ยังอยู่ในโหมดเสพความรู้จากโลกอินเทอร์เน็ตค่ะ ...เมื่อวานไปเจอคลิปของ "นายพล" กองทัพเรืออเมริกันคนหนึ่งไปปาฐกถาให้กับบัณฑิตใหม่ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งฟัง

            เดาเอาเองจากประสบการณ์ว่า นายพลท่านนี้น่าจะเป็นศิษย์เก่าของสถาบันการศึกษาแห่งนี้ หรือไม่ก็ต้องเป็น "คนดัง" ในชุมชนนั้นพอสมควร

            แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เขาเป็นใครมาจากไหนหรอกนะ สาระสำคัญอยู่ที่ใจความเนื้อหาในปาฐกถาของเขาที่รู้ใจว่า คนที่เดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยพร้อมกับดีกรีปริญญานั้น ไฟกำลังแรงชุกโชน อยากใช้ความรู้ของตัวเองออกไปเปลี่ยนโลก

            "อยากจะเปลี่ยนโลกหรือ?? ผมขอเสนอให้ลุกขึ้นปูเตียง หรือทำเตียงของตัวเองให้สะอาดก่อน"

            ประโยคแรกที่ท่านนายพลโยนลงมาใจกลางหอประชุม..เรียกว่าโดนใจจริงๆ

            ...คนที่ไม่รู้จักเก็บเตียงเมื่อตื่นนอน แค่เรื่องเล็กๆ ยังทำไม่ได้ หรือไม่ยอมทำ แล้วจะไปทำเรื่องใหญ่ได้อย่างไร...

            นี่คือหัวใจของเรื่องที่ท่านนายพลหยิบยกออกมาเป็นประเด็น ซึ่งในฐานะมนุษย์ป้า มนุษย์แม่ บอกว่า เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ เพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ละเลย วันหนึ่งก็จะสะสมเป็นเรื่องใหญ่โดยไม่รู้ตัว

            วินัย ความสะอาด ความซื่อสัตย์ ความตรงต่อเวลา ความอดทน ความเคารพในสิทธิของผู้อื่น การเรียกร้องสิทธิเสรีภาพ ..ทั้งหลายทั้งปวงล้วนมาจากเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เราสร้างและออกแบบพื้นฐานไว้อย่างดีและหนักแน่น

            เดินกันอยู่ข้างนอก ขับรถสวยหรู แต่งหน้าเริ่ด แต่เปิดประตูเข้าไปในห้องนอน ซกมกยิ่งกว่าเดินเข้าไปในกองขยะ เพราะมีเสื้อผ้าเก่า รองเท้ากลาดเกลื่อนไม่เป็นที่เป็นทาง สิ่งเหล่านี้คือการสร้างภาพหรือไม่ และพฤติกรรมแบบนี้จะค่อยๆ ขยายเป็นความชำนาญในการเก่งแต่ปาก ไม่ลงมือทำงานหรือเปล่า..คิดกันให้ถี่ถ้วน

            อยากเปลี่ยนโลกล่ะก็ เริ่มจากเปลี่ยนนิสัยของตัวเอง เปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเองให้ได้เสียก่อนจะดีไหม 

            ใครที่อ้างว่าเปลี่ยนตัวเองเมื่อไหร่ก็ได้ที่อยากจะเปลี่ยน แต่โลกรอไม่ได้แล้วที่จะต้องมีการปรับเปลี่ยนล่ะก็ ท่านนายพลคงจะมีคำตอบ (แต่ไม่มีคำพูดแบบนี้เลยไม่มีการโต้ตอบ) นอกจากท่านนายพลเล่าเรื่องการฝึกหนักกว่าจะได้เป็นนาวิกโยธินของท่าน ซึ่งสะท้อนว่าคนที่จะเปลี่ยนโลกนั้นต้องเรียนรู้และเข้าใจโลกให้ถ่องแท้เสียก่อนว่า โลกไม่ได้สวยเหมือนโลกตรงหน้า และโลกไม่ได้มีใครมาโอบอุ้มเหมือนครูบาอาจารย์ในมหาวิทยาลัยอย่างแน่นอน

            ฉะนั้น ฝึกทำเรื่องเล็กๆ ฝืนตัวเองให้รู้จักสามารถทำในเรื่องน้อยๆ แล้วค่อยไปคิดการใหญ่...ดีที่สุดค่ะ เพราะก่อนจะเปลี่ยนโลกได้ เราต้องมีภาวะผู้นำที่จะสร้างความเชื่อมั่นและไว้วางใจให้กับคนรอบตัว..จริงไหม.