เห็นว่า...เข้ามาถึงสัปดาห์ที่ 12 แล้ว สำหรับการประท้วงของบรรดา กะปอม หรือบรรดาเด็กๆ ในเกาะฮ่องกง ที่ไม่ว่าจะถูกหรือผิด แต่คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า มันออกจะมีแรงอึด แรงฮึด ที่น่า อึ้ง-ทึ่ง-เสียว อยู่พอสมควรเหมือนกัน จะไปประมาท ไปประเมินต่ำๆ คงไม่น่าจะถูกเรื่องด้วยประการทั้งพวง...
--------------------------------------------
ต่างไปจากบรรดา กะปอม บ้านเรา...ที่ไม่ถึงกับน่ากลัว น่าอันตราย มากมายซักเท่าไหร่นัก อย่างมาก...ก็อาจแค่แจกกล้วย แจกผลไม้รวม อยู่ในเว็บซง เว็บไซต์ เพจโน่น เพจนี่ ไปตามเรื่อง ตามราว โอกาสที่จะออกแรงฮึด เกิดการรวมตัว รวมตีน อย่างเป็นเรื่อง เป็นราว ระดับเป็นหมื่นๆ แสนๆ อย่างที่เกิดขึ้นกับเกาะฮ่องกงนั้น เท่าที่มองไปยังอนาคตอันใกล้ ก็ยังแทบไม่เห็น เงื่อนไข หรือ เหตุปัจจัย ใดๆ ที่อาจนำมาซึ่งฉากสถานการณ์ทำนองนี้...
--------------------------------------------
เพราะสำหรับบ้านเรานั้น...บรรดา ไดโนเสาร์ หรือพวกแก่ๆ นั่นแหละ ที่น่ากลัวกว่า อันตรายยิ่งกว่า อย่างประเภทที่เคยออกกันมาเป็นล้านๆ เมื่อช่วง 5-6 ปีที่ผ่านมา ส่วนใหญ่แล้ว...ออกไปทาง แก่แรด ไปด้วยกันทั้งสิ้น เฉพาะแค่ผู้ถือธงนำหน้า อย่าง ลุงกำนันเทพเทือก อายุ อานาม ในขณะนั้น ก็พอๆ กับกระเบื้องลายครามราชวงศ์ถัง ราชวงศ์ชิง แต่ยังมีแรงอึด แรงฮึด มากเสียยิ่งกว่าพวก กะปอมฮ่องกง ในทุกวันนี้ซะอีก คือสามารถสร้างสถิติการประท้วงยืดเยื้อระดับไม่รู้กี่ต่อกี่สัปดาห์ กี่เดือน กี่ปี เรียกว่า...ประท้วง ข้ามปี เอาเลยถึงขั้นนั้น...
--------------------------------------------
ขณะที่พวก กะปอม บ้านเราทั้งหลาย...แม้พยายามออกแรงฮึดอยู่หลายครั้ง หลายครา แต่อย่างมาก...ก็ได้แต่ออกันอยู่ตามสถานีรถไฟฟ้า ตามสะพานลอยอนุสาวรีย์ ระดับหลักสิบ หลักร้อย แค่ไม่กี่วัน ไม่กี่ชั่วโมง ก็สลายหายวับแทบไม่เหลือร่องรอย ยิ่งมีการแปลงสภาพ แปรสภาพ หันมาเดินแนวทางรัฐสภากันแทนที่ ความน่ากลัว น่าอันตราย ก็น่าจะยิ่งลดน้อยลงไปตามลำดับ เช่น หันไปบ้ากันในเรื่อง เสื้อ-ผ้า-หน้า-ผม หรือเรื่อง ความหลากหลายทางเพศ กันไปโน่น ฉากสถานการณ์ระหว่างเกาะฮ่องกง กับประเทศไทยแลนด์ แดนสยาม จึงมีความผิดแผก แตกต่าง ทั้งในเนื้อหาและบริบท อย่างมิอาจนำมาเปรียบเทียบกันได้ง่ายๆ...
----------------------------------------------
แต่ก็นั่นแหละ...ความน่ากลัว น่าอันตราย อันเนื่องมาจาก ช่องว่างระหว่างวัย ก็ยังเป็นสิ่งที่มิอาจเพิกเฉย และละเลยได้ เพราะแม้มันจะไม่ได้แสดงออกมาในรูปของความวุ่นวาย การลงมือ ลงตีน ระหว่างกันและกัน เหมือนอย่างที่เกิดขึ้น ณ เกาะฮ่องกงในทุกวันนี้ แต่มันย่อมสามารถสอดแทรก ซึมซ่าน ก่อให้เกิดความสับสน ระส่ำระสาย ต่ออารมณ์ความรู้สึก ต่อความคิด ความอ่าน ไปจนถึงต่อค่านิยมทางสังคม ต่อประเพณี วัฒนธรรมอันดี ได้อีกเยอะแยะมากมาย ซึ่งล้วนแล้วแต่จะนำมาซึ่ง ปัญหา ในแต่ละรูป แต่ละแบบ มากบ้าง-น้อยบ้าง หนักบ้าง-เบาบ้าง ไปตามสภาพ...
--------------------------------------------------
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ถ้าหากเกิดความพยายามปรับตัว ปรับกลยุทธ์ ยุทธวิธี เพียงเพื่อมุ่ง เอาใจลูกค้า หรือกลุ่มเป้าหมายผู้บริโภค อันได้แก่ประเภทเด็กและเยาวชนกันเป็นหลัก เพื่อให้ได้มาซึ่งจำนวนเสียง จำนวนเก้าอี้ ไม่ว่าในระดับ ส.ส. อบจ. อบต. โดยไม่จำเป็นต้องสนใจต่อ ค่านิยม-ประเพณี-วัฒนธรรมอันดี ใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย อันนี้...แม้ว่ามันอาจไม่เกิด ปัญหา ในระยะสั้นๆ เหมือนอย่างเกาะฮ่องกงก็แล้วแต่ แต่สำหรับระยะยาวแล้ว...ไม่แน่ใจนักว่า มันอาจเกิดอะไรที่หนักหนา สาหัส ยิ่งไปกว่าเกาะฮ่องกง หรือไม่ เพียงใด???
----------------------------------------------------
คือเพื่อให้ได้มาซึ่งจำนวนเสียง จำนวนเก้าอี้ ได้มาซึ่ง คะแนนนิยม สำหรับการบริหารการปกครองในระดับใดๆก็แล้วแต่ การปรับตัว ปรับกลยุทธ์ ยุทธวิธี เพื่อให้ เข้าถึง-เข้าใจ ต่อบรรดาลูกค้า หรือบรรดากลุ่มเป้าหมายผู้บริโภคประเภทเด็กๆ ทั้งหลาย ย่อมถือเป็นสิ่งที่มิอาจปฏิเสธและหลีกเลี่ยงได้อยู่แล้วแน่ๆ แต่ยังไงๆ...ก็น่าจะคง คุณภาพของสินค้า เข้าไว้ โดยเฉพาะคุณภาพในแง่ของ ความเป็นไทย ที่เป็นตัวถักทอบูรณาการประเพณี-ค่านิยม-และวัฒนธรรมอันดี จนก่อรูป ก่อร่าง มาเป็นประเทศไทยในทุกวันนี้ โดยจะใช้กรรมวิธี ในแบบไหน อย่างไร ก็ตามที เพื่อให้เกิดการ ลดช่องว่างระหว่างวัย ได้อย่างประณีต แนบเนียน...
--------------------------------------------------
อันนั้นนั่นแหละ...ที่มันจะช่วยแก้ ปัญหา ลึกลงไปในระดับต้นเหตุ หรือเหตุปัจจัย ช่วย ขจัดเงื่อนไข ในอนาคต ไม่ว่าระยะสั้นหรือระยะยาว ได้หมดเกลี้ยงลงไปทั้งแผง เพราะถ้ามัวแต่เอาใจลูกค้า เอาใจพวกเด็กๆ เพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งจำนวนเสียง จำนวนเก้าอี้ ด้วยการปรับ ความเป็นไดโนเสาร์ เพื่อให้เข้ากันได้ หรือไปด้วยกันได้กับ ความเป็นกะปอม สุดท้าย...ไดโนเสาร์ที่พยายามย่อตัวให้เล็กๆ ลงมา ก็อาจกลายสภาพเป็น วรนุส ไปแทนที่ จนไม่ว่า ความเป็นไทย หรือความเป็นประเทศไทยแลนด์ แดนสยาม อาจหนักหนา สาหัส ยิ่งกว่าเกาะฮ่องกง ขึ้นมาวันใด-วันหนึ่ง ก็ไม่แน่!!!
------------------------------------------------
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Dr.Karl Menninger ... What’s done to children, they will do to society. – เราปฏิบัติต่อเด็กๆ อย่างไร เด็กๆ ก็จะปฏิบัติต่อสังคมอย่างนั้น...
-------------------------------------------------
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
