ฮื่ออ์อ์อ์...แค่เรื่องใส่ชื่อพรรค-ไม่ใส่ชื่อพรรค ใส่โลโก้-ไม่ใส่โลโก้ ใน บัตรเลือกตั้ง ก็กลายเป็นเรื่อง เป็นราว ขึ้นมาอีกซะแร้นน์น์น์ ส่วนจะถือเป็นสิ่งมากเรื่อง-มากราว ไม่ได้เรื่อง-ไม่ได้ราว หรือจะถือเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นเรื่อง เป็นราว แต่ดันกลับถูกทำให้เป็นเรื่อง เป็นราว ขึ้นมาจนได้ อันนั้น...คงต้องว่ากันตาม มุมมอง ของใคร-ของมันเอาเองก็แล้วกัน...
-----------------------------------------------------
แต่โดยสรุปรวมความแล้ว...คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้นั่นแหละว่า มันน่าจะมีอยู่หลายเรื่อง หลายราว ที่ถูกทำให้กลายเป็นเรื่อง เป็นราว ทั้งๆ ที่มันอาจได้เรื่อง-หรือไม่ได้เรื่อง ก็แล้วแต่ว่าใครจะ สร้างเรื่อง ไปในแนวไหน แต่ด้วยฐานะความเป็นรัฐบาล เป็นผู้ยืนถือไมค์-ไฟส่องหน้าอยู่บนเวที เป็นผู้บริหาร จัดการบ้านเมือง รวมทั้งจัดการการเลือกตั้งควบคู่ไปด้วย ส่วนจะเป็น กรรมการ ด้วย และเป็น ผู้เล่นด้วย หรือไม่ อย่างไร อันนั้น...คงค่อยไปว่ากันอีกที แต่การที่มันมีหลายเรื่อง หลายราว ซึ่งถูกทำให้กลายเป็นเรื่อง เป็นราว มากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ นั้น มันไม่น่าจะเก๋ ไม่น่าจะเท่ ไม่น่าจะดูดี มากมายซักเท่าไหร่...
------------------------------------------------------
เพราะถ้าแค่นี้...มันยังถึงขั้นนั้น ถ้าหากแค่นั้น...มันจะไปไกลถึงขั้นไหน??? ขั้นที่ทุกสิ่งทุกอย่างมีแต่ต้องเปล่าเปลือยกันชนิดเนื้อตัวล่อนจ้อน ไม่เหลือ ล็อก ใดๆ เอาไว้ล็อกใครต่อใครได้อีกต่อไป ขั้นที่บรรยากาศการเมืองต้องเป็นไปในแบบ ไปทะเลหนีไม่พ้นต้องเจอ ฉลาม ไปสภาหนีไม่พ้นต้องเจอ เฉลิม อะไรทำนองนั้น หรือขั้นที่แม้ไม่มีเรื่องราวใดๆ แต่ก็ต้องถูกทำให้เป็นเรื่อง หรือต้องถูกสร้างเรื่อง ให้เป็นเรื่อง เป็นราว ขึ้นมาจนได้ อันนี้นี่แหละ...ที่จำนวน สากกะเบือบิน ซึ่งประเดประดังเข้าใส่ มันย่อมจะหนาแน่น หนาตา อย่างเป็นพิเศษ ชนิดหลบยังไงก็แทบหลบไม่ทัน...
-----------------------------------------------------
พูดง่ายๆ ว่า....ถึงจะชนะแบเบอร์ ชนะใสๆ แหงๆ อยู่แล้วก็ตาม แต่ใช่ว่ามันจะไม่มีสิทธิ์กลายเป็น ชัยชนะที่นำไปสู่ความพ่ายแพ้ เหมือนอย่างที่ผู้ชนะหลายต่อหลายราย เคยต้องผ่านพบ เคยประสบ กันมาโดยตลอด ด้วยเหตุเพราะไม่ได้ให้ความสนใจ ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องที่มันไม่น่าจะเป็นเรื่อง หรือที่ตัวเองคิดว่าไม่ได้เรื่อง ไม่ได้ราวใดๆ ไม่ว่าเรื่องที่ถูกผู้อื่นสร้างขึ้น หรือเรื่องที่ตัวเองดันไปทำให้เป็นเรื่อง เป็นราว ขึ้นมาจนได้ จนสุดท้าย...ทุกสิ่งทุกอย่างมันเลยต้องมีอันเป็นไปในแบบเดียวกับ...น้ำหยดลงหี้นน์น์น์...ทุกวันหี้นน์น์น์...มันยังกร่อนนั่นแล เรียกว่า...ไม่ว่าแข็งขนาดไหน แกร่งขนาดไหน โอกาสที่จะอ่อนเป็นเต้าหู้ แถมยังเป็นเต้าหู้ตกโต๊ะกันในวินาทีสุดท้ายอีกซะล่วย ล้วนเคยปรากฏให้เห็นในประวัติศาสตร์การเมืองแบบชนิดคราวแล้ว คราวเล่า...
------------------------------------------------------
ด้วยเหตุนี้นี่เอง...ที่ปรมาจารย์ เหลาจื๊อ ท่านถึงได้ย้ำนัก ย้ำหนา เอาไว้นับเป็นพันๆ ปีที่แล้ว ว่าให้พยายาม รักษาธรรมชาติแบบเรียบๆ ง่ายๆ หรือให้พยายามเดินไปตาม ครรลอง-คลองธรรม นั่นแหละดีที่สุด หรือ ความจริงถนนใหญ่ก็ราบเรียบดีอยู่แล้ว แต่ประมุขผู้บริหารมักชอบเดินในทางเขว อะไรที่มันไม่น่าจะเป็นเรื่อง ก็เลยต้องกลายเป็นเรื่อง เป็นราว ขึ้นมาจนได้ ยิ่งถ้าหากต้องเจอกับ นักสร้างเรื่อง ที่ถนัดเชี่ยวชาญในการสร้างเรื่อง สร้างราว มาโดยตลอด การเดินในทางเขว ทางที่ไม่ควรจะเดิน จึงยิ่งไม่ต่างอะไรไปจากการ เข้าทางเท้า หรือ เข้าทางตีน บรรดานักสร้างเรื่องทั้งหลายอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธ...
--------------------------------------------------------
อย่างที่ว่าเอาไว้นั่นแหละว่า...สิ่งที่เรียกๆ กันว่า ความชอบธรรมทางการเมือง นั้น แม้จะจับต้องไม่ถนัด ชัดเจน ซักเท่าไหร่ แต่มันออกจะมีความสำคัญเอามากๆ ต่อทุกๆ ขั้นตอนของชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ คือถ้าหากไม่พยายามสั่งสมสิ่งเหล่านี้เอาไว้ในแต่ละขั้น แต่ละตอน ชัยชนะในวันนี้...มันอาจต้องกลายเป็นความพ่ายแพ้ในวันหน้าขึ้นมาจนได้ และถ้าหากแพ้กันแค่ รัฐบาล ไม่ว่ารัฐบาลนั้นๆ จะมีที่มา-ที่ไปแบบไหน อย่างไรก็แล้วแต่ มันอาจไม่ถึงกับน่าหนักใจอะไรกันมากมาย เพราะไม่ว่ารัฐบาลไหนต่อรัฐบาลไหน มีแต่ต้องผ่านมา-ผ่านไป กันไปตามสภาพ...
------------------------------------------------------------
แต่ที่ก่อให้เกิดความหนักใจ ความวิตก กังวล พอสมควร...โดยเฉพาะสำหรับบรรดาผู้ที่ มองข้ามช็อต ทั้งหลาย ก็คือ ด้วยความต้องการที่จะเป็นรัฐบาล หรือเพื่อสืบทอดความเป็นรัฐบาล อะไรต่อมิอะไรเหล่านี้นี่แหละ ที่มันอาจนำไปสู่ เงื่อนไข-เหตุปัจจัย ชนิดที่เผลอๆ...อาจต้อง แพ้กันทั้งประเทศ เอาเลยก็ไม่แน่!!! โดยเฉพาะถ้าเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นเรื่อง แต่ดันถูกทำให้กลายเป็นเรื่องขึ้นมา มันเกิดการสั่งสม ขยายตัว จากเรื่องเล็กๆ ลุกลามกลายไปเป็นเรื่องใหญ่ๆ จาก ความไม่ชอบธรรมทางการเมือง กลายเป็น ความไม่ชอบธรรมของชาติบ้านเมือง อันนี้นี่แหละ...ที่คงต้องตั้งคำถามเอาไว้แบบสำนวน เปาบุ้นจิ้น ประมาณว่า แล้วเจ้าจะรับผิดชอบ...ไหวรึ???
----------------------------------------------------------
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Karl Marx (อีกครั้ง)... Success, arrogance and injustice, then downfall.- ความสำเร็จ ความหยิ่งยโส และความอยุติธรรม จะเกิดขึ้นก่อน...และแล้ว ความหายนะ จะตามมา...
------------------------------------------------------------
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
