ใครรู้สึกแบบนี้บ้าง?

                ยิ่งนานวัน ยิ่งเห็นความต้องการของพรรคอนาคตใหม่ชัดเจนขึ้น

                เป็นความต้องการรื้อโครงสร้างประเทศ เลิกยึดโยงกับสิ่งที่เรียกว่าอดีต

                ช่างสมกับเป็น "อนาคตใหม่" จริงๆ

                เสียงเรียกร้องจาก "ปิยบุตร แสงกนกกุล" ให้ประชาชนสามารถวิจารณ์ศาลได้ เพราะศาลคือ ๑ ใน  ๓ อำนาจอธิปไตยที่ต้องยึดโยงกับประชาชน

                ก็ถูกต้อง ควรจะเป็นเช่นนั้น

                แต่จะแตกต่างจากหน้ามือเป็นหลังตีนในทันที หากแยกไม่ออกว่า "วิจารณ์" กับ "ด่า" มีความแตกต่างกันอย่างไร

                "จึงอยากฝากว่า ศาลเป็นองค์กรตุลาการ เป็นองค์กรผู้ใช้อำนาจอธิปไตยเคียงคู่ไปกับรัฐสภา และรัฐมนตรี ทั้ง 3 องค์กรนี้อยู่ในระนาบเดียวกัน ไม่มีใครใหญ่กว่าใคร และเมื่อคุณใช้อำนาจอธิปไตยผ่านกระบวนการตุลาการ ก็จำเป็นที่จะต้องให้ประชาชนผู้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตยมีโอกาสตรวจสอบ  ซึ่งการตรวจสอบที่ดีที่สุดคือการวิพากษ์วิจารณ์ซึ่งกันและกัน ท่านต้องระวังเรื่องการใช้กรณีละเมิดอำนาจศาลมาดำเนินคดี เพราะต่อไปในอนาคตจะทำให้เข้าใจว่า ศาลเป็นองค์กรที่แตะต้องไม่ได้เลยหรือเปล่า"

                คำพูด "ปิยบุตร" เหมือนจะดี

                แต่สำเนียงที่ส่อสันดาน เห็นได้ชัดว่า ก้าวร้าว ท้าทาย หาใช่พูดคุยเพื่อหาทางออกของปัญหาไม่

                ศาลทำตัวใหญ่กว่าคนอื่น ศาลแตะต้องไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่ "ปิยบุตร" คิด!

                เมื่อ "ปิยบุตร" อ้างฝรั่งมังค่าแบบครอบจักรวาล ตะวันตกคิดทุกอย่างดีหมด แต่...มันเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่

                ลอร์ดเดนนิง (LordDenning) อดีตอธิบดีผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ของอังกฤษ ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้พิพากษาที่ยิ่งใหญ่แห่งศตวรรษที่ ๒๐ ได้ให้ความเห็นเกี่ยวกับการวิจารณ์ศาลว่า...

                “ประชาชนควรจะวิพากษ์วิจารณ์ศาลได้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นศาลใด เพราะในกระบวนการยุติธรรมนั้น ประชาชนมีสิทธิ์ตรวจสอบได้ว่า ศาลได้ปฏิบัติหน้าที่ของตนโดยถูกต้องหรือไม่...

                ...ทุกคนมีสิทธิ์ทั้งในรัฐสภาและนอกรัฐสภา ในหนังสือพิมพ์หรือทางวิทยุกระจายเสียงที่จะออกความเห็นอย่างเป็นธรรมในเรื่องที่เกี่ยวกับสาธารณประโยชน์ ซึ่งผู้แสดงความคิดเห็นอาจทําได้เต็มที่เกี่ยวกับศาลยุติธรรม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เห็นว่า ผู้พิพากษาเข้าใจผิด หรือศาลพิพากษาผิดพลาด ไม่ว่าเรื่องนั้นจะมีการอุทธรณ์หรือฎีกาหรือไม่ เราเพียงแต่ร้องขอให้ผู้วิพากษ์วิจารณ์พึงตระหนักด้วยว่า เราเป็นศาล เราไม่อาจจะตอบโต้ข้อวิพากษ์วิจารณ์ของท่านได้ ยิ่งเป็นเรื่องความขัดแย้งทางการเมืองด้วยแล้ว เรายิ่งไม่อาจตอบโต้ได้เลย เราได้แต่เพียงถือว่าเราได้กระทําหน้าที่ของเราโดยชอบแล้วเท่านั้น..."

                "ปิยบุตร" พูดเหมือนที่ "ลอร์ดเดนนิง" พูด เพียงแต่ "ปิยบุตร" พูดไม่หมด

                วันนี้พวกคุณกำลังเอาการเมืองไปยัดใส่มือศาล!

                กรณี "โกวิท วงศ์สุรวัฒน์ พ่อนายจอห์น วิญญู" ที่ศาลรัฐธรรมนูญเรียกไปชี้แจง มิใช่เพราะ "โกวิท"  วิจารณ์คำพิพากษา

                แต่ "โกวิท" ด่าศาล

                ลองมีใครพูดถึงโคตรพ่อโคตรแม่ "โกวิท" ว่า "น่าจะเกินคำว่า ด้าน เสียแล้ว" เจ้าตัวคิดว่าคือคำวิจารณ์ หรือคำด่า น่าจะรู้แก่ใจดี

                หรือกรณี "สฤณี อาชวานันทกุล" พูดถึงศาลฎีกาแผนกเลือกตั้งว่าตีความกฎหมายแบบ "มักง่าย"  และ "ตะพึดตะพือ"

                ก็ลองมีใครพูดถึงโคตรพ่อโคตรแม่ "สฤณี" ว่า "มักง่าย" เจ้าตัวจะยินดียอมรับหรือไม่ว่านั่นคือคำวิพากษ์คำวิจารณ์ ไม่ใช่คำด่า

                และทั้ง ๒ กรณีนี้คือสิ่งที่ "ปิยบุตร" ประโคมว่า ประชาชนต้องวิจารณ์ศาลได้

                เช่นเดียวกับกรณีที่ "ปิยบุตร" พูดมาตั้งแต่ยังเป็นนักวิชาการว่า สถาบันพระมหากษัตริย์ต้องถูกวิจารณ์ได้ จึงจำเป็นต้องแก้ไข ม.๑๑๒

                ทีนี้เห็นชัดหรือยังว่า ปลายทางที่อนาคตใหม่ฝันถึงคืออะไร?