ไม่รู้ว่าเค้าไปกันถึงไหนแล้ว...สำหรับการ จัดสรรปันส่วนผสม การจัดตั้งรัฐบาล การแบ่งเก้าอี้รัฐมนตรีไปตามกระทรวงนั้น กระทรวงนี้ ซึ่งก็คงต้องยอมรับนั่นแหละ...ออกจะเป็นอะไรที่ลำบาก ยากเย็น อยู่พอสมควร ต้องอาศัยทั้งความสุขุม รอบคอบ ความประณีต ละเอียดอ่อน ไปจนถึงความอดทน อดกลั้น มิใช่น้อย มันถึงจะพอลงล็อก ลงตัว ได้จริงๆ...

                                     ----------------------------------------------

                จะเอาแบบที่คุณน้า สุทธิชัย หยุ่น ของเรา...เคยออกประกาศหาตัวท่านอดีตนายกฯ บรรหาร ให้มาจัดตั้งรัฐบาลกลางอากาศ หรือกลางช่อง 9 อสมท. เมื่อยุคหลายต่อหลายสิบปีที่แล้ว อันนั้น...คงลำบาก เพราะมันอาจส่งผลให้หนักไปทาง เสร็จสุทธิชัย ไม่ใช่ เสร็จบรรหาร คืออาจส่งผลให้ เรตติ้ง รายการของคุณน้า สุทธิชัย ณ ขณะนั้น หนีไม่พ้นต้อง กระฉูด ระดับโด่มิรู้ล้มอยู่แล้วแน่ๆ แต่สำหรับการจัดตั้งของท่านอดีตนายกฯ บรรหาร ที่ต้องแอบๆ เม้มๆ หลบไปทำกันในเซฟฮ้ง เซฟเฮาส์ อาจต้องถูก กระชาก ลากถู ให้พังพินาศไปก่อนล่วงหน้าได้แบบฉับพลัน-ทันที...

                                      -----------------------------------------------

                เพราะเรื่องประเภทนี้...มันย่อมมีเสีย-มีได้ มีผิดหวัง-สมหวัง มีที่เป็นไปตามความปรารถนาและต้องการ และไม่เป็นไปตามความปรารถนาและต้องการ ไม่ว่าในแง่ส่วนตัว ส่วนรวม ในแง่อุดมการณ์ อุดมคติ ของแต่ละกลุ่ม แต่ละพรรค หรือแม้แต่ตัวตนของปัจเจกบุคคลในแต่ละราย ไปตามสภาพ มันเลยต้องแอบๆ เม้มๆ ต้องค่อยซุบๆ ซิบๆ กระซิบกระซาบ ต้องค่อยๆ เกลี้ยกล่อม โน้มน้าว ค่อยๆ ยื่นหมู-ยื่นแมว ชนิดเล่นเอาบรรดาผู้ที่ได้ชื่อว่า ผู้จัดการรัฐบาล ทั้งหลาย มีสิทธิ์แก่ก่อนวัยเอาง่ายๆ ด้วยเหตุเพราะโอกาสที่จะสนองตอบต่อความปรารถนา ความต้องการ ของแต่ละกลุ่ม แต่ละฝ่าย แต่ละพรรค แต่ละตัวบุคคล ให้ครบถ้วนสมบูรณ์ได้จริงๆ มันออกจะเป็นอะไรที่ยากซ์ซ์ซ์ซะยิ่งกว่าเข็นภูเขาขึ้นครก หรือจูงอูฐรอดรูเข็ม อะไรทำนองนั้น...

                                       -----------------------------------------------

                แม้แต่ทุกวันนี้...แค่จะทำให้ความปรารถนาและต้องการของ ประชาธิปัตย์ 27 เสียง กับความปรารถนาและต้องการของ ประชาธิปัตย์ 25 เสียง สามารถไปด้วยกันได้ แบบสอดคล้องต้องกัน...แค่นี้ ก็ตายแล้ว!!! ทั้งที่เป็น ประชาธิปัตย์ ด้วยกันแท้ๆ นี่แหละ ส่วนพรรคอื่นๆ พวกอื่นๆ หรือกลุ่มๆ อื่น ก็คงไม่ได้ต่างอะไรไปจากกัน แม้แต่การทำให้ พ่อมดดำ-สุชาติ กับ เสี่ยวิรัช บ้านใหญ่โคราช แห่งพรรค พลังประชารัฐ ที่ล้วนแล้วแต่พร้อมจะชูจั๊กกะแร้ให้กับ บิ๊กตู่ มีโอกาสสมปรารถนาเต็กเฮงหยูไปด้วยกันทั้งคู่ ก็เล่นเอาบรรดา สาม ส. หรือ สามมิตร ต้องเมื่อยลิ้น เมื่อยปาก ชนิดขากรรไกรค้างไปเป็นวันๆ...

                                 --------------------------------------------------

                แล้วก็ไม่ใช่แค่พลังประชารัฐ ประชาธิปัตย์ หรือเลยไปถึงภูมิใจไทยเท่านั้น...แนวโน้มที่ความเป็นรัฐบาลอาจต้องประกอบไปด้วยพรรคต่างๆ ระดับเกือบ 30 พรรค ใครก็ตามที่อาสาเป็น ผู้จัดการรัฐบาล อาจต้องเตรียม ลิ้นเทียม หรือ ลิ้นสำรอง เอาไว้เป็นโหลๆ เอาเลยก็ไม่แน่ ต้องใช้เวลา ใช้ศิลปะ ลีลา ในการเกลี้ยกล่อม โน้มน้าว ชักเข้า-ชักออก กันไม่รู้กี่สิบ กี่ร้อย ตลบ มันถึงพอได้เกิดจุดลงตัว เกิดการจัดสรรปันส่วนผสมแบบลงล็อก ไม่ต้องเกิดการเลื้อยไป-เลื้อยมา หรือไหลไป-ไหลมา ของบรรดาผู้ที่พร้อมจะแปรสภาพตัวเองไปเป็นงูเห่า งูบองหลา หรืองูเขียวหางไหม้ ฯลฯ ได้ทุกเมื่อ...

                                   ---------------------------------------------------

                ยิ่งถ้าหากตัวนายกรัฐมนตรี หรือพรรคพวกบริวารของนายกรัฐมนตรี ไม่ว่าประเภท บิ๊กป้อม บิ๊กป๊อก อะไรต่างๆ ถูกนำไปใช้เป็นเงื่อนไข ข้ออ้าง ด้วยแล้ว อันนี้...ยิ่ง เมื่อยลิ้น เข้าไปใหญ่ อาจต้องชักแม่น้ำทั้ง 5 หรือทั้งสิบสาย ร้อยสาย เอาเลยก็ไม่แน่มาใช้เป็นตัวอธิบาย ขยายความ กันอีกเยอะ คือต้องยอมรับนั่นแหละ...ถ้าหากเป็น บิ๊กตู่ เมื่อซักสี่ซ้า ห้าปี ที่แล้ว หรือขณะยังสดๆ ซิงๆ เหมือนครั้งที่ ป๋าเปรม ผงาดขึ้นมาเป็นนายกรัฐมนตรีใหม่ๆ อันนั้น...อาจไม่ต้องเสียเวลาพูดจา ชี้แจง อะไรเอาเลยก็ยังได้ เพราะความสด ความซิง มันเป็นตัวช่วยรับประกัน การันตี ได้บ้าง แต่ บิ๊กตู่ หลังจากที่ เราจะทำตามสัญญา...ขอเวลาอีกไม่นาน แล้วยืดเยื้อมาไม่ต่ำกว่า 4 ปี 5 ปี อันนี้...คงต้องยอมรับว่า คงต้องเสียเวลาบริหารขากรรไกรอยู่ตามสมควร มันถึงจะนำไปสู่การลงล็อก ลงตัว ขึ้นมาได้จริงๆ...

                                ---------------------------------------------------

                ด้วยเหตุนี้...ทุกสิ่งทุกอย่างมันเลยคงต้อง กั๊กไป-กั๊กมา หรือ ยักตื้นติดกึก-ยักลึกติดกัก ไปอีกซักพักใหญ่ๆ ถึงพอจะได้เห็นหน้าตา รูปร่าง ของรัฐบาล ปรากฏออกมาแบบชัดๆ จะจะ ส่วนระหว่างนี้...ก็คงต้องลือกันไป-ลือกันมา ต้อง ยกเมฆ กันแบบอุตลุด ชุลมุน วุ่นวาย ชนิดฝุ่นคลุ้งกันไปทั้งบ้าน ทั้งเมือง อย่างมิอาจปฏิเสธได้ และนั่นย่อมเป็นเหตุที่ทำให้น่าวิตก กังวล อยู่พอสมควร โดยเฉพาะเมื่อใคร่ครวญ พิจารณา ถึงสภาวะแวดล้อมรอบข้าง หรือสภาวะความเป็นไปของโลก ที่มันออกจะเป็น โลกที่อันตราย หนักยิ่งขึ้นทุกที ดังนั้น...ถ้าอยากจะ ช่วยชาติ อยากช่วยบ้านเมืองกันจริงๆ ก็มีแต่จะต้องหาทางลด-ละ-เลิก สิ่งที่เป็นความปรารถนา ความต้องการ ในทาง ส่วนตัว ไม่ว่าจะในนามบุคคล กลุ่ม ฝ่าย หรือพรรค ลงไปให้น้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้นั่นแหละ มันถึงจะถือเป็นการกระทำ เพื่อชาติ-เพื่อประชาชน หรือเป็นไปตาม คำพูด ที่บรรดานักการเมืองทั้งหลาย ต่างท่องบ่นกันชนิด 3 เวลาหลังอาหาร มาโดยตลอด...

                                    -----------------------------------------------------

                ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก ซุนหวู่... “ดังนั้น...การนำพลเข้าโรมรัน หลักสำคัญก็คือ ต้องรีบคว้าชัยชนะในเร็ววัน ถ้าปล่อยให้การรบยืดเยื้อแล้ว อาวุธยุทโธปกรณ์จะลดความคมกล้า ขวัญทหารนับวันจะเสื่อมทราม เมื่อคิดหักโหมเอาเมือง กำลังรี้พลก็อ่อนเปลี้ย เมื่อกองทัพต้องติดศึกอยู่นานวันฉะนี้ การคลังของประเทศก็จะเข้าตาจน...”

                                  ------------------------------------------------------