ก็น่าจะพรุ่งนี้แล้วสิ...ที่พอได้รู้ๆ ว่า ใคร? จะมาเป็น ประธานรัฐสภา จะเป็นคุณน้า บัญญัติสิบประการ (บรรทัดฐาน) หรือจะเป็น พ่อมดดำ-สุชาติ ในขณะที่ตัวสอดแทรกรายอื่นๆ ดูๆ คงไม่น่าจะหลงเหลืออยู่อีกแล้ว ดังนั้น...นับแต่นี้วิถีทางรัฐสภาของบ้านเรา จะออกไปทาง โมเสส หรือ กระเบื้องโมเสก กันแน่!!! ก็คงต้องตามไปลุ้นกันดูอีกที...
-----------------------------------------------------
อย่างไรก็ตาม...การที่คุณน้า บัญญัติสิบประการ ท่านได้ ออกตัว เอาไว้ก่อนล่วงหน้า ว่าโดย ใจ จริงๆ ของท่าน ไม่ได้คิดจะปรารถนาตำแหน่ง แห่งที่ อย่างตำแหน่งประธานรัฐสภาเอาเลยแม้แต่น้อย แม้จะเป็นตำแหน่งที่มีความสำคัญ มีเกียรติยศและศักดิ์ศรีสูงส่ง ระดับถือเป็นหนึ่งในสาม ของประมุขทางอำนาจ อันประกอบไปด้วยบริหาร-นิติบัญญัติ-และตุลาการ ด้วยเหตุเพราะท่านอยากจะเป็น ส.ส.ธรรมดา ซะมากกว่า อันนี้นี่แหละ...ที่น่าคิด น่าสนใจ ซะยิ่งกว่าท่านจะได้เป็น หรือไม่ได้เป็น หรือจะเป็นใครก็แล้วแต่ ที่จะขึ้นมาเป็นประธานรัฐสภากันต่อไป...
-----------------------------------------------------
เพราะในเรื่อง การเมือง หรือเรื่องที่เกี่ยวพันกับสิ่งที่เรียกว่า อำนาจ นั้น...มันมักส่งผลให้ใครต่อใคร ไม่อยากจะเป็นอะไรที่ ออกไปทาง ธรรมดาๆ ไปด้วยกันทั้งสิ้น ต่างอยากมีฤทธิ์ มีเดช มีศักยภาพ มีแสนยานุภาพ ให้มากๆ ยิ่งๆ ขึ้นไปเท่าไหร่ยิ่งสมปรารถนาและสมประสงค์ยิ่งขึ้นเท่านั้น สิ่งที่เรียกว่า การเมือง หรือสิ่งที่เรียกว่า อำนาจ มันเลยออกจะเป็นอะไรที่น่าหวาดหวั่น ขวัญสยอง เผลอๆ...หนักไปทางน่าเกลียด น่าทุเรศ น่าชิงๆ ชังๆ ซะอีกต่างหาก ด้วยเหตุเพราะไม่มีใครอยากจะเป็นอะไรที่ ธรรมดาๆ นั่นเอง...
----------------------------------------------------
ทั้งๆ ที่ ความธรรมดาๆ นี่แหละ...ที่ออกจะใกล้เคียงกับ ความเป็นธรรมชาติ ค่อนข้างมากที่สุด ต่างไปจากความมีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพ ศักยภาพ ที่มักเป็นอะไรซึ่ง ขัดแย้งกับธรรมชาติ อยู่พอสมควร เพราะบรรดาผู้ที่มีฤทธิ์ มีเดช มีอำนาจมากยิ่งขึ้นเท่าไหร่ โดยส่วนใหญ่...มักหนีไม่พ้นที่อยากจะเอาอำนาจนั้นๆ ไปแก้ไข ดัดแปลง เปลี่ยนแปลง ธรรมชาติ ให้เป็นไปในทางที่ตอบสนองต่อความปรารถนาและความต้องการของตนซะเป็นหลักใหญ่ ความมีอำนาจ...มันเลยมักเป็นอะไรที่ขัดแย้งกับความเป็นไปตามธรรมชาติ หรือความเป็นไปตาม ครรลอง-คลองธรรม กันเป็นจำนวนไม่น้อย...
----------------------------------------------------
และนั่นเอง...ที่เลยทำให้เรื่องของ การเมือง อันเป็นเรื่องราวที่ว่าด้วยการช่วงชิง อำนาจ กันโดยตรง จึงออกจะเป็นอะไรที่น่าหวาดหวั่น ขวัญสยอง น่าเกลียด น่าทุเรศ น่าชิงชัง อย่างมิอาจปฏิเสธและหลีกเลี่ยงได้ ด้วยเหตุเพราะบรรดาผู้คลุกคลีตีโมงอยู่ในแวดวงเหล่านี้ ต่างก็อยากมีฤทธิ์ มีเดช อยากจะเป็น ทีแอ๋เต้ยอิด หรือเป็น จ้าวยุทธจักร ไปด้วยกันทั้งนั้น รังสีอำมะหิตมันจึงได้แผ่ซ่านไปทั่วทั้งบู๊ลิ้มและตงง้วนมาโดยตลอด เมื่อบรรดาผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น ชาวยุทธ์ หรือเป็น นักการเมือง ทั้งหลาย พร้อมที่จะเปลือยกระบี่ พร้อมที่จะซัดอาวุธลับ หรือกระทั่งพร้อมที่จะแพร่พิษใส่ฝ่ายตรงกันข้าม ไม่ว่าต่อผู้ที่อ้างว่าตัวเองเป็นฝ่ายธรรมะ หรือฝ่ายอธรรม ก็แล้วแต่...
--------------------------------------------------
ความไม่อยากเป็นอะไรที่ ธรรมดาๆ ของบรรดาชาวยุทธ์เหล่านี้นี่เอง...ที่ทำให้บู๊ลิ้มไม่มีวันที่จะสงบได้เลย แม้ว่าบรรดาผู้ที่มีฤทธิ์ มีเดช มีเพลงกระบี่อันร้ายกาจไปถึงขั้นไหน จะตายไปแล้วไม่รู้กี่ศพต่อกี่ศพ แต่บรรดามือกระบี่รายใหม่ ที่แม้แต่ฟันน้ำนมยังไม่ทันหมดปาก ก็พร้อมที่จะท้าประลองกับใครต่อใคร ขณะที่บรรดาผู้อาวุโส หรือบรรดาเล่าฮู เล่าฮิว ทั้งหลาย ก็ยังไม่อยากที่จะหมดพิษสงลงไปง่ายๆ แม้จะแก่แสนแก่ แม้เรี่ยวแรงกำลังวังชาลดน้อยถอยลงไปเพียงใดก็ตาม แต่อย่าได้...เผลอเป็นเด็ดขาด เผลอเมื่อไหร่อาจถูกซัดอาวุธลับ ถูกแพร่พิษ เอาง่ายๆ!!!
---------------------------------------------------
อันนี้นี่แหละ...ที่มันเลยทำให้ ความเป็นธรรมดาๆ น่าจะเป็นสิ่งที่มีค่ามิใช่น้อย แม้เป็นสิ่งที่บรรดาชาวยุทธ์ทั้งหลาย ไม่อยากจะเป็น ไม่อยากจะได้ ไม่อยากให้ผู้อื่นเห็นว่าตัวเองเป็นเช่นนั้นไปด้วยกันทั้งสิ้น เพราะอย่างที่ว่าไว้แล้วนั่นแหละว่า...ด้วยเหตุเพราะความ ธรรมดา มันเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงกับความเป็น ธรรมชาติ ค่อนข้างมากที่สุด ยิ่งธรรมดามากยิ่งขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งเข้าใกล้ธรรมชาติมากยิ่งขึ้นเท่านั้น ไม่ใช่แค่เฉพาะการเป็น ส.ส.ธรรมดา ยิ่งถ้าสามารถดำรงตนเป็น ปุถุชนคนธรรมดา ชนิดไม่ว่าตำแหน่ง แห่งที่ หรือ หัวโขน ใดๆ ก็ไม่อาจทำให้ตัวเองต้องผิดแผก แตกต่าง ไปจาก ธรรมชาติแห่งความเป็นมนุษย์ ได้เลย อันนั้น...ก็ยิ่งน่ารัก น่าใคร่ น่าประทับใจยิ่งขึ้นไปใหญ่ และน่าจะช่วยให้สิ่งที่เรียกว่า การเมือง หรือ อำนาจ ยิ่งมีโอกาสเป็นไปตามธรรมชาติ ตามครรลอง-คลองธรรมยิ่งขึ้นเท่านั้น หรือไม่ถึงกับเป็นอะไรที่น่าเกลียด น่าชัง น่าทุเรศ เวทนา จนเกินไป...
-------------------------------------------------------
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Abraham Lincoln... Nearly all men can stand adversity, but if you want to test a man’s character, give him power.- โดยปกติทั่วไปแล้ว...คนเราสามารถยืนหยัดเผชิญกับความทุกข์ยากใดๆ ได้เสมอ แต่ถ้าหากท่านอยากจะทดสอบนิสัยใจคอของผู้หนึ่ง ผู้ใด ก็ลองให้ผู้นั้นมี...อำนาจ...เถิด...
--------------------------------------------------
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
