สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา มีโอกาสไปทอดผ้าป่าสามัคคี เพื่อโครงการสันติภาวัน โดย พระไพศาล วิสาโล เจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต อำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ มาค่ะ

                ขออนุโมทนาสาธุ!! กับทุกท่านทั้งที่ได้ไปร่วมผ้าป่าสามัคคีด้วยกัน และทุกท่านที่ส่งน้ำใจพร้อมทั้งปัจจัยไปร่วมด้วยช่วยกัน รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 639,129 บาทถ้วน

                ในโอกาสนี้ พระอาจารย์ไพศาลได้เล่าถึงความเป็นมาของ "สันติภาวัน" ว่า ...

                โรงพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยในระยะสุดท้ายมีเยอะ โรงพยาบาลที่ดูแลพระที่ป่วยระยะสุดท้ายก็มี แต่สถานที่ดูแลพระผู้ป่วยในระยะสุดท้ายที่ดูแลโดยพระมีน้อยมาก อาจจะมีแค่ 2-3 แห่ง โดยเฉพาะการดูแลแบบไม่ยื้อชีวิตแทบไม่มีเลย

                ส่วนใหญ่ไปโรงพยาบาล เห็นผู้ป่วยระยะสุดท้าย จะมีความพยายามยื้อ ซึ่งเราก็จะพบส่วนมากในห้องไอซียู และพบว่าผู้ป่วยหลายครั้งมีความทุกข์ทรมาน

                ผู้ป่วยระยะสุดท้าย หมายความว่า เป็นโรคที่รักษาไม่หาย และอยู่ในระยะรักษาไม่ได้ มะเร็งขั้น 4 โรคไตวาย ติดเชื้อในปอด ในกระแสโลหิตจนกระทั่งรักษาไม่ได้ เพราะเชื้อต้านยา ก็คือ ตายแน่ แต่ส่วนใหญ่จะยื้อ ซึ่งทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน ตัวโรคก็ทำให้ทุกข์อยู่แล้ว การยื้อก็ยิ่งทำให้ทรมาน เพราะการยื้อจะมีการใช้เครื่องมือต่างๆ เจาะคอ ใส่ท่อ ผ่าตัดใหญ่ กลายเป็นว่าเจ็บเพราะกระบวนการรักษาอีก

                ตอนหลังนี้มีแนวคิดการดูแลรักษาตามธรรมชาติ ไม่เน้นการยื้อ แต่ให้ตายอย่างสงบ มีการใช้ยาด้วย แต่เน้นบรรเทาความเจ็บปวดทรมาน    โรงพยาบาลต่างๆ ก็เริ่มมีแผนกนี้ คือการดูแลแบบประคับประคอง เพื่อให้ตายอย่างสงบ แต่ชื่อแตกต่างกันไปเท่านั้น

                อย่างไรก็ตาม การดูแลแบบนี้ส่วนใหญ่จะเป็นการทำให้กับฆราวาส ไม่ได้ทำให้กับพระ หรือมีน้อยมาก นอกจากนั้นการดูแลพระตามโรงพยาบาลก็มีปัญหา เพราะฆราวาสญาติโยมไม่ค่อยรู้เรื่องพระวินัย พยาบาลก็อาจจะมีความหวังดี แต่การดูแลก็อาจไม่สะดวก รวมถึงเรื่องเครื่องแต่งกาย เรื่องการกินอาหาร

                สิ่งที่เกิดขึ้นคือ มีพระป่วยในระยะสุดท้ายจำเป็นต้องสึกไป เพื่อให้ญาติโยมดูแลได้สะดวก

                โครงการสันติภาวันจึงเกิดขึ้น โดยมีหลัก 3 ประการ

                1.การไม่ยื้อ

                2.ดูแลโดยพระ และ

                3.ให้สอดคล้องตามพระธรรมวินัย

                "ดูแลกาย ดูแลจิต ให้สอดคล้องกับพระธรรมวินัย"     

                มนุษย์ป้าฟังเรื่องราวเสร็จก็ต้องเปล่งคำว่า สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิค่ะ ส่วนใครที่อยากรู้อยากเห็นว่าโครงการสันติภาวันจะเป็นแหล่งพึ่งพิงสุดท้ายในบั้นปลายของชีวิตได้อย่างไร ก็สามารถแวะไปดูได้นะคะที่วัดป่าสุคะโต ที่แสนร่มรื่นและเป็นที่สัปปายะ เหมาะสำหรับการสงบจิตสงบใจและเจริญสติเป็นอย่างยิ่งค่ะ.                                                                                                                                                                      

"ป้าเอง"