13 ก.ค.62 -  วิมล ไทรนิ่มนวล  นักเขียนรางวัลซีไรต์  โพสต์ข้อความหัวข้อ “วิถีชีวิตกับการแสดง” มีเนื้อหาดังนี้ “กุลธิดา – ธนาธร – การกดขี่อัตลักษณ์”

“อัตลักษณ์” หมายถึงลักษณะเฉพาะตน เฉพาะกลุ่ม เฉพาะชุมชน เฉพาะสังคม เฉพาะประเทศ แม้กระทั่งเฉพาะโลก (ถ้ามองจากสัตว์โลกอื่นๆ หรือมองจากมนุษย์ต่างดาว)

ซึ่งส่วนมากเราจะมองด้านกายภาพ เช่นการแต่งกาย ภาษา ขนบธรรมเนียม ประเพณี ศาสนา และความเชื่อต่างๆ เช่นการไหว้ผีบรรพบุรุษ (แสดงความกตัญญูกตเวที) การไหว้เจ้าป่าเจ้าเขา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย (เป็นวิธีอนุรักษ์โลกธรรมชาติ)

การกดขี่อัตลักษณ์จึงเป็นการกดขี่ตั้งแต่เรื่องเฉพาะตน จนถึงเรื่องเฉพาะระดับโลก

คุณกุลธิดา รุ่งเรืองเกียรติ ประกาศในสภาว่า “การใช้ภาษาเดียวเท่านั้น เหมือนการกดขี่เชิงอัตลักษณ์” (คัดลอกทุกตัวอักษรจากมติชน)

นอกจากนี้ยังมีประเด็นเรื่องการแต่งกาย ทั้งของ ส.ส.ส่วนกลาง และที่เป็นชนเผ่าด้วย

เรื่องการแต่งกายนั้นผมไม่ซีเรียส แต่ในฐานะคนเสียภาษีคนหนึ่งก็ขอเพียงว่า “ขอให้พอเหมาะพองาม” (ใช้วิจารณญาณระดับคุณปิยบุตรก็น่าจะรู้ว่าแค่ไหน อย่างไร)

แต่ที่ซีเรียสคือ

1. คุณธนาธร...ที่ไม่เอาขนบธรรมเนียมประเพณี อย่างพิธีไหว้ครู การใช้สรรพนามในสังคมไทยที่หลากหลาย เช่น พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา ฯ ซึ่งทั้งหมดให้ความรู้สึกถึงความเป็นเครือญาติกัน และส่งผลให้สังคมไทยมีความเกื้อกูล ผ่อนหนักผ่อนเบา หรือกล่าวโดยรวมก็คือช่วยให้เกิดความสามัคคี เมื่อมีปัญหากันก็ผ่อนคลาย (เพราะรู้สึกเป็นญาติกัน)

แต่คุณธนาธรบอกว่าใช้แค่ “ผม – คุณ” ก็พอแล้ว ให้เกียรติกันมากพอแล้ว!

(มีคนแก้ตัวให้คุณธนาธรว่าเขาหมายถึงให้คนในพรรคอนาคตใหม่พูดกันเท่านั้น)

2. คุณธนาธรบอกว่า คนไทยยิ้มไม่มีจุดยืน ที่หลายคนแปลความว่า “คนไทยยิ้มโง่ๆ” ส่วนชาวต่างชาติบอกว่าเป็นเอกลักษณ์(อัตลักษณ์)ของคนไทย ที่เรียกกันว่า “ยิ้มสยาม”

(ยังไม่พูดถึงการเอาลัทธิ - อุดมการณ์มากดขี่กัน)

จึงอยากถามคุณกุลธิดาว่า “คุณธนาธรกดขี่อัตลักษณ์หรือไม่?”

ถ้าตอบว่า "ใช่" ประเทศนี้ก็มีการกดขี่อัตลักษณ์กันเพียบ! และควรจัดการมันด้วยสันติวิธี

ถ้า “ไม่” (ซึ่งก็แน่อยู่แล้ว!) ประเทศนี้ก็ย่อมไม่มีการกดขี่อัตลักษณ์อะไรเช่นกัน!

เมื่อไม่มีการกดขี่อัตลักษณ์กัน ก็อย่าสร้างประเด็นปัญหา อย่าใช้คำที่ทำให้เกิดความแตกแยก อย่างคำว่า “กดขี่” เพราะคำนี้ทำให้มี 2 ฝ่าย หรือ 2 ชนชั้น

คือผู้กดขี่ กับผู้ถูกกดขี่

อย่าให้ลัทธิ – อุดมการณ์ใช้คุณเป็นเครื่องมือจนมองไม่เห็นความจริงและความงามของชีวิตเลยครับ.