ทั่นศรีวราห์...นี่แน่จริงๆ
    ไม่สนใจเสียงวิจารณ์จากโซเชียล เพราะโซเชียลไม่มีในกฎหมาย กินภาษีประชาชนเป็นเงินเดือน
    ก็...ถูกครับ กฎหมายไม่ได้บอกว่า เวลาทำคดีให้ฟังโซเชียล 
    ต้องฟังพยานหลักฐาน ไม่ว่าจะเป็นหลักฐานนิติวิทยาศาสตร์ พยานวัตถุ พยานบุคคล ล้วนต้องทำอย่างรอบคอบ แม่นยำ 
    แต่...โซเชียล ไม่ได้เรียกร้องเพื่อจะแทรงแซงการทำงานของตำรวจ 
    ที่โซเชียลต้องการคือ ทำคดีตรงไปตรงมา ที่สำคัญต้องใช้มาตรฐานเดียว 
    ไม่ใช่ทำกับคนจนอย่าง คนรวยอีกอย่าง 
    คนจนตกเป็นผู้ต้องหาตำรวจไม่มีสิทธิ์ไปตะคอก 
    เช่นเดียวกันผู้ต้องหาที่ร่ำรวยล้นฟ้า ตำรวจไม่จำเป็นต้องปฏิบัติด้วยความนอบน้อมเกรงใจ ราวกับเขาเป็นนาย
    คนจนติดคุกเพราะไม่มีเงินประกันตัว ส่วนคนรวยใช้เงินประตัวไปนอนอยู่บ้านได้ แม้สังคมบางส่วนไม่พอใจ แต่นั่นคือกติกา กฎหมายระบุเอาไว้เช่นนั้น 
    เพียงแต่...ท่าทีที่ พล.ต.อ.ศรีวราห์ รังสิพราหมณกุล แสดงออกมานั้นเกินกว่าที่สังคมจะเข้าใจได้ และนั่นนำไปสู่ความไม่พอใจ 
    จนโลกโซเชียลพากันติดแฮชแทก "ไม่เอาศรีวราห์" 
    เห็นทั่นจะฟ้องกลับคนที่ทำให้ทั่นเสียหาย...อันนั้นก็ว่ากันไป 
    แต่สิ่งหนึ่งที่ "ศรีวราห์" หรือผู้มีบารมีทางการเมืองและราชการทั้งหลายต้องสำเหนียกไว้ 
    "ท่าที" ที่แสดงออกต่อสังคมนั้นสำคัญ 
    การไม่เอาศรีวราห์ เกิดจากท่าทีที่ ทั่นศรีวราห์ แสดงต่อสังคม
    ทั่นจะช่วย "เปรมชัย" หรือไม่อันนั้นไม่รู้ ตอบไม่ได้ 
    แต่คำพูดมันสะท้อนตัวตนทั่นเอง
    เช่น
    "นายวิเชียร สารภาพ ไม่ได้เก็บค่าธรรมเนียมเข้าพื้นที่อุทยานแห่งชาติ 110 บาท ซึ่งเป็นค่าเข้าคนละ 20 บาท และค่านำรถเข้าพื้นที่ 30 บาทจริง จึงต้องรายงานให้กรมอุทยานฯ พิจารณาดำเนินการ  สามารถดำเนินการเอาผิดได้ทั้งทางวินัยและอาญา หากมีการร้องทุกข์ก็จะต้องดำเนินคดีตามกฎหมาย แต่หากกรมอุทยานฯ พิจารณาว่าอยู่ในอำนาจก็อาจมีการตั้งคณะกรรมการสอบสวนได้"
    "ข้อหาทารุณกรรม ไม่มีในข้อกฎหมายตาม พ.ร.บ.ทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ.2557  จึงได้มอบหมายให้พนักงานสอบสวนไปพิจารณาว่า ผู้ที่ร้องทุกข์เข้าข่ายมีเจตนากลั่นแกล้ง หรือแจ้งความเท็จหรือไม่"
    ที่สังคมพากันกังวลว่าคดีล่าช้า เพราะทั่นแวะบ่อย และแวะในจุดที่ไม่ควรแวะ 
    ในฐานะคนที่จ่ายภาษีเขาจึงไม่เอา "ศรีวราห์".