เป็นความดีที่ควรยกย่องและส่งต่อให้ลูกหลาน รวมถึงคนในสังคมได้รับรู้ สำหรับแม่ค้าวัย 66 ปี ชาว จ.นครสวรรค์ ที่เก็บกระเป๋าเครื่องประดับสร้อยทองและแหวนทอง คืนลูกค้าที่มาซื้อของและลืมไว้ แม้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง เพราะของหายแล้วได้คืน แต่สิ่งที่ลืมไม่ได้คือเรื่องความซื่อสัตย์ของคนวัยเก๋าที่เป็นแบบอย่างและนำไปใช้สอนลูกหลานได้ พี่แอ้-พรวรินทร์ นุตราวงศ์ พยาบาลวิชาชีพชำนาญการพิเศษ เกษียณอายุราชการ ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งวิทยากรอิสระ มีมุมมองมาสะท้อนกันถึงเรื่องนี้ไว้น่าสนใจ

(พรวรินทร์ นุตราวงศ์)

พี่แอ้-พรวรินทร์ วิทยากรอิสระ บอกว่า กระแสการทำความดีที่เกิดขึ้นนั้น ควรจะส่งต่อให้กับคนทั้งประเทศได้รับรู้ และไม่ใช่แค่สอนคนในครอบครัว เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นสะท้อนให้เห็นถึงการมีคุณธรรมประจำใจของคุณป้าแม่ค้า ถึงแม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นผู้ที่ทำความดีจะได้รางวัลหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่คุณป้าได้คือความภูมิใจ และเป็นเรื่องราวดีๆ ที่สอนใจคนได้ค่ะ

“การทำความดีโดยการเก็บของได้และส่งคืนเจ้าของ เป็นสิ่งที่ควรเล่าให้ลูกหลานฟัง และควรนำคลิปการทำดีดังกล่าวให้ลูกหลานดู และแชร์ส่งไปในโลกออนไลน์ ว่าแม่ค้าคนนี้แหละที่ทำความดีเก็บของส่งคืนเจ้าของ เพื่อให้คนในสังคมได้รับรู้ในวงกว้าง ที่สำคัญการทำความดีดังกล่าวสามารถนำไปปรับสอนลูกหลานได้อย่างแน่นอน โดยการที่ผู้ปกครองถามลูกหลานว่า ถ้าเด็กไปเห็นสิ่งของที่เพื่อนมีและเขาอยากได้ เด็กจะทำอย่างไร ซึ่งถ้าเด็กบอกว่าอยากได้ แน่นอนว่าผู้ปกครองก็ไม่ควรไปดุลูกในทันที แต่ให้สอนลูกว่าถ้าอยากได้ต้องรู้จักเก็บเงินซื้อเอง เพราะการขโมยของเพื่อนเป็นสิ่งที่ไม่ดี โดยให้หยิบยกการเก็บของมีค่าและคืนเจ้าของแบบคุณป้าแม่ค้า เป็นเรื่องที่ถูกต้องและเป็นสิ่งที่เด็กๆ ควรทำ เพราะการที่เรากระตุ้นการเรียนรู้ โดยการถามและให้เด็กคิด อันดับแรกพ่อแม่จะได้รับรู้ความรู้สึกของลูก ประการที่สองเป็นการสอนเด็กให้รู้จักทำความดี โดยการคิดและทำตามผู้ที่ทำความดี ซึ่งจำเป็นต้องค่อยๆ ปลูกฝังลูกไปทีละนิดๆ”

ทว่าเหรียญย่อมมี 2 ด้าน โดยเฉพาะหากคนวัยเก๋าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับลูกหลาน เช่น ดื่มสุราและชอบลักเล็กขโมยของให้บุตรหลานเห็น ตรงนี้จะกระตุ้นให้ลูกหลานทำตามได้ ดังนั้นผู้ปกครองก็สามารถหยิบยกเคสดังกล่าวเพื่อสอนลูกๆ ให้เป็นคนดีได้เช่นกัน

“แนะนำให้พ่อแม่บอกเล่าเรื่องราวดังกล่าวให้ลูกหลานฟัง เช่น เห็นไหมว่าผู้ใหญ่คนนั้นดื่มสุรา และลักของเป็นสิ่งที่ไม่ดี เราอยากเป็นคนแบบนั้นหรือไม่ ถ้าเด็กๆ ไม่อยากเป็นก็ต้องทำความดี เก็บของได้ต้องคืนเจ้าของเหมือนคุณป้าแม่ค้าใจดี เพราะไม่ใช่ของเรา ซึ่งนอกจากการหยิบยกตัวอย่างที่ไม่ดีให้ลูกหลานเห็น ผู้ปกครองเองก็ต้องปฏิบัติให้ลูกหลานเห็น โดยเฉพาะการทำความดี เพื่อให้เด็กซึมซับ ยกตัวอย่างเรื่องง่ายๆ อย่างการพูดคะขา ตรงนี้พ่อแม่ควรเป็นแบบอย่างที่ดีด้วยการพูดคะขากับลูกก่อน ก็จะทำให้เด็กโตมาพูดจาไพเราะกับผู้ใหญ่ และพูดเพราะกับเพื่อนๆ กับลูกหลาน สิ่งเหล่านี้ก็จะส่งต่อๆ กันไปเรื่อยๆ ค่ะ”

ความซื่อสัตย์เป็นจุดเริ่มต้นของการส่งต่อสิ่งดีๆ ให้ผู้อื่นและสังคม...ว่าไหมค่ะ.