ประชาธิปไตยแบบไทยๆ นี่ก็แปลก
    ถ้ากูไม่พอใจก็ด่าเละ
    อันไหนปลื้มอกปลื้มใจ ก็ยกก้นสรรเสริญกันแบบไม่ดูปูมหลัง
    ขนาดคนโกงยังได้รับการชื่นชมว่า ดีที่สุด ต้องให้กลับมามีอำนาจอีก
    คุยเรื่องของ "กำนันสุเทพ" อีกสักวัน เพราะปฏิบัติการเดินคารวะแผ่นดิน มีทั้งดอกไม้ให้กำลังใจ และขว้างก้อนอิฐไล่หลัง
    ถ้าจะเอาสาระสำคัญของบ้านเมืองในวันนี้ เห็นแหกปากเรื่องสิทธิ เสรีภาพ ประชาธิปไตย แต่ถ้าไม่ใช่สิทธิของพวกกู ก็อย่าหวังว่าจะให้ได้ใช้สิทธิ เสรีภาพนั้นอย่างสะดวก และปลอดภัย
    วันนี้หลายคนแปรสภาพตัวเอง จากสถานะหนึ่งไปสู่อีกสถานะหนึ่ง บ้างก็เป็นที่ชื่นชม และบ้างก็ด่าทอว่าตระบัดสัตย์
    กรณี "กำนันสุเทพ" ที่เคยบอกว่าจะไม่หวนกลับมามีตำแหน่งทางการเมือง
    แต่เมื่อเล่นบทหัวเรือใหญ่ของพรรครวมพลังประชาชาติไทย และยืนยันไม่ขอมีตำแหน่งทางการเมืองใดๆ ก็ต้องทนเสียงด่าตระบัดสัตย์ ผิดคำพูด
    กรณีแกนนำกลุ่มอยากเลือกตั้ง "รังสิมันต์ โรม" เดิมทียืนกรานว่าการเคลื่อนไหวไม่เกี่ยวข้องกับพรรคการเมือง สุดท้ายก็สมัครเป็นผู้สมัคร ส.ส.พรรคอนาคตใหม่
    ด้วยข้ออ้างเพราะ ผบ.ทบ.พูดเรื่องรัฐประหาร
    หรือแม้กรณี "จตุพร พรหมพันธุ์" บอกว่าไม่พกความแค้นออกจากคุก และพยายามเล่นบท "คนกลาง" เรียกร้องแต่ละฝ่ายลด ละ ความขัดแย้ง
    แต่...เกมที่เดินผ่านพรรคเพื่อชาติ ก็คือเทคนิคการต่อสู้ในสนามเลือกตั้ง ที่มีพรรคเพื่อไทยเป็นศูนย์กลาง เป้าหมายคือ พาระบอบทักษิณกลับเข้าสู่อำนาจ 
    ถ้าถามว่าสิทธิที่จะเข้าสู่การเมืองของ "สุเทพ-รังสิมันต์-จตุพร" ต่างกันตรงไหน?
    บอกได้เลยว่า "จตุพร" ไม่ควรมีสิทธิ์เคลื่อนไหวทางการเมืองอะไรทั้งนั้น เพราะรัฐธรรมนูญบอกว่าคนติดคุกให้เว้นวรรค
     ขณะที่ "สุเทพ-รังสิมันต์" มีสิทธิ์ตามรัฐธรรมนูญ ที่จะเล่นการเมือง สมัครเป็น ส.ส.
    แต่ปัญหาในวันนี้ ยังคงเป็นปัญหามาตั้งแต่ในอดีต คนที่ขว้างก้อนอิฐใส่ "กำนันสุเทพ" คือคนที่มอบดอกไม้ให้ "รังสิมันต์-จตุพร"
    กลับกันคนที่ร้องยี้ใส่ "รังสิมันต์-จตุพร" ก็คือคนที่ชื่นชม "กำนันสุเทพ"
    และยิ่งใกล้วันเลือกตั้ง ก็จะแบ่งขั้วถือหางกันมากขึ้น
    ยิ่งตามด่า ตามจิก คนที่ตัวเองไม่ชอบมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งถลำลึกในความขัดแย้งมากเท่านั้น
    ฉะนั้นวันนี้หากไม่ยึดกฎหมายเป็นหลักก็ยากที่สร้างความปรองดองได้
    ตราบใดที่คนโกงซึ่งพิสูจน์ด้วยคำพิพากษาศาลไปแล้วยังได้รับการเชิดชู ให้ชี้นำ ครอบงำ
    ประเทศนี้สงบสุขได้ยากจริงๆ.