28 พ.ค.62-  วินทร์ เลียววาริณ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์  โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กว่าเห็นสภาพการเมืองไทยที่กัดกันไปกัดกันมาแล้ว นึกอยากเขียนสามก๊กอีกเวอร์ชั่น

สามก๊กฉบับซอมบี้

อยากอ่านมั้ย? ตัวละครไล่กินกันทั้งเรื่อง

ลองนึกภาพดู ตั๋งโต๊ะพานางเตียวเสี้ยนเข้าห้องหอ หมายจะกินตับเด็ก ทันใดนั้นนางเตียวเสี้ยนเกิดอาการตาขวาง ก็อ้าปาก น้ำลายไหล กัดคอตั๋งโต๊ะเลือดสาด ควักตับตั๋งโต๊ะมากิน

หลังจากนั้นเตียวเสี้ยนก็ไปกัดลิโป้ ลิโป้กัดเตียวเลี้ยว เตียวเลี้ยวกัดโจโฉ โจโฉไล่งับกุยแก

ฝ่ายจ๊กก๊กก็ไม่น้อยหน้า เพราะเชื้อซอมบี้แพร่ไปถึง ลองนึกภาพเล่าปี่ไปหาซุนกวน ตาแดงเถือกถลน แล้วกัดซอกคอซุนกวนเลือดสาด กัดหูซุนกวนมากินแทนคอหมูย่าง ทำให้ซุนกวนกลายเป็นซอมบี้

หลังจากนั้นซุนกวนก็ไปไล่งับโลซก โลซกไล่งับจิวยี่ จิวยี่จะไปกัดนางเสียวเกี้ยว แต่ถูกไม้ตะพดฟาดหัว จึงไปกัดขงเบ้งที่มาเยี่ยม ขงเบ้งกัดกวนอู กวนอูกัดกวนโอ๊ย เอ๊ย! กวนหิน

กวนหินก็ไปกัดกวนทราย เอ๊ย! ไม่ใช่ นั่นมันเรื่องตลกแล้ว

เชื้อซอมบี้แพร่ต่อไปไม่หยุด เตงงายก็ถูกจงโฮยงับจนตาย หลังจากนั้นจงโฮยก็ถูกเกียงอุยกัด

ในที่สุดเชื้อซอมบี้แพร่ไปทั่วแผ่นดินสามก๊ก

แหวะเป็นอันมาก

สุมาอี้โชคดีรอดมาได้ เพราะถูกไล่ไปอยู่บ้าน มองไปทั่วแผ่นดิน ไม่เหลือใคร จึงสามารถตั้งตนเป็นใหญ่

กว่าจะอ่านจบฉบับนี้ รับรองเหนื่อย เพราะงับกันทั้งเรื่อง เลือดสาดจนผู้ประพันธ์ต้นฉบับ หลอก้วนจงจำไม่ได้ บ่นว่า "ไม่นึกว่ามันเอาเรื่องกูไปปู้ยี่ปู้ยำได้ขนาดนี้"

สามก๊กอะไร ชวนแหวะมาก

ทีนี้ก็มาถึงการตีความว่าตัวละครคนไหนในสามก๊กเป็นใครในเมืองไทย สนุกตรงนี้แหละ เพราะเปรียบเทียบไม่ถูกใจ ก็คงทะเลาะกันกัดกันอีกตามเคย เช่น ซอมบี้ตัวนี้ไม่เป็นประชาธิปไตย ซอมบี้ตัวนั้นเป็นเผด็จการ ตัวโน้นเป็นลิเบอรัล ตัวนู้นเป็นคอนเซอร์เวถีฟ

ผลก็คือหนังสือดัง นักเขียนมีเงินผ่อนเบนท์ลีย์และเรือยอชต์หมด

ดังนั้นใครกัดใครไม่เป็นไร นักเขียนขายเรื่องได้ตลอด

หากินกับการกัดกันนี่มันรวยเร็วดีจริงๆ

ป.ล. พูดเล่นนะ ไม่เขียนหรอก