เห็นว่ากำลังแบ่งๆ แลกๆ กระทรวงต่างๆ กันอยู่ จริง-ไม่จริงก็ไม่รู้!!!...สำหรับรัฐบาลใหม่ของท่านนายกฯ บิ๊กตู่ ที่มาจากการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยแบบไทยๆ ซึ่งย่อมต้องถือเป็นเรื่องปกติ ธรรมดา ไม่ถึงกับต้องไปปวดเศียร เวียนเกล้า อะไรมากมายนัก เพราะถือเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการ จัดสรรปันส่วนผสม ที่ต้องจัด ต้องสรร ต้องปัน และต้องผสม อะไรต่อมิอะไร เพื่อให้เกิด จุดลงตัว ไปตามสภาพ...

                                                                    ----------------------------------------------

      และท้ายที่สุดแล้ว...จุดลงตัวที่ว่า ย่อมต้องเป็นไปตามมาตรฐานของนายกฯ บิ๊กตู่ นั่นแหละ ในฐานะผู้นำรัฐบาล หรือผู้ที่ต้องแบกรับความรับผิดชอบของคณะรัฐบาลทั้งคณะ จะแบกเรือขึ้นฝั่ง หรือจะวางเรือแล้วเดินตัวปลิว ขึ้นเขา ลงห้วย กันต่อไป ไม่เพียงแต่ถือเป็นอำนาจตัดสินใจ แต่ยังถือเป็นศิลปะ ลีลา ในการบริหารและจัดการ ว่าจะหยาบ จะสาก หรือจะนิ่มนวล ประณีต ไปถึงขั้นไหน อีกทั้งยังเป็นตัวอธิบายความแตกต่าง ระหว่าง ผลประโยชน์ส่วนตัว กับ ผลประโยชน์ส่วนรวม ได้อีกต่างหาก...

                                                                   -----------------------------------------------

      คือไม่ว่าใครจะอยู่กระทรวงไหน แบ่งกันยังไง แลกกันยังไง ก็ตามแต่...แต่ที่แน่ๆ ก็คือ สิ่งที่ถือเป็น ปัญหาของชาติบ้านเมือง ในอนาคตเบื้องหน้านั้น มันค่อนข้างชัดเจน แจ่มแจ้ง พอสมควร ว่ายังไงๆ...คงหนีไม่พ้นไปจากเรื่องปาก เรื่องท้อง หรือปัญหาเรื่อง เศรษฐกิจ นั่นแหละเป็นหลัก อันเนื่องมาจากประเทศไทยแลนด์ แดนสยามนั้น ย่อมไม่ได้มีที่ตั้งอยู่บนอวกาศ หรือสุญญากาศ หรือย่อมหลีกไม่พ้นที่จะต้องมี ปฏิสัมพัทธ์ ไปกับโลกทั้งโลก และในเมื่อโลกทุกวันนี้...มันเป็นโลกที่กำลังหัวทิ่ม หัวคะมำ อันเนื่องมาจากความขัดแย้งในเรื่องการค้า การขาย การเศรษฐกิจ ชนิดแทบจะ ไปไม่เป็น กันทั่วทั้งโลก ดังนั้น...ไม่ว่าใครจะอยู่กระทรวงไหน พรรคไหนจะแลกกระทรวงกับพรรคไหน สิ่งสำคัญก็คือ...ต้อง พร้อมรบ พร้อมเผชิญหน้ากับปัญหาเศรษฐกิจไม่ว่ามันจะหนักหนา สาหัส ไปถึงขั้นไหน...

                                                                       ----------------------------------------------

      อีกทั้ง ปัญหาเศรษฐกิจ นั้น...มันเป็นปัญหาที่ใช่ว่าจะแก้กันได้ง่ายๆ เนื่องจาก มาตรฐานแห่งความพอใจ มันออกจะผิดแผกแตกต่างไปจาก มาตรฐานแห่งความพอเพียง มาโดยตลอด คือถ้าลองผู้คนในสังคมดันไม่รู้สึก พอเพียง ซะอย่าง ยังคุ้นเคย หรือคุ้นชิน กับการ บริโภค ชนิดกินแหลก ใช้แหลก แดกด่วน จนกลายเป็นวาสนาและสันดาน ไม่ว่าจะแก้แบบไหน แก้ยังไง ก็ยังคงต้องเป็น ปัญหา อยู่ดีนั่นแล การทำให้มาตรฐานแห่งความพอใจ กับมาตรฐานแห่งความพอเพียง มันพอไปด้วยกันได้ จึงถือเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเอามากๆ จะสุดโต่งไปทางด้านหนึ่ง ด้านใด ไม่ได้โดยเด็ดขาด...

                                                                      --------------------------------------------------

      และที่สำคัญก็คือ...ภายใต้มาตรฐานในแต่ละรูป แต่ละแบบ มันคงต้องอาศัย เอกภาพ ของกลไกในการบริหาร จัดการ ให้เป็นไปในแนวเดียวกัน ไม่ขัดกันไป-ขัดกันมา หรือต้องขัดแข้ง ขัดขา อันเนื่องมาจากลักษณะมาตรฐานมันดันหนักไปในทางคนละเรื่อง คนละม้วน แม้ต่างฝ่ายต่างถือ ตำราเล่มเดียวกัน หรือมาจาก สำนักเดียวกัน ก็เถอะ บ่อยครั้ง...ที่มันมักต้องเกิดอาการขัดแข้ง ขัดขา เกิดการเห็นต่างกันแบบชนิด คนละเรื่องเดียวกัน ยิ่งถ้าหาก ผู้นำ หรือผู้ที่เป็นหัวหน้าคณะรัฐบาล ดัน ปราศจากมาตรฐาน อันเนื่องมาจากถนัดแต่การ ถือปืน-แบกปูน-ไปโบกตึก ซะเป็นหลัก ก็ยิ่งน่าห่วง น่ากังวล ยิ่งขึ้นไปใหญ่...

                                                                      -------------------------------------------------

      ดังนั้น...ไม่ว่าจะจัดสรร-ปันส่วน-และผสม กันในแบบไหน อย่างไร คงต้องหันมาคำนึงถึง ปัญหา ที่ว่าให้หนักๆ เข้าไว้ เพราะนอกจาก เศรษฐกิจโลก ในทุกวันนี้ มันจะถูก ปรับลดตัวเลขการเติบโต โดยแทบทุกๆ สำนัก ขบวนรถจักรทางเศรษฐกิจที่ถูกขับเคลื่อนโดยหัวขบวนอย่างประเทศจีนและอเมริกา มันดันหันมาพุ่งเข้าชนซึ่งกันและกัน จนทำให้ปัญหามันยิ่งซับซ้อน ซ่อนเงื่อน เพื่อนทรยศ หนักขึ้นไปอีก ชนิดแทบหาพื้นที่ กลางๆ เป็นที่นั่ง ที่ยืน แทบไม่ได้ การประคับประคองตัวเองของประเทศเล็กๆ ให้พ้นไปจากปากเหยี่ยว ปากกา หรือพ้นไปจากอิทธิพลจาก เหตุปัจจัยภายนอก ไม่เพียงแต่เป็นอะไรที่ยากซ์ซ์ซ์ยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ยังอาจส่งผลให้มันเกิดการเชื่อมต่อ เชื่อมโยง กับ เหตุปัจจัยภายใน จนอะไรที่ไม่น่าจะเป็นเรื่อง ก็อาจเป็นเรื่อง เป็นราวขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ย่อมได้...

                                                                          ----------------------------------------------------

      ด้วยเหตุนี้นี่แหละ...ที่ทำให้ไม่ว่าจะจัดสรร-ปันส่วน-และผสม กันไปในแนวไหน แบบไหน แต่ถ้ายึดเอา ผลประโยชน์ส่วนรวม หรือ ผลประโยชน์ชาติบ้านเมือง เป็นที่ตั้งแล้วล่ะก็ แต่ละตำแหน่ง แต่ละกระทรวง คงต้องพร้อมที่จะให้ คำตอบ ต่อ ปัญหา ซึ่งกำลังรอคอยอยู่เบื้องหน้า ให้พอถนัดชัดเจนขึ้นมามั่ง อันเป็นปัญหาที่ออกจะใหญ่โต มโหระทึก อยู่พอสมควร ไม่ใช่แค่ปัญหาระดับวัวๆ ควายๆ แบบประเภท โคล้านตัว อะไรทำนองนั้น และด้วยคำตอบที่ว่านี่เอง...ที่อาจพอช่วยให้เกิดความมั่นอก มั่นใจ ความเชื่อถือและศรัทธา อันถือเป็นสิ่งสำคัญเอามากๆ ในการฝ่าข้าม โลกที่อันตราย ยิ่งขึ้นเรื่อยๆ...

                                                                         ----------------------------------------------------

      ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Epictetus (อีกครั้ง)... Fortify yourself with contentment, for this and impregnable fortress.- จงสร้างความแข็งแกร่งให้แก่ตัวท่านด้วยความสันโดษ (พอเพียง)...เพราะนี่คือป้อมปราการที่ไม่มีผู้ใดจะตีแตก...

                                                                           ----------------------------------------------------