13 เม.ย.-เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ศิลปินแห่งชาติ โพสต์กลอนสงกรานต์ผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว 

ตะโพนเพริดเปิดประป๊ะตุ๊บเท่ง
ระนาดเร่งรัวไล่ฉไกรกร้าว
ระนาดทุ้มพุ่มพวงค่อยหน่วงน้าว
ฆ้องระนาวหนุงหนิงทิงนองนอย

ปี่ประจงลงโหยระโอยโอด
ฆ้องใหญ่โหนดหนืดหน่องละนองหน่อย
กลองทัดตูมตูมต้อมท่อมทยอย
ตะวันลอยแดดแรงทแยงเรือน

“พระจะลงศาลาช้าอยู่นั่น”
เสียงปู่เอ็ดอึงลั่นอุ้มขันเคลื่อน
สาวน้อยน้อยยิ้มนิดนิดกระบิดเบือน
ชำเลืองเลื่อนกระจกไล่อยู่ไปมา

“ปู่ไปก่อนเถอะปู่หนูไปแน่
พาแม่แก่ไปได้ไปล่วงหน้า”
เสื้อสมัยป้ายปาดสวยบาดตา
กางเกงทรงแตงกวากลีบมะเฟือง

คลี่ชายพกยกคาดเข็มขัดใหญ่
ก็เสร็จสรรพฉับไวได้ครบเครื่อง
รองเท้าสานพันสายค่อยย้ายเยื่อง
แดดเรืองเรืองร้อนเร่าเร่งเท้าตาม

ศาลาใหญ่ท้ายวัดขนัดขนาด
ดอกดวงดาดประดับคนดูล้นหลาม
ที่ฐานบาตรกลดกล่นก็ล้นลาม
ทุกถ้วยชามแกงชนล้นสำรับ

เสียงแม่เฒ่าเขย่ายกครกตำหมาก
ปาดเข้าปากยักย้ายอยู่หยับหยับ
“ลูกไอ้ทิดเป็นยังไงไปเกณฑ์ทัพ
โชคดีจับใบดำหรือใบแดง”

ยกกระโถนบ้วนน้ำหมากกระอักกระอึก
“มันยึกยึกยักยักชักแหยงแหยง
ข่าวมันมาว่าได้ใบปลอมแปลง
คงเป็นแรงเคราะห์เราเสียเก้าพัน”

ประนมมือย่นยับพลอยปรับทุกข์
“นี่อีสุกลูกอีเช้าหลานสาวฉัน
ไม่เรียนต่อขอสตางค์เที่ยวทั้งวัน
มันบอกมันจะเรียนเอานางสาวไทย”

แดดสงกรานต์กร้านกล้าศาลาร้อน
พระให้พรซ้อนสวดกรวดน้ำให้
จงเป็นสุข เป็นสุข อย่าทุกข์ภัย
อย่ามักได้ต่อกันและกันเลย