การที่ คนรุ่นใหม่ ระดับทั้งแท่ง ทั้งด้าม อย่างคุณน้อง  ฟ้ารักพ่อ และคุณน้อง ช่อ ท่านได้หันไปใช้วิธีออก เดินสาย เพื่อบอกเล่า กล่าวหา ถึงอะไรต่อมิอะไรที่ออกไปทางไม่ดี ไม่งาม ของชาติบ้านเมืองตัวเอง หรือของบรรดาลุง-ป้า-น้า-อา-พี่ๆ-น้องๆ ที่ท่านคงไม่คิดจะ นับญาติ แม้เป็นคนชาติเดียวกับตัวเองก็ตาม ให้บรรดา ต่างชาติ ได้รับรู้ รับทราบ คงต้องยอมรับว่า...ออกจะเป็นอะไรที่น่าหดหู่ น่าเวทนา อยู่พอสมควรทีเดียว...

                                                           ---------------------------------------------------

      คือถึงแม้จะเป็นอะไรที่ดูเก๋ ดูเท่ ดูดี ออกไปทาง โกอินเตอร์ อันเป็นสิ่งที่คนหนุ่ม คนสาว โดยส่วนใหญ่ ซึ่งออกจะรักฝรั่ง เชิดชูบูชาฝรั่งกันมาโดยตลอด อาจรู้สึก ออกัสซั่ม กันเป็นจำนวนไม่น้อย แต่ภายใต้กระแสแห่งการหวนกลับมาแสวงหาเอกลักษณ์ หรืออัตลักษณ์ แห่ง ความเป็นชาติ หรือความเป็นตัวของตัวเอง อันเนื่องมาจากชาติต่างๆ ประเทศต่างๆ ต่างตกอยู่ภายใต้แรงกดดันของโลกในยุค โลกาภิวัตน์ ซึ่งถูกขับเคลื่อนด้วยพลังแห่ง กิเลส หรือด้วยแรงกระตุ้นแห่งวัตถุนิยม บริโภคนิยม โดยกระแสเหล่านี้นี่เอง อาจส่งผลให้พรรคคนรุ่นใหม่ อย่าง พรรคอนาคตใหม่ อาจต้องกลายสภาพเป็น พรรคอนาคตหมด หรือ พรรคอนาคตไหม้ ภายในช่วงระยะเวลาอันใกล้ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เอาเสียเลย...

                                                            --------------------------------------------------

      โดยเฉพาะเมื่อหันไปดูตัวอย่าง แบบอย่าง ซึ่งอาจนำมาใช้เป็นบทเรียน เป็นข้อคิด อุทาหรณ์ ซึ่งเพิ่งปรากฏให้เห็นแบบสดๆ ร้อนๆ ของผู้ที่จัดอยู่ในประเภท คนรุ่นใหม่  แถวๆ ประเทศลาตินอเมริกา อย่างเวเนซุเอลา ที่มีชื่อเสียง เรียงนาม ออกจะเรียกยาก เรียกลำบากอยู่ซักหน่อย คือนาย ฮวน กุยโด หรือ ไกวโด หรือ กวยโด หรือ ฆวยโต (Juan Guaido) ก็แล้วแต่ความถนัดลิ้นของใครของมัน แต่โดยหน่วยก้าน ลีลา โดยบุคลิกลักษณะ หรือแม้แต่โดยที่มา-ที่ไป...ก็ค่อนข้างคล้ายๆ กับคุณน้อง ฟ้ารักพ่อ ของบ้านเราเอามากๆ หรือจากคนหนุ่มที่ไม่ถึงกับโดดเด่น เป็นสง่า มากมายซักเท่าไหร่ในแวดวงการเมือง แต่จู่ๆ...ก็ดัน ดังระเบิด เปรี้ยงๆ ปร้างๆ อันเนื่องมาจากการแสดงออกถึงการเป็นฝ่ายตรงข้าม เป็นศัตรูทางการเมือง กับ เผด็จการผู้คิดสืบทอดอำนาจ อย่างประธานาธิบดีผู้มาจากการเลือกตั้งตามกฎหมายของเวเนซุเอลา คือประธานาธิบดี  นิโคลัส มาดูโร แบบชนิดไม่ มัน ก็ เรา คงต้องพังกันไปข้าง...

                                                                  ------------------------------------------------

      จนส่งผลให้บรรดา ฝ่ายค้าน ในเวเนซุเอลา ที่พยายามจับกลุ่ม รวมตัว ไม่ต่างไปจาก พันธมิตรประชาธิปไตย 7 พรรค ในบ้านเรา หันมา เชิด ให้เป็นหัวหอก เป็นผู้นำการต่อต้านรัฐบาลนาย มาดูโร และกลายมาเป็น ประธานาธิบดีที่มาจากการแต่งตั้งตัวเอง โดยมี ต่างชาติ อย่างคุณพ่ออเมริกา บรรดาประเทศในยุโรป รวมทั้งอีกหลายต่อหลายประเทศในลาตินอเมริกา พร้อมให้การสนับสนุนแบบชนิดถึงไหน-ถึงกัน อันทำให้ ฟ้ารักพ่อแห่งลาตินอเมริกา เลยหันมา ใส่ไม่ยั้ง ไม่เพียงแต่พยายามยุ แยง ตะแคงรั่ว ให้ชาวเวเนซุเอลาผู้ปรารถนาประชาธิปไตยอันบริสุทธิ์ผุดผ่องทั้งหลาย ลุกฮือขึ้นมาเล่นงานรัฐบาล มาดูโร ชนิดต้องบาดเจ็บ ล้มตาย กันเป็นจำนวนไม่น้อย แต่ยังเพียรพยายามออก เดินสาย ไปบอกเล่า กล่าวหา ถึงสิ่งไม่ดี-ไม่งาม ภายในบ้านตัวเอง ชาติตัวเอง พร้อมทั้งชี้ชวน เชิญชวน ให้บรรดา ต่างชาติ หันมากดดัน เล่นงาน ประเทศตัวเอง ไม่ว่าในทางการเมือง เศรษฐกิจ หรือแม้แต่พร้อม ชักศึกเข้าบ้าน เรียกร้องให้กองกำลังทหารต่างชาติ บุกเข้ามาไล่บด ไล่บี้ โค่นล้มรัฐบาล มาดูโร ให้พังพินาศ ฉิบหาย กันไปต่อหน้า-ต่อตา ให้จงได้...

                                                                   ------------------------------------------------------

      แต่หลังจากยุ แยง ตะแคงรั่ว มานานพอสมควร ไม่ว่าภายในชาติ หรือต่างชาติ...มาถึงทุกวันนี้ อาจด้วยเหตุเพราะ ความเป็นชาติ นั่นเอง ที่ทำให้อนาคตทางการเมือง ของนาย กุยโด หรือ ฆวยโต ชักออกไปทาง อนาคตหมด หรือ อนาคตไหม้ อย่างเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะถ้าดูจากผลสำรวจวิจัยของชาติเป็นกลาง หรือของสำนักวิจัยต่างชาติ ที่เข้าไปสอบถามความคิดเห็นของชาวเวเนซุเอลาโดยทั่วไป จากต้นปีที่ผ่านมา...ที่คะแนนนิยมของนาย กุยโด ยังเคยอยู่ในระดับ 40 เปอร์เซ็นต์กว่าๆ แต่มาถึงทุกวันนี้กลับลดวูบ หดวูบ เหลือไม่ถึง 30 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นเอง ขณะที่คะแนนนิยมของศัตรูทางการเมือง ของเผด็จการผู้คิดสืบทอดอำนาจ อย่างประธานาธิบดี มาดูโร ที่เคยมีอยู่แค่ไม่ถึง 30 เปอร์เซ็นต์ กลับพุ่งพรวดๆ พราดๆ ขึ้นมากว่า 40 เปอร์เซ็นต์เป็นอย่างน้อย จนพร้อมเสนอแผนประนีประนอมภายในชาติ โดยให้กลับไป เลือกตั้งกันใหม่ กันได้ทุกเมื่อ...

                                                                      --------------------------------------------------------

      ด้วยเหตุเพราะไม่ว่า เผด็จการ ผู้คิดสืบทอดอำนาจ อย่างนาย มาดูโร จะชั่วอย่างไร ชั่วแบบไหน อย่างน้อย...ก็ยังพร้อมที่จะต่อสู้ ต่อต้าน ใครก็ตามที่คิดละเมิดอำนาจอธิปไตย หรือ ความเป็นชาติ ของเวเนซุเอลา แบบหัวเด็ด-ตีนขาด ต่างไปจากคนหนุ่ม คนรุ่นใหม่ อย่างนาย กุยโด ที่พร้อมจะให้บ้านอื่น เมืองอื่น เข้ามากดดัน เล่นงานประเทศตัวเอง หรือศัตรูทางการเมืองของตัวเอง เพียงเพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เรียกๆ กันว่า เสรีภาพ,  ประชาธิปไตย, เสรีนิยม ฯลฯ หรืออะไรต่อมิอะไรทั้งหลาย ที่อาจ เท่ แต่ไม่มีจะ แ-ก ได้เสมอๆ แม้ว่ากรรมวิธีในทำนองนี้...มันอาจเคย เวิร์ก อยู่มั่ง ในยุคอดีตที่ผ่านมา แต่สำหรับโลกยุคนี้ หรือยุคที่ผู้นำระดับโลก อย่างประธานาธิบดี วลาดิมีร์ ปูติน แห่งรัสเซีย ท่านถึงกับกล้าออกมา ฟันธง แบบเต็มผืน เต็มด้าม ว่า เสรีนิยม...กลายเป็นสิ่งที่พ้นสมัยไปแล้ว กรรมวิธีดังกล่าวมันจึงอาจกลายเป็นสิ่งที่ เชยซ์ซ์ซ์ กลายเป็น ความทันสมัยที่ไม่คิดจะพัฒนา หรือเป็นประเภท ทาสทางปัญญา อะไรประมาณนั้น ซึ่งว่าไปแล้ว...ออกจะเป็นอะไรที่ น่าเสียดาย เอามากๆ คือแทนที่ความคิดใหม่ๆ ความก้าวหน้า ทันสมัย ของบรรดาคนรุ่นใหม่ทั้งหลาย อาจพอช่วยถ่วง ช่วยรั้ง ไม่ให้ทุกสิ่งทุกอย่างต้อง ไดโนเสาร์ จนเกินไป แต่ไปๆ-มาๆ บรรดา กะปอม ทั้งหลายเองนั่นแหละ กลับหันมา กินหาง ตัวเอง จนอาจต้องอนาคตหมด อนาคตไหม้ หรือต้อง สูญพันธุ์ ไปก่อนเวลาอันควร...

                                                               ----------------------------------------------------------

      ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Charles Yost (อีกครั้ง...และอีกครั้ง)... Democracy is not a matter of sentiment, but of fore-sight. Any system that does not take the long run into account will burn itself out in the short run. - ประชาธิปไตยมิใช่เรื่องของอารมณ์ แต่เป็นเรื่องของการมองการณ์ไกล ระบบอะไรก็ตามที่ไม่ได้คำนึงถึงการณ์ไกล ย่อมต้องเผาไหม้ตัวเองมอดไปในระยะเวลาอันใกล้...

                                                               -------------------------------------------------------------