สังหาร "เสือดำ" แล้วถลกหนัง ตัดหางทำต้มซุปที่ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร นับเป็นเหตุการณ์กระชากอารมณ์ความรู้สึกของคนไทยทั้งประเทศ

 

ทุกภาคส่วน ทุกอุดมการณ์ทางการเมืองที่แตกต่าง ต่างออกมาประณาม ต้องเอาผู้กระทำการอันโหดเหี้ยมอำมหิตเยี่ยงนี้ มาลงโทษตามกฎหมายให้ถึงที่สุด

 

1 ใน 4 ผู้ต้องหา เป็นถึงนักธุรกิจ มหาเศรษฐีแถวหน้าของเมืองไทย ต้องถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมอย่างตรงไปตรงมา

 

เพราะสังคมไทยที่ผ่านมา กฎหมายไปไม่ถึง และไม่สามารถเอาผิดผู้มีอำนาจ มีหน้าตาทางสังคม เป็นเศรษฐีมีสตางค์ได้

 

วลี "คุกมีไว้ขังคนจน" จึงฮิตติดปากมาช้านานจวบจนวันนี้

 

และคดีนี้ จะเป็นบทพิสูจน์ของรัฐบาล คสช. ที่เอ่ยอ้างเสมอว่า ยึดหลักธรรมาภิบาล ต้องการปฏิรูปชาติบ้านเมือง จะฝากผลงานให้เป็นที่ประจักษ์ หรือจบลงด้วยการก่นด่าของผู้คน

 

ยิ่งมีกระแสข่าวหนาหูว่า ผู้ต้องหาบางรายหลบหนีออกนอกประเทศไปแล้ว ยิ่งชวนให้ฉงนสงสัยในการเอาจริงเอาจังของเจ้าหน้าที่รัฐมากน้อยเพียงใด

 

พูดไม่ออกบอกไม่ถูกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  มากกว่าความใคร่สงสัยว่า แท้จริงแล้วมนุษย์ที่ถูกเรียกว่าสัตว์ประเสริฐ กับสัตว์เดรัจฉาน มันแตกต่างกันอย่างไร

 

ขออนุญาตหยิบยืมความเห็นของคุณพี่ตุ๊ก "เดือนเต็ม สาลิตุล" ศิลปินนักแสดง ที่ได้โพสต์เอาไว้เมื่อวันก่อน 

 

"สรุปแล้วพฤติกรรมแบบไหนสมควรเรียกว่า... " เดรัจฉาน" คะ

 

ผมก็อยู่ดีๆ ในบ้านของผม ที่ไม่ได้หรูหราเท่าบ้านคุณ

 

.. ผมก็รักชีวิตของผม เหมือนที่คุณรักชีวิตคุณ

 

.. ผมมีความดุร้ายตามสัญชาตญาณ แต่ผมไม่ทำใครก่อนถ้าไม่จำเป็น

 

.. คุณมีความอำมหิตตามสันดาน ที่เข่นฆ่าล่าชีวิตที่ไม่มีทางสู้เพื่อความเพลิดเพลิน

 

.. ผมออกล่าเหยื่อเพื่อหากินประทังชีวิตตามธรรมชาติกำหนด

 

.. คุณล่าผมเพื่อเป็นของว่างทั้งที่คุณมีเงินมหาศาลจะซื้ออาหารดีแค่ไหนก็ได้ตามความกำหนัด

 

.. เมื่ออิ่ม ผมก็หยุดล่า

 

.. ในขณะที่คุณอาจไม่เคยรู้จักความว่าหิว แต่คุณกระหายความตายด้วยใจวิปริตไม่จบสิ้น

 

.. ร่างกายผมเป็นสัตว์ป่า

 

.. หน้าตาคุณเป็นมนุษย์

 

.. แต่ผมไม่แน่ใจ ว่าระหว่างเรา

 

ใครมีความเป็น “เดรัจฉาน” มากกว่ากัน"

 

ได้คำตอบชัดเจน.