(1)

        หลังๆ มานี้...คงต้องยอมรับว่า สิ่งที่เรียกว่า กรรม นั้น มันออกจะมาเร็ว มาแรง อย่างเป็นพิเศษ ด้วยเหตุเพราะมันมีเทคโนโลยีดิจิตอล อิเล็กทรอนิกส์ เป็นเครื่องเสริม แค่ใช้นิ้วชี้ นิ้วหัวแม่มือ หรือนิ้วอะไรก็แล้วแต่ กดนั่น กดนี่ แวบเดียวเท่านั้น กรรม ก็สามารถ สนองกรรม ได้แบบฉับพลัน ทันที การชำระกรรมเก่า พร้อมกับสร้างกรรมใหม่ จึงมาเร็ว มาแรง แผ่ซ่านออกไปได้อย่างกว้างตามแบบฉบับ กรรมออนไลน์ ด้วยประการฉะนี้...

(2)

        แค่ดูจากกรณี ท่านประธานอิตาเลียนไทย ก็น่าจะพอเห็นชัดเจน ว่าเผลอๆ อาจเจ็บปวด รวดร้าว ทรมาน ยิ่งกว่า เสือดำ ที่ถูกยิงตายไม่รู้กี่สิบ กี่ร้อยเท่า คือไม่ใช่แค่เจอกับกระสุน 3 นัด 4 นัด แต่มากันเป็นหมื่นๆ แสนๆ นัด ยิงแล้ว ยิงเล่า ตายแล้ว ตายเล่า หรือแม้ไม่ถึงกับตายทางการแพทย์ หรือในความหมายทางคลินิก แต่ก็อาจเรียกได้ว่า ตายทั้งเป็น อะไรประมาณนั้น เหมือนอย่างที่ น้าหงา คาราวาน ท่านอาศัยบทกลอนแค่ประมาณ 4 บรรทัด บรรยายถึงฉากเหตุการณ์ กรรมสนองกรรม ได้เฉียบขาด เฉียบคม เอามากๆ คือเมื่อ กระสุนปืนลั่นออกบอกประสงค์-ว่าเจาะจงจะฆ่าทำอาหาร สิ่งที่ย้อนกลับมาแบบฉับพลัน ทันที จึงตกอยู่ในสภาพ กระสุนแพงแรงจริงยิงประธาน-จนร่วงหล่นคาลานใจบ้านเมือง...

(3)

        ทำไงได้...ในเมื่อเทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์ ดิจิตอล ในทุกวันนี้ มันคงแทบไม่ต่างอะไรไปจากการช่วยให้ใครต่อใครก็แล้วแต่มี ปืน อยู่ในมือคนละกระบอก สองกระบอก เป็นอย่างน้อย สามารถยิงใส่ใครต่อใคร หรืออะไรต่อมิอะไรก็ย่อมได้ จะมี เอาไว้ยิงแบบเป็นงาน เป็นการ หรือแม้แต่เอาไว้ยิงเล่นๆ ยิงสุ่มๆ ยิงไปตามอารมณ์ความรู้สึกที่ขึ้นๆ ลงๆ ได้ในแต่ละชั่วโมง แต่ละนาที วินาที ได้ด้วยกันทั้งสิ้น แค่เอานิ้วชี้ นิ้วหัวแม่โป้ง กดปุ่มนิดเดียว ก็...โป้ง...โป้ง...โป้ง สามารถรัวเป็นชุดๆ รัวได้ เร็วซะยิ่งกว่าปืนกล แตกกระจายถล่มเป็นรัศมีในวงกว้าง ระดับตัดยอดหญ้า ได้ยิ่งกว่าปืนใหญ่ ปืนครก เอาเลยก็ไม่แน่...

(4)

        แต่ก็นั่นแหละ...การที่แต่ละคนต่างมี ปืน อยู่ในมือไปด้วยกันทั้งสิ้น การยิงในแต่ละนัด หรือการรุมถล่มแต่ละเรื่อง แต่ละกรณี ก็ใช่ว่าจะประกอบไปด้วยความแม่นยำ ถูกเป้า ตรงเป้า เสมอไป บางครั้ง บางครา หรืออาจเรียกว่าโดยส่วนใหญ่ก็ว่าได้ มันออกจะหนักไปทางยิงเล่น ยิงสุ่มๆ เห็นแค่อะไรไหวๆ ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร หรือเป็นใคร ก็...โป้ง...โป้ง...โป้ง กันไปเป็นชุดๆ แทนที่จะกลายเป็นการ สนองกรรมเก่า กลับกลายเป็นการ สร้างกรรมใหม่ แถมเผลอๆ...อาจไม่ใช่เป็นแค่กรรมใครก็กรรมมัน แต่ลุกลาม บานปลาย กลายเป็น กรรมของสังคม หรือ กรรมของชาติบ้านเมือง เอาเลยก็ยังได้...

(5)

        โลกยุคใหม่ สังคมยุคใหม่ ยุคออนไลน์ หรือยุค 4.0 ก็แล้วแต่จะเรียก...มันจึงออกไปทาง ดีก็ดีใจหาย-ร้ายก็ร้ายเหลือ อะไรประมาณนั้น คือเมื่อไหร่ที่ออกไปทางดีๆ ที่น่ารัก น่าชื่นชม ก็เล่นเอาปุถุชนคนเดินดิน สามารถแปลงกายเป็น เทวดา เอาง่ายๆ ชนิดใครต่อใครอยากแหกทวารดมกันทั้งบ้านทั้งเมือง แต่เมื่อไหร่ที่ออกไปทางร้ายๆ ที่น่าเกลียด น่าชัง อันนั้น...ย่อมมีแต่ตายกับตาย ชนิดแทบไม่ต้องไปหาศพเอามาฌาปนกิจใดๆ เอาเลยก็ว่าได้ เพราะหนีไม่พ้นต้องถูกฉีก ถูกถล่ม ระดับแทบไม่เหลือซาก ไม่เหลือชิ้นเนื้อ ไม่เหลือกระดูกที่ถูกป่นเป็นผุยผง เพราะบรรดากระสุนของผู้ที่ต่างมีปืนคนละไม่ต่ำกว่ากระบอก สองกระบอก งัดออกมายิงแล้ว ยิงเล่า คราวละนับเป็นแสนๆ ล้านๆ นัด นั่นแล...

(6)

        ในเมื่อโลก เมื่อสังคม มันต่างเป็นไปในรูปนี้ไปแล้วด้วยกันทั้งสิ้น ใครที่คิดสร้างเวร สร้างกรรม คงต้องระมัดระวังตัวเอาไว้ให้จงหนัก เผลอเมื่อไหร่ พลาดเมื่อไหร่ โอกาสที่จะเละเป็นขี้ เละเป็นโจ๊ก ย่อมมีความเป็นไปได้อย่างแทบไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าหน้าไหนต่อหน้าไหน ด้วยเหตุเพราะมันยากที่จะพิสูจน์ว่าใครยิงใคร กระสุนของใคร ออกมาจากปืนกระบอกไหน การยิงใส่ ยิงเล่น ยิงสุ่ม ยิงผิด ยิงถูก มันจึงเป็นไปโดยเสรีด้วยประการฉะนี้ แต่ก็นั่นแหละ...บรรดาผู้ยิง หรือผู้ที่มีปืนอยู่ในมือทั้งหลาย ก็อย่าลืมไปซะว่า การยิงใคร หรือยิงอะไรต่อมิอะไรนั้น ก็คงไม่ต่างอะไรไปจากการ สร้างกรรม ขึ้นมาอีกชนิดหนึ่งนั่นเอง แม้จะไม่มีใครเห็น ไม่รู้ว่ายิงมาจากใคร แต่ตัวเองนั่นแหละที่รู้ๆ ว่ายิงใคร หรือยิงอะไรไปแล้วบ้าง...

(7)

        ยิ่งถ้าหากเป็นการยิงผิด ยิงพลาด ยิงแบบไม่ได้คิด ไม่ได้สนใจว่าอะไรถูก อะไรผิด เอาเลยแม้แต่น้อย เห็นเขาโป้ง-โป้ง-โป้ง ก็โป้ง-โป้ง-โป้งไปตามกระแส ร่วมเพิ่มอารมณ์รัก อารมณ์เกลียด ให้สวิงไป-สวิงมา ภายในสังคมที่ตัวเองต้องอยู่ ต้องอาศัย ยิ่งขึ้นทุกที สังคมที่มีแต่ความเป็น Negative กับ Positive สลับไป-สลับมาแต่เพียงเท่านั้น ไม่ได้เหลือพื้นที่ว่างให้กับ ความเป็นกลาง หรือ ความว่าง ใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย โอกาสที่ตัวเอง หรือลูก-หลานตัวเอง จะอยู่รอดปลอดภัย อยู่ได้อย่างสุข สันติ สะอาด สว่าง สงบเย็น มันก็น่าจะยิ่ง เป็ง-ปาย-ม่าย-ล่าย ยิ่งขึ้นเท่านั้น...