คำถามนี้ ถ้าไม่ต้องคิดมาก เชื่อว่าร้อยทั้งร้อยต้องตอบว่า ลืมจะดีกว่าจำได้ยังไง?? โดยเฉพาะอายุปูนนี้ ที่ไปไหนมาไหนเริ่มถูกเรียกว่า "มนุษย์ป้า" ล่ะก็ รับรองว่าอยากมีความจำดี สมองแจ่มใสตราบนานเท่านานแน่นอน

                อย่างไรก็ตาม เรื่องของการจำ กับความจำ ในคำถามนี้...เป็นคนละเรื่องเดียวกันค่ะ ...ลองมาอ่านกันตามที่เขามักจะแชร์กันในหมู่เพื่อนๆ ...อายุเหลือน้อยแล้วบนโลกใบนี้

                ..เราเคยคิดว่าการมีความ “จำ” ดี เป็นสิ่งที่พิเศษ แต่เมื่อเราเข้าใจมันมากขึ้น “ลืม” ต่างหากที่เป็นสิ่งที่พิเศษอย่างแท้จริง!

                เพราะหากลืมไม่ได้ ชีวิตเราก็เหมือนกับอยู่ในโลกสีเทา

                ลืมความรุ่งเรืองในอดีตได้ นี่คือ การยอมรับ

                ลืมความล้มเหลวในอดีตได้ นี่คือ ความกล้าหาญ

                ลืมบาดแผลที่ใครๆ ฝากไว้ได้ นี่คือ การให้อภัย

                ลืมความผิดพลาดของคนอื่นในอดีตได้ นี่คือ ความสำนึกคุณ

                ลืมความไม่ใส่ใจที่มิตรสหายมีต่อเราได้ นี่คือ ความใจกว้าง

                ลืมความแค้นชิงชังที่ผู้อื่นมีต่อเราได้ นี่คือ ความเมตตา

                ลืมการทะเลาะเบาะแว้งกับคนที่เรารักได้ นี่คือ ความรักอันยิ่งใหญ่

                “ลืม” ยากกว่า “จำ” มากมายหลายเท่านัก

                จำ คือ ฉลาด

                ลืม คือ ปัญญา

                ชีวิตเหลืออีกไม่นาน

                จงเลือกในสิ่งที่ควรจำ จงละในสิ่งที่ควรลืม ........................

                เห็นด้วยไหมจ๊ะ!! ว่าการลืมในบางครั้งบางคราว ดีกว่าการจำไม่ยอมลืมเสียอีก และที่เหลือเชื่อคือ เวลาเราตั้งใจอยากจะลืมอะไร มันก็ลืมยากลืมเย็นเหลือเกินนะคะ

                ฉะนั้น มีเวลาก็ลองฝึกจิตวันละนิดนะคะ อย่างน้อยที่สุดมันคือวิธีสร้างสุขด้วยตัวของเราเอง โดยไม่ต้องพึ่งพาใครเลยค่ะ และเป็นความสุขจากภายในแท้ๆ ค่ะ.

                                                                                                                                                "ป้าเอง"