ชีวิตนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน ที่แน่แท้คือ ต้องเกิด แก่ เจ็บและตาย ส่วนจะแก่มากแก่น้อยแล้วตาย หรือไม่เจ็บเลยก็ตาย หรือไม่อย่างไรนั้น เป็นเรื่องแต่สุดกรรมจะนำพา..นะจ๊ะ

       เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว คติที่สอนว่า "ปลอดภัยไว้ก่อน" ก็เป็นเรื่องต้องใส่ใจ โดยเฉพาะเมื่อมนุษย์ลุงมนุษย์ป้ามีความจำเป็นต้องเดินทางไกล

       คุณหมอที่รามาธิบดี แนะนำว่า "ยาสามัญประจำบ้าน" ถือเป็นยาเพื่อไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ไม่ใช่ใช้แต่ในบ้าน เราควรจะต้องพกพาติดตัวไปด้วยค่ะ อาทิ  ยาแก้ปวด ยาลดไข้ ยาลดกรด ยาแก้ท้องอืด ยาแก้แพ้ ยาแก้เวียนศีรษะ ยาแก้ท้องเสีย นอกเหนือจากยาประจำตัว ที่เชื่อว่าเราต้องพกติดตัวอยู่แล้ว เพื่อให้ไม่ขาดช่วงในการใช้ยา เช่น ยาสำหรับผู้ป่วยความดันสูง ไขมันในเลือดผิดปกติ เบาหวาน นั่นเอง

       มีคำถามว่า ถ้าเดินทางไปยังต่างประเทศ ที่ถือว่าข้ามเขตเวลาล่ะ เราควรจะปฏิบัติอย่างไร คุณหมอกล่าวว่า ยาที่มีการออกฤทธิ์สัมพันธ์กับมื้ออาหาร ให้ปรับการใช้ยาตามมื้ออาหารจริง ส่วนยาที่ไม่ได้มีการออกฤทธิ์สัมพันธ์กับมื้ออาหาร แนะนำให้ใช้ยาโดยยึดตามเวลาของประเทศเดิมก่อนการเดินทางค่ะ

       ที่สำคัญคือ ยาที่ต้องแช่เย็น ควรใช้อุปกรณ์ให้ความเย็นที่ขนาดไม่เกิน 100 ซีซี ไม่ควรเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์ เพื่อให้ตรวจสอบได้ และคงสภาพความคงตัวของยา ยาที่ต้องใช้เข็มฉีดยาร่วมด้วย ควรให้แพทย์เขียนใบรับรองความจำเป็นในการใช้นะจ๊ะ

       สรุปว่า การพกยาไปต่างประเทศ อาจจะมีขั้นตอนในการติดต่อกับทางสถานทูตประเทศนั้นๆ ที่แตกต่างกันออกไป เราจึงจำเป็นที่จะต้องศึกษาหาข้อมูลที่เหมาะสมเพื่อทำการสอบถามชนิดของยาที่สามารถนำเข้าได้และยาที่ถูกต้องห้าม เนื่องจากแต่ละตัวยานั้นจะมีวิธีการนำเข้าที่แตกต่างกันออกไป

       มนุษย์ลุงมนุษย์ป้าบางคนอาจจะสบายอกสบายใจว่า เตรียมยามาพร้อมไม่ต้องห่วง แต่พร้อมแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์นะคะ หากยาที่ว่านั้นซุกอยู่ในกระเป๋าใหญ่ที่โหลดใต้ท้องเครื่อง ดังนั้นจดจำไว้ด้วยค่ะ แบ่งยาสามัญประจำบ้านสักเล็กน้อย รวมทั้งยาประจำตัวสัก 3 วันเดินทางไว้ในกระเป๋าถือขึ้นเครื่องค่ะ มันไม่ได้หนักหนาแน่นอน แต่มันจะสาหัสเลยล่ะ ถ้าหากเกิดเรื่องไม่คาดฝัน เครื่องเสียเวลา หรือเจอภูมิอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยให้เครื่องลงจอดตามเวลาได้

                                           "ป้าเอง"