมหานคร ไปตั้งหลักแถวๆ อ่างศิลา แถวชลบุรี สัตหีบ ฯลฯ โน่นเลย เมื่อครั้ง คุณน้องปู-เอาอยู่ แต่เอาไป-เอามา ชาวบ้าน ชาวช่อง ม่อยกระรอกกันไปเป็นแถวๆ ยังคงเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่พอจดจำจารึกไว้ในตับ ไต ไส้ พุง ได้เป็นอย่างดี ว่ามันเจ็บฉิบหาย ปวดฉิบหาย เหนื่อยฉิบหาย และลำบากฉิบหาย ไปได้ถึงขั้นไหน...
------------------------------------------
เรียกว่า...ขนาดผู้ที่ใกล้บรรลุปรมัตถ์ตามแนวทางนิกายตันตระ (นู้ด) อย่าง เกจินู้ด หรือคุณน้า นิวัติ กองเพียร ยังอดไม่ได้ที่ต้องจดจารึกชื่อของ คุณน้องปู-ยิ่งลักษณ์ เอาไว้ในไขกระดูก ในฐานะที่ทำให้ตัวเองต้องเผ่นไปตั้งหลักอยู่แถวๆ หัวหินโน่นเลย คือมันเป็นอะไรที่เหนื่อยยาก ลำบาก เดือดร้อน ลำเค็ญ ไม่สบายเนื้อ สบายตัว แถมยังต้องวิตก กังวล กลัดกลุ้ม อยู่กับการซ่อมใหม่ สร้างใหม่ การรื้อฟื้นแต่ละสิ่งแต่ละอย่างให้กลับคืนสู่วิถีชีวิตเดิมๆ อันก่อให้เกิดความ ไม่สบายใจ ยืดเยื้อ คาราคาซัง ไปอีกตราบนานเท่านาน...
-------------------------------------------
อันนี้นี่แหละ...ที่ทำให้พอรับรู้ เข้าถึง-เข้าใจ ต่ออารมณ์ความรู้สึกของบรรดาชาวบ้าน ชาวช่อง ที่กำลังต้องเจอน้ำท่วม ไม่ว่าแถวๆ จังหวัดอุบลฯ หรือที่ไหนๆ ว่าน่าจะเจ็บปวด รวดร้าว กันไปมิใช่น้อย แต่ก็นั่นแหละ...การหันไป ระบาย กับอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติ เทวดา ฟ้า-ดิน ไปจนถึงรัฐบาล ฯลฯ เอาเข้าจริงๆ แล้ว มันคงไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาซักกี่มาก-น้อย สู้หันมาทำใจนิ่งๆ หันมานำเอาความทุกข์ ความเดือดร้อน มาใช้เป็นบทเรียน บทศึกษา ถึงความไม่แน่นอน ความเปลี่ยนแปลงอันเป็น อนิจจัง เสียทั้งสิ้น ก็อาจพอช่วยให้เกิดความแข็งแกร่ง ในการเผชิญหน้ากับสถานการณ์ใดๆ ในอนาคต แถมยังอาจช่วยให้เกิดความรู้สึกถึงความเชื่อมโยง ผูกพัน ระหว่างมวลมนุษย์ทั้งหลาย และโดยเฉพาะระหว่างคนไทยกับคนไทยด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นใคร จะอยู่ในสถานะใด หรืออยู่ใน ฝ่ายใด ก็ตาม..
-----------------------------------------------
คือประเภทที่ตัวเองก็ไม่ได้โดนน้ำท่วม แถมยังอาจไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือ เยียวยา ใครต่อใครเขาเลยแม้แต่น้อย...แต่พอเห็นความทุกข์ ความเดือดร้อน ของชาวบ้าน ชาวช่อง ที่สามารถหยิบเอามาใช้เป็นเงื่อนไข เหตุปัจจัย ให้สามารถ ด่ารัฐบาล ได้แบบถนัดๆ ปาก ก็ทั้งโพสต์ ทั้งแชร์ ชนิดท่วมโลกโซเชียลมีเดีย กันไปซะแล้ว ทำไม บิ๊กตู่ ไม่ไปลุยน้ำท่วมที่อุบล??? ดันหันมาลุยไถ หรือลุยถั่วกับ ลุงกำนัน ที่เกาะสมุยไปซะนี่??? ทำไมยังคิดเอาเงินไปซื้อเรือรบที่เมืองจีน??? ไม่คิดจะเอาเงินมาแจกผู้ที่ประสบภัยน้ำท่วมแบบคุณน้อง บิณฑ์ บรรลือฤทธิ์??? เผลอๆ...อาจถึงขั้นทำไมไม่คิดแก้ รัฐธรรมนูญเฮงซวย ผู้ที่ถูกน้ำท่วมจะได้สบายอก สบายใจ ขึ้นมามั่ง??? ไปจนถึงขั้นงัดเอา Fake News, F-ck News มาใส่สีตีไข่ไปเลยก็มี...
----------------------------------------------------
อะไรต่อมิอะไรเหล่านี้...นอกจากมันจะไม่ได้ช่วยให้บรรดาความทุกข์ ความเดือดร้อน ของชาวบ้าน ชาวช่อง บรรเทา เบาบาง ลงมาเลยแม้แต่น้อย แต่ยังน่าจะทำให้ สายใย แห่งความเชื่อมโยง ผูกพัน ไม่ว่าระหว่างมวลมนุษย์ด้วยกัน หรือระหว่างผู้ที่อยู่ร่วมในแผ่นดินเดียวกัน ยิ่งขาดสะบั้น ขาดผึง ลงไปง่ายๆ หรือยิ่งทำให้เกิด ฝ่ายใด-ฝ่ายหนึ่ง ไปในทุกเรื่อง ทุกๆ กรณี ไม่เว้นแม้แต่กรณีที่ เพื่อนมนุษย์ หรือ เพื่อนผู้อยู่ร่วมแผ่นดินเดียวกัน กำลังเจ็บปวด รวดร้าว เหนื่อยยาก ลำบาก อย่างแสนสาหัส...
---------------------------------------------------
คืออันที่จริงนั้น...สิ่งที่เรียกว่า รัฐบาล ก็น่าจะมีเอาไว้ด่านั่นแหละ ตามแนวทางแห่งความเป็นประชาธิปไตยทั้งหลาย แต่การที่จะด่าไปในทุกๆ เรื่อง โดยไม่คิดจะแยกแยะ หรือไม่คำนึงถึงกาละ-เทศะ ว่าช่วงไหนควรถล่ม หรือช่วงไหนที่ควรงดเว้น มันออกจะเป็นอะไรที่ เหลือกำลังลาก อยู่พอสมควรเหมือนกัน โดยเฉพาะในช่วงที่มีแต่ต้องอาศัย น้ำจิต-น้ำใจ อาศัยความสมัครสมานสามัคคี ความมีมิตรจิต-มิตรใจ ระหว่างกันและกันเท่านั้น มันถึงจะพอช่วยให้ความทุกข์ ความเดือดร้อน ของผู้ที่อยู่ร่วมในแผ่นดินเดียวกัน พอได้คลายๆ จางๆ ลงไปได้มั่ง...
---------------------------------------------------
ด้วยเหตุนี้...ก็เอาเถอะ แม้ว่าในแง่ การบริหาร-จัดการ มันอาจไม่ถึงกับมีประสิทธิภาพ ประสิทธิผล แบบครบร้อย เต็มร้อย แต่ถ้ายังพอหลงเหลือหัวจิต-หัวใจ น้ำจิต-น้ำใจ เหลือสายใยแห่งความผูกพันระหว่างกันและกัน ไม่ว่าระหว่าง เพื่อนมนุษย์ ด้วยกัน หรือระหว่าง คนไทย ด้วยกันเอง ก็น่าที่จะเพลาๆ ลงไปบ้าง เปิดโอกาสให้ผู้ที่กำลังจ้วงพาย จ้ำพาย ไปช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก เขาไม่ถึงกับต้องเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า ยิ่งขึ้นไปอีก เพราะโดนเอา ตีนราน้ำ ไปในทุกๆ เรื่อง ทุกๆ กรณี...
--------------------------------------------------------
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก German proverb... Sweet are uses of adversity. Envy eats nothing but its own heart. Old hatreds run deep. – ความทุกข์ยากอาจนำไปใช้ในทางที่เกิดประโยชน์ได้ ความริษยาตาร้อนกัดกินหัวใจของมันเอง ความอาฆาตพยาบาทเก่าแก่หยั่งรากลึก...
---------------------------------------------------------
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
