เวลาที่เหลือน้อยเพราะอายุที่มากขึ้น เรายังสามารถใช้มันสร้างประโยชน์ หรือเก็บเกี่ยวความพึงพอใจในสิ่งที่เราตั้งใจ และอยากทำมานานแล้วได้ ขอเพียงแต่เรามองหา หรือเดินตามหามัน จากนั้นก็ลงมือทำ..ก็เท่านั้น ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก

      เหมือนเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งที่บอกว่า งานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมา เขาเดินกวาดหาหนังสือที่คิดอยากจะอ่านมานานอยู่ 2 วันเต็มๆ แล้วพอเขาเจออะไรที่น่าสนใจ เขาก็ตัดตอนและนำมาแชร์ให้เพื่อนได้อ่านด้วย

      ช่วงนี้มนุษย์ป้าเลยได้อ่านเรื่องราวที่ประทับ และต้องคิดตามบ่อยขึ้นในห้องไลน์อย่างเหลือเชื่อ

      อย่างล่าสุดๆ สดร้อนๆ รุ่นพี่ส่งเรื่อง .."ของฟรี" ที่ วินทร์ เลียววาริณ เขียนไว้ให้เราได้อ่าน ..ทำให้ต้องคิดตาม..

      ใครๆ ก็ชอบของฟรี แต่ของฟรีแทบทั้งหมดในโลกเป็นข้อแม้ทางการตลาด ไม่ฟรีจริง

      ขึ้นรถเมล์ฟรี คนรับภาระก็คือคนจ่ายภาษีทั้งประเทศ รับของแถมฟรี ก็ต้องซื้อสินค้าก่อน

      อย่างไรก็ตาม มีของฟรีที่เราสามารถได้มาฟรีจริงๆ โดยไม่ต้องซื้อสินค้า ของฟรีเหล่านี้มากับการใช้ชีวิตเท่านั้น และเป็นเรื่องที่จะกระทำได้ง่ายมาก

      ………………..ของฟรีที่มากับการจัดสรรเวลา

      เราทุกคนได้รับเวลาเท่ากันคือ คนละ 24 ชั่วโมงต่อวัน แต่แปลกที่บางคนได้มากกว่าคนอื่นจากแค่จัดสรรเวลาเป็น

      ยกตัวอย่างเช่น ตื่นเช้าขึ้นเพียงวันละ 4 นาที = ได้เวลาเพิ่มมาฟรีๆ ปีละ 1 วัน

      ตื่นเช้าขึ้นวันละ 40 นาที = ได้เวลาเพิ่มมาฟรีๆ ปีละ 10 วัน

      นี่เป็นเวลาที่เราได้มาฟรีจริงๆ ลองคิดดูว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้างกับเวลา 1 วันหรือ 10 วัน

      เราจะได้เวลาเพิ่มอีกเท่าไรถ้าตื่นเช้าขึ้นหนึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมง หนึ่งนาที หนึ่งชั่วโมง สิบนาที?

      หรือเราจะได้เวลาเพิ่มอีกเท่าไรถ้าเราลดการดูหนังขยะ ละครขยะ แชร์คลิปขยะ นินทาชาวบ้าน อาจจะได้เวลาเพิ่มปีละ 1 วัน 10 วัน หรือกระทั่ง 100 วัน! ไปไกลกว่าคนอื่นหลายก้าว!

      ในทำนองเดียวกัน เราจะเสียเวลาของเราไปฟรีๆ อีกเท่าไรหากคิดเรื่องไม่ดีเพียงวันละหนึ่งนาที สิบนาที หรือหนึ่งชั่วโมง สองชั่วโมง

      ของฟรีจริงๆ มีในโลก!

      ...............................................................

      เราคงเตรียมตัวเตรียมใจ บริหารของฟรีตั้งแต่วันนี้นะจ๊ะ.

                                                              "ป้าเอง"