"ขอให้ปี ๒๕๖๒ เป็นปีแห่งการเปลี่ยนแปลง เพื่อร่วมกันฟื้นประเทศไทย สร้างประชาธิปไตย ก้าวไปด้วยกัน...

                จงร่วมกันสละเพื่อบ้านเมือง"

                เป็นคำอวยพรปีใหม่ของ "จตุพร พรหมพันธุ์"

                ก็...เข้าท่าดี

                แต่...มาจากใจหรือไม่ อันนี้ตอบไม่ได้

                ถ้าทุกคนคิดแบบนี้โดยไม่มีอะไรแอบแฝง การฟื้นฟูชาติ สร้างประชาธิปไตย ไม่มีทางเป็นอื่นไปได้ นอกจาก...สำเร็จ!

                หากเป็นเพียงการพูดเพื่อให้ดูสวยหรู อย่าไปคิดทำเรื่องอื่นให้ไกลตัว เอาแค่เสียสละดัดนิสัยตัวเองยังทำไม่ได้ แล้วจะสร้างชาติได้อย่างไร

                ปี ๒๕๖๒ จะไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย หากบรรดานักการเมือง ผู้นำมวลชน นักเคลื่อนไหว ยังมองปัญหาของชาติเพียงแค่ปลายจมูกของตัวเอง

                นับหนึ่งปีใหม่การเมืองยังคงแบ่งเป็น ๒ ขั้วเหมือนเดิม เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากกลุ่มเอา ไม่เอาทักษิณ มาเป็นกลุ่มเอา หรือไม่เอา คสช.

                ยังติดหล่มแห่งความขัดแย้ง

                ยิ่งใกล้วันเลือกตั้งก็จะยิ่งชัดเจนขึ้นตามลำดับ

                คนไทยจะร่วมกันฟื้นประเทศไทย ร่วมกันสร้างประชาธิปไตย ได้อย่างไร ในเมื่อนักการเมืองทุกฝ่ายต่างสร้างเงื่อนไขที่จะนำไปสู่ความขัดแย้งในอนาคตกันแทบทุกวัน

                ย้อนกลับไปหลายสิบปีก่อนการเลือกตั้ง นักการเมืองเคยสาดโคลนกันอย่างไร วันนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น หนำซ้ำทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม

                มีการจองกฐินไว้แล้ว ได้อำนาจเมื่อไหร่ เตรียมเช็กบิลอีกฝ่าย

                รัฐธรรมนูญก็เป็นอีกประเด็นที่นักการเมือง สัญญาว่าหลังเลือกตั้งถึงคิวเชือด

                ล้วนเป็นเงื่อนไขที่นำไปสู่ความขัดแย้งได้ทั้งสิ้น

                แทบไม่มีอะไรต่างไปจากการเสนอร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมในอดีต ที่เห็นอยู่แล้วว่าหนทางข้างหน้าจะก่อให้เกิดความขัดแย้งในสังคมขึ้น

                แล้วนักการเมืองฟังกันหรือเปล่า

                โดยเฉพาะการรื้อรัฐธรรมนูญ เตือนกันแล้วเตือนกันอีกว่า จะนำไปสู่วิกฤติรัฐธรรมนูญ เกิดความขัดแย้งกันอย่างขนานใหญ่ได้

                แต่ยังเห็นนักการเมืองหลายพรรคนำไปเป็นนโยบายในการหาเสียง

                หลังเลือกตั้งจะแก้ไขทันที!

                ปัญหาของประเทศคืออะไรกันแน่

                รัฐธรรมนูญไม่ดี แต่นักการเมืองทั้งหมดยินยอมพร้อมใจ เพื่อให้ตัวเองได้เข้าสู่อำนาจ โดยบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญที่ตนเองบอกว่าเป็นเผด็จการ

                เช่นพรรคอนาคตใหม่ นำประเด็นไพรมารีโหวตมาโอ้อวดว่า การสรรหาผู้สมัคร ส.ส.ของพรรคมีความก้าวหน้าทางประชาธิปไตยมากที่สุด

                แต่พรรคอนาคตใหม่ไม่เคยให้เครดิตว่านั่นคือความทันสมัยของรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน

                กลับกันเมื่อพูดถึงรัฐธรรมนูญจะได้ยินเพียงคำว่า มรดกทรราช สมบัติเผด็จการ

                ปัญหาของประเทศจึงอยู่ที่ความชอบหรือไม่ชอบ แบ่งพวกใครพวกมัน

                และการปลุกปั่นจับกลุ่มเอาหรือไม่เอา คสช. อ้างเรื่องประชาธิปไตย สุดท้ายแล้วไม่ต่างจากการจุดชนวนความขัดแย้งรอบใหม่

                เป็นปีหมูที่ไม่หมูเอาเสียเลย.