18 มี.ค.62 - เพจติดตามการปฏิรูปประเทศกับหมอชูชัย โดยนพ.ชูชัย ศุภวงศ์ โพสต์ข้อความระบุว่า น้องชายเป็นอาจารย์ที่คณะวิทยาศาสตร์ เขียนได้โดนใจมาก ไม่ชอบที่สถาบันซึ่งมีพระคุณใหญ่หลวงเป็นทั้งที่ให้ความรู้ และที่ทำงานต้องถูกพาดพิงในลักษณะนี้ ขอบคุณ ดร.อรรถกฤต ฉัตรภูติสำหรับข้อเขียนด้านล่างนี้

ความจริงไม่ค่อยอยากวิจารณ์การเมืองลงเฟสบุ๊ค แต่พอไปพบการปราศัยหาเสียงของพรรคอนาคตใหม่ที่พาดพิงจุฬาฯ (มหิดล และธรรมศาสตร์) เลยต้องขอใช้สิทธิอาจารย์ของจุฬาฯ ชี้แจ้งข้อเท็จจริงใน 2 ประเด็นครับ (ดูคลิปเต็มที่ https://youtu.be/23lO9d-Pb04 เริ่มตั้งแต่นาทีที่ 18:00)

1) การที่คุณธนาธรยกให้ จุฬาฯ ธรรมศาสตร์ มหิดล เป็นมหาลัยของ "ชนชั้นนำ" เพราะได้งบประมาณรวมกันมากกว่า ราชภัฏทั้ง 38 แห่ง ที่ธนาธรบอกว่าเป็น “มหาลัยคนจน” เป็นวาทะกรรมที่ไม่เข้าใจโครงสร้างและแนวทางของแต่ละมหาวิทยาลัยเลย จุฬา มหิดล ได้งบเยอะส่วนหนึ่งเพราะมีโรงเรียนแพทย์ และถ้าว่ากันตามจริง ปีที่ผ่านมา จุฬาได้งบวิจัยจากรัฐบาลน้อยมาก โครงการวิจัยสำคัญๆ หลายโครงการ เช่น ความร่วมมือกับองค์กรอย่าง CERN มาจากเงินค่าเช่ามาบุญครองครับ

เป็นวิสัยทรรศน์ที่ยาวไกลขององค์พระผู้สถาปนามหาวิทยาลัย ที่พระราชทานที่ดินไว้ให้มหาวิทยาลัยได้ใช้ดอกผลเพื่อความยั่งยืน และเป็นแนวทางที่มหาวิทยาลัยชั้นนำ อย่าง Cambridge หรือ Oxford และที่อื่นๆ ใช้มายาวนาน รัฐบาลและนักการเมือง มาแล้วก็ไป นโยบายมีได้ก็เปลี่ยนได้ แต่มหาวิทยาลัยยังดำเนินการตามภาระกิจที่ตั้งปณิธานไว้ต่อไปได้เพราะสามารถยืนได้ด้วยตัวเอง

2) คุณธนาธรบอกว่า “เด็กจบวัดหัวลำโพงไปทำอะไร ไปขาย ไอศครีมสเวนเซ่นที่มาบุญครอง ให้ลูกหลานคนเรียนจุฬาฯ กิน”

คุณธนาธร คงไม่ทราบว่ามีนิสิตจุฬาหลายคนที่ทำงานหารายได้พิเศษเลี้ยงตัวเอง หลายคนสอนพิเศษ และบางคนก็ทำงานเสริฟไอศครีมที่สแวนเซ่นด้วย กรุณาอย่าเอาวาทะกรรมแบ่งแยกชนชั้นมา Stereotype เด็กจุฬาฯ และเด็กวัดหัวลำโพงอย่างไม่เป็นธรรม เพราะนั่นไม่ใช่แนวคิดของคนที่เชื่อในอุดมการณ์ว่า “การศึกษาเปลี่ยนชีวิตคนได้” ผมจบโรงเรียนปทุมคงคา โรงเรียนที่มีเด็กพื้นฐานหลากหลาย บางคนจนมากต้องขับมอร์เตอร์ไซต์รับจ้างหาเงินตอนกลางคืนเพื่อมาใช้เรียน แต่เขาก็เรียนจบมหาวิทยาลัยตอนนี้เขาเป็นเจ้าของกิจการไปแล้ว มีรุ่นพี่หลายคนเกเร แต่ในรับการสั่งสอนอบรมจากคุณครูที่ทุ่มเทจนเปลี่ยนอนาคตของเขาได้ ภาพสมัยเรียนที่ยังประทับใจจวบจนปัจจุบันคือ “มีรุ่นพี่เคยเกเร กลับมากราบแทบเท้าคุณครูที่อบรมสอนเขาให้เป็นคนดี ” คนที่มีอุดมการณ์เรื่องการศึกษาควรเชื่อว่า แม้เด็กจะเกิดมาสังคมและสิ่งแวดล้อมที่ไม่พร้อม แต่การศึกษาสามารถทำให้อนาคตของเขาดีได้ ไม่ใช่บอกว่าจบโรงเรียนนี้อนาคตคุณทำได้แค่เด็กเสริฟ์ ถ้าวาทะกรรมนี้เป็นจริง ผมคงเป็นได้แค่นักเลงหัวไม้