มีโอกาสได้ร่วมงานกับผู้พิการทางสายตา ทำให้ ตวง-สาวิกา กาญจนมาศ รู้ว่าจริงๆ แล้วคนเหล่านี้ยังมีความสามารถที่เป็นได้มากกว่าการเป็นหมอนวดหรือร้องเพลง วอนสังคมเปิดใจเพิ่มที่ยืนให้ผู้พิการมากกว่านี้

          “ตวงเคยร่วมกับผู้พิการทางสายทาง ล่าสุดก็ในละครสั้นเรื่องปริญญาใจ เป็นเรื่องจริงของน้องที่ชื่อเอิร์น ซึ่งพิการทางสายตา มันเป็นโครงการดีๆ ที่เราอยากสนับสนุน  ซึ่งบอกได้เลยว่าน้องๆ น่ารักมาก  นอกจากนี้กิจกรรมที่เคยทำร่วมกับคนพิการ ก็คือ  ตวงเคยไปอ่านหนังสือเสียงให้คนตาบอด ซึ่งทำเป็นประจำอยู่แล้ว เลยค่อนข้างที่จะได้เจอพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ คนพิการทางสายตาบ่อยครั้ง 

          อย่างน้องเอิร์นที่เล่นละครด้วยกัน เราก็ได้พูดคุยกับเขา น้องก็เล่าให้ฟังถึงประวัติเขา เมื่อก่อนเรียนหนังสือมายังไง มายึดอาชีพนวดได้ยังไง แล้วทำไมคนพิการทางสายตาต้องมีอาชีพแค่มานวด ต้องเป็นหมอนวด หรือร้องเพลงแค่นั้น ทำไมทางเลือกเขามีแค่นี้  ซึ่งเขามีความสามารถมากกว่านั้นอีกเยอะเลย แต่ว่าสังคมก็ตัดสินไปแล้วว่าพอคุณพิการทางสายตา คุณต้องนวด คุณต้องร้องเพลง อย่างตัวน้องเองน้องเก่งคอมพิวเตอร์ น้องทำอะไรได้หลายอย่างมากมาย ซึ่งพอได้คุยกับน้อง เราก็รู้ว่าจริงๆ เขาทำอะไรได้หลายอย่างจริงๆ ด้วย แต่ต้องยอมรับว่าสังคมบางกลุ่มเขาก็ยังไม่เปิดโอกาสให้คนกลุ่มนี้

          ตวงว่าเป็นเรื่องของโอกาสคำเดียวเลย ซึ่งปัจจุบันตวงรู้สึกดีใจนะที่มีหลายที่ หลายองค์กร หลายกลุ่ม ก็ยอมรับคนพิการทางสายตามากขึ้น ให้โอกาสมากขึ้น แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้สังคมที่ยังปิดอยู่ ลองให้โอกาสเขาก่อน ลองดูว่าเขาทำอะไรได้บ้าง เขาทำได้ดีแค่ไหน แล้วก็อย่าไปปิดกั้นโอกาสเขาแค่เพราะว่าคุณหูหนวก คุณตาบอด คุณแขนขาไม่ดี บางคนเขาทำได้คล่องกว่าเราอีก

          ฉะนั้นใครที่มีพี่ มีเพื่อน หรือมีคนใกล้ตัวที่เขาพิการไม่ว่าจะทางสายตาหรือส่วนอื่น ให้กำลังใจเขาเยอะๆและอยู่เคียงข้างเขา สนับสนุนเขาในสิ่งที่เขาชอบ ให้โอกาสเขาได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ให้เกียรติเขาเหมือนที่เราให้เกียรติคนอื่น ตวงเชื่อว่าพวกเขาต้องการแค่นี้”