ผลการเลือกตั้งที่ผ่านมาเมื่อ 24 มีนาคม มิได้ส่งผลกระทบต่อสังคมการเมือง ว่าด้วยปัญหายืดเยื้อข้ามเดือน และยังต้องลุ้นกันต่อไปว่าสุดท้ายจะจบลงแบบไหน?? แต่ดูเหมือนว่ากระทบต่อสังคมครอบครัว และสังคมระหว่างวัยด้วยอย่างมีนัยสำคัญ 
    เพราะคนรุ่นป้าหงุดหงิดกับเยาวชนคนรุ่นใหม่ และวัยรุ่นใจร้อนก็รู้สึกมาคุกับคุณย่าตุณยาย ไปจนถึงลุงป้าน้าอา และพ่อแม่ กระทั่งกลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์เลยทีเดียว
    ประเภทเขียนแดกดันจะไม่ให้เงินเดือนคุณพ่อคุณแม่  แล้วไล่ให้ไปกินเงินเดือน สว.และใช้บัตรคนจน 
    ในขณะที่พ่อแม่ก็ประชดประชันว่า ไปหาสตางค์จ่ายค่าไวไฟอินเทอร์เน็ต และกู้เงินเรียนเองก็แล้วกัน 
    ทั้งหมดเป็นภาพสะท้อนสังคมยุคดิจิตอลในศึกสองสีอย่างน่าใจหาย 
    ความขัดแย้งทางความคิดระหว่างผมสีดอกเลากับผมสีดำ ...มันฟ้องบอกอะไรกับเราบ้าง!!
    หรือว่าวัฏจักรวงจรอุบาทว์ คนไทยตีกันเองจะเวียนกลับมา และที่น่ากังวลเป็นอย่างยิ่งคือ มันจะรุนแรงยิ่งกว่าเก่าไหม เพราะมันเป็นเรื่องความแตกต่างกันทางความคิดระหว่างวัย  
    มันไม่ใช่ช่องว่างระหว่างวัยที่สามารถเติมเต็มกันได้ด้วยความเข้าถึงเข้าใจ เพราะปัญหากีฬาสีในยุคนี้เป็นเรื่องของความรู้ความเข้าใจที่ได้มาจากข้อมูลคนละชุดคนละแบบ ทำให้ต่างคนต่างสรุปว่า ข้อมูลของตนเองนั้นถูกต้อง ดีกว่า แม่นยำและเชื่อถือได้มากกว่า
    แม้แต่จะหาคนกลางมาเติมเต็ม หรือสมานช่องว่างระหว่างวัยก็ยาก 
    ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้มนุษย์ป้าย้อนนึกไปถึงละครสี่แผ่นดิน ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ที่ "แม่พลอย" ไม่เห็นด้วยกับลูกชายเลยที่จะลุกขึ้นมาใช้ตำรับตำราของต่างประเทศมาเปลี่ยนแปลงกรอบ กฎ กติกา มารยาทที่ประเทศไทยบังคับใช้และดำเนินมานานแสนนาน 
    มุมมองของผู้สูงอายุกว่าเล็งเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงแบบปุบปับในขณะที่คนไทยยังไม่พร้อม ไม่รู้จักคำว่าประชาธิปไตยนั้นคืออะไรเป็นอย่างไร จะนำความเดือดร้อนมาให้กับบ้านเมือง แต่มุมมองของลูกชาย กลับตรงกันข้าม เพราะตนเองนั้นมีความรู้และการศึกษามากกว่า ไม่เหมือนแม่พลอยที่อยู่กับบ้านเท่านั้น
    ปฏิกิริยาที่คนผมสีดอกเลาในวันนี้ ไม่พึงพอใจคนผมสีดำ ที่มองโลกสวยจนเกินไป ก็ไม่แตกต่างจากแม่พลอยในละครสี่แผ่นดินนั่นแหละ
    ส่วนเรื่องราวทั้งหลายอันว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงจะจบลงแบบละครหรือไม่ มนุษย์ป้าก็จะพยายามบอกตัวเองให้หายใจต่อไป เพื่อจะได้ดูตอนอวสาน.
                                    "ป้าเอง"