อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่!
    ปัญหาเศรษฐกิจระดับรากหญ้า กำลังเป็นอาหารอันโอชะให้นักการเมืองเอามาโจมตีรัฐบาล คสช. 
    แต่...เดี๋ยวก่อน 
    เศรษฐกิจมีปัญหาจริงๆ โดยเฉพาะเกษตรกรได้รับผลกระทบมากที่สุด เพราะพืชผลทางการเกษตร  ไม่ว่าจะเป็นข้าว ยางพารา ปาล์ม ผลไม้ ฯลฯ ราคาตกต่ำชนิด ทุนยังไม่ได้คืน 
    หากติดตามสถานการณ์บ้านเมืองหลายสิบปีที่ผ่าน ยังไม่มีรัฐบาลไหนแก้ปัญหาอย่างเป็นรูปธรรม และยั่งยืนได้ 
    มีเพียงหว่านเงิน หวังผลฐานเสียงทางการเมือง จบแล้วก็แล้วกัน โดยเฉพาะนโยบายประชานิยม
    รอปีหน้าฟ้าใหม่เกิดปัญหาอีกก็หว่านเงินอีก 
    ที่ผ่านมามันเป็นเช่นนั้น 
    และวันนี้ปัญหาเศรษฐกิจก็ยังคงเป็นเหยื่อให้นักการเมืองเอามาโจมตีกัน
    หากวัดความสามารถทุกรัฐบาลที่ผ่านมาแล้ว ล้วนสอบตก ไม่มีรัฐบาลไหนวางรากฐานเศรษฐกิจเพื่อยกระดับให้ประเทศไทยเป็นประเทศพัฒนาแล้วได้เลย 
    ที่ใกล้เคียงว่าจะนำไปสู่ความสำเร็จได้คือรัฐบาล พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ที่วางรากฐานอุตสาหกรรมของประเทศในภาคตะวันออก ที่คนรุ่นหลังรู้จักกันในนาม "อีสเทิร์นซีบอร์ด" ซึ่งหล่อเลี้ยงภาคอุตสาหกรรมของประเทศในเวลานี้ 
    เป็นเรื่องน่าละอาย ที่นักการเมืองเลือกที่จะฉลาดเพื่อประชาชนในยามที่ตัวเองไร้อำนาจ
    กลับกัน เมื่อตนเองอยู่ในอำนาจ มักจะตาบอด มองไม่เห็นปัญหาของประชาชน 
    ฉะนั้นทุกรัฐบาลที่ผ่านมาเราจึงได้เห็นม็อบเกษตรกร เดินทางมาชุมนุมที่หน้าทำเนียบรัฐบาล เพื่อขอความช่วยเหลือแบบไม่ว่างเว้น
    บางรัฐบาลหนักหน่อย มีเกษตรกรฆ่าตัวตาย เช่นยุครัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชาวนาฆ่าตัวตาย เพราะไม่ได้รับเงินจำนำข้าว 
    นับไปนับมาก็ ๘ ราย 
    แต่วันนี้เมื่อใกล้เลือกตั้ง ปัญหาเศรษฐกิจที่ดูเป็นปัญหาใหญ่ นักการเมืองต่างหยิบยกมาเพื่อโจมตีรัฐบาล คสช. 
    แล้วชี้หน้าด่ารัฐบาลรัฐประหารรีบออกไป เพราะเป็นต้นเหตุทำให้เศรษฐกิจตกต่ำ อีกทั้งไร้ความสามารถที่จะแก้ปัญหาได้ 
    รัฐบาล คสช.แก้ปัญหาได้หรือไม่ประชาชนต่างรู้ดี ไม่ต้องให้ใครมาให้คำตอบแทน แต่ประชาชนควรตั้งคำถามและนักการเมืองควรตอบให้ไกลกว่านั้น 
    นักการเมืองพร้อมที่จะละทิ้งสันดานเดิมที่เอาแต่หาประโยชน์ใส่ตัว มายกระดับเศรษฐกิจของประเทศ ให้เป็นเสือแห่งเอเชียจริงๆ จังๆ ได้หรือยัง 
    มีความสามารถพอที่จะทำให้ประชาชนหายจน ลดความเหลื่อมล้ำทางรายได้ ที่เป็นรูปธรรม และยั่งยืนได้หรือไม่ 
    หน้าไหนก็ได้ช่วยตอบที.