เข้าไปเจอข้อความหนึ่ง ระหว่างที่หาสถานที่เพื่อไปทำบุญสร้างกุศลในวันเกิด (อยากจะทำบุญ) ..รู้สึกว่าน่าสนใจ และควรจะบอกต่อเพื่อเป็นอุทาหรณ์ รู้ไว้ใช่ว่า เพื่อการเตรียมพร้อมรับสังคมผู้สูงวัยในแต่ละครอบครัว..ดีกว่า

      เรื่องมีอยู่ว่า ...

      ถ้าคุณตาคุณยายเลือกได้ มีสิทธิ์ที่จะเลือก คงไม่อยากเข้ามาที่นี่ เลือกได้คงอยากอยู่กับญาติ กับลูกหลาน...

      บ้านบางแค 2 อยู่หลังบ้านเค้าเอง สมัยก่อนแม่เคยพามาบ่อยๆ เวลาวันเกิด มาทำบุญกัน แต่ไม่มานานมากแล้ว จนวันนึงเห็นบ้านบางแครับบริจาคยา แล้วก็ของใช้จำเป็น เลยตัดสินใจว่าเราน่าจะเอายาไปให้

      เค้าจะออกใบเสร็จหรือใบรับของว่าเราเอาอะไรมาให้ เงินก็ใบนึง ยาก็ใบนึง มีเจ้าหน้าที่อยู่ค่ะ

      สำหรับอยากเลี้ยงอาหาร แนะนำว่าให้เป็นร้านที่บ้านพักคนชราใช้ประจำ เพราะจะได้รู้ว่าอะไรทานได้ อะไรทานไม่ได้

      ตอนเห็นในเพจ เป็นบ้านบางแคที่อยู่ตรงตลาดบางแคค่ะ แต่เค้าบอกว่ายาเพียงพอแล้ว เราเลยไปให้กับบ้านพักคนชราตรงซอยหนองใหญ่หลังบ้านแทน

      จากตอนแรกคิดนะ ว่าคนแก่เค้าอยู่กันเยอะๆ เค้าคงเมาธ์มอยคุยเล่นกัน อาจจะมีความสุขก็ได้ เพราะเห็นในรูปจะมีกิจกรรมให้เยอะแยะเลย

       แต่สิ่งที่เห็น คือ ... ความเงียบ ...

      พอเห็นแล้ว เหมือนน้ำตาจะไหล แกเห็นหน้าเรา ซึ่งเป็นคนแปลกหน้า แกยิ้มและสายตาดีใจ เหมือนเห็นลูกหลานมาเยี่ยม

      ก็ไปนั่งคุยกับแก เป็นคนที่คุยกับคนสูงอายุไม่ค่อยจะเป็น ก็ได้แต่ถามว่า กินข้าวยังยาย วันนี้กินอะไรมา

      แต่แม่นี่ คุยจ้อเลยกับยายๆ ก็เลยฟังแม่คุย แม่บอกจะมาอีก แต่ยายตอบกลับมาว่า "ไม่รู้ว่าตอนนั้น ยายจะอยู่ไหม"

      ก็รู้ว่าเกิดแก่เจ็บตาย แต่ฟังละก็สะอึกเหมือนกัน เศร้าใจ ถ้าพอมีเวลา ไม่ได้ไปไหน ไม่ต้องมาทำบุญเอาเงินเอาทองมาให้ หรือต้องมาเลี้ยงอาหารใหญ่โค แค่อยู่เป็นเพื่อนคุยกับแก มันก็ดีมากแล้ว

      บั้นปลายชีวิต เงินเยอะแค่ไหน อาหารอร่อยเพียงใด ก็ไม่อาจช่วยให้มีความสุขได้ก็ได้นะ เพราะชีวิตนี้น้อยนัก ... วันที่เราโตขึ้น พ่อแม่เค้าก็แก่ลงไปทุกที ใช้ชีวิตกับคนที่เรารักดีกว่า

      ในวันที่เราเก็บเงินอยากให้เค้าสบาย ถ้าถึงวันนั้นเค้าคนนั้นอาจไม่อยู่ให้ดูแลก็ได้ เมื่อวานก็สายไป พรุ่งนี้ก็เร็วไป ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า.....

       ง่ายๆ แต่ได้ใจความนะคะ เพราะถึงเวลาจริงๆ แล้ว เงินทองไม่ได้มีค่าไปกว่าจิตใจเลย...

                                                             "ป้าเอง"