วันนี้..........
    พุธที่ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๖๑ ตรงกับวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ ปีจอ
    เป็นวัน "ออกพรรษา"
    ตั้งแต่พรุ่งนี้ "แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑" เรื่อยไป ๑ เดือน เป็นฤดูกาลทอดกฐิน
    จนถึงวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ตรงกับพฤหัสบดีที่ ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ "จบฤดูกาลทอดกฐิน"
    ตรงกับ "วันเพ็ญเดือน ๑๒".........
    "ลอยกระทง" พอดี!
    เข้าพรรษา, ออกพรรษา, ลอยกระทง, สงกรานต์, ทอดกฐิน เป็นลมหายใจคนไทย 
    ฉะนั้น ใครเอาซองกฐินมาแจก ยิ้มรับปั๊บเลยนะ บุญจะได้ หรือไม่ได้ อยู่ตรงที่ใจรู้สึกตอบสนองนาทีนั้นแหละ
    บางคน เห็นใครเอาซองกฐินมาแจก เกิดความไม่พอใจปุ๊บเลย จะด้วยรำคาญ เบื่อหน่าย รังเกียจ เอือมระอา อะไรก็ไม่รู้แหละ
    แต่รับไว้ ด้วยเสียไม่ได้.........
    เกรงใจคนที่เอาซองมาแจก จำใจควักใส่ซองไป ใจก็นึกบ่นก่นตำหนิต่างๆ นานาไป
    ทำบุญ "แบบเสียไม่ได้" อย่างนี้ ขอแนะว่า "อย่าทำ"
    ถึงทำ ก็เสียเงินเปล่า 
    นอกจากไม่ได้บุญแล้ว ยัง "สร้างบาป" ให้ตัวเองอีกตะหาก!
    เพราะต้องเข้าใจ "บุญ-บาป" ไม่มีตัวตน และไม่เกี่ยวกับเงินทองของให้
    "บุญ-บาป" เป็นสิ่งสัมผัส "ทางใจ"
    "ใจ" เป็นประธานทุกสิ่ง มนุษย์เรา จะสำเร็จได้ ก็ด้วยใจ จะล้มเหลว ก็ด้วยใจ ถึงนรก ก็ด้วยใจ ถึงสวรรค์ ก็ด้วยใจ
    เพราะอย่างนี้ ผมถึงบอก........
    เห็นใครบอกบุญกฐิน หรือบุญอะไรก็ตามแต่ จะบริจาค/ไม่บริจาค เป็นสาระรอง
    "สาระหลัก" คือ "ใจ"
    เมื่อได้ยินคนบอกบุญปุ๊บ ใจต้องเปิดรับปั๊บ เรียกว่าตั้งจิตเป็นกุศลก่อน
    เมื่อจิตเป็นกุศล ความรู้สึก เบิกบาน ปีติยินดี แจ่มใส ในกุศลกรรมจะเกิดตามทันที 
    และนี่แหละ "ตัวบุญ"
    ส่วนเงินใส่ซอง-ของถวาย เป็นผลพวงตามมาจากสิ่งที่เรียก "ศรัทธา"
    เมื่อมีศรัทธา จาคะคือ "การบริจาค" ก็จะเหมือนดอกไม้ คือเจอแสงแล้ว มันจะปรุงสีเข้ม-จางเอง 
    ส่วนจะเข้ม-จางขนาดไหน ตามเหตุปัจจัยของมัน
    ก็ลองสังเกตตัวเองดูนะ เคยเป็นอย่างที่ว่ามั้ย แบบว่าพอใครเอาซองกฐิน-ผ้าป่ามาแจก ความรู้สึกแรก คือ "ไม่พอใจ" นั่นน่ะ
    แถมตอนคุยกัน มักยกเรื่องซองกฐิน-ผ้าป่าขึ้นมานินทา
    นี่แหละ เรียกว่า "บาป" ทั้งกินใจและฝังใจ แต่นาทีแรก
    ต่อให้ใส่ซองเป็นหมื่น-เป็นแสน ก็เปล่าประโยชน์
    เพราะเงินนั้น ไม่ได้ใส่ทำบุญ
    ใส่เพราะ "เสียไม่ได้" ใส่เพราะ "เกรงใจ" คนแจกซอง!
    หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ วัดบ้านไร่ โคราช สมัยท่านดำรงสังขาร ราวๆ ปี ๒๕๓๖ ผมเคยไปนมัสการท่าน
    ท่านบอกผมว่า.....
    "มึงเห็นใครแห่กฐิน-ผ้าป่า มึงไปร่วมทำบุญกะเค้าเลยนะ มากน้อยแล้วแต่ กูเห็น กูก็ยังร่วมทำกะเค้า"
    ผมใส่ซองถวายไป ๒ พัน ท่านรับไปเปิดดู แล้วล้วงใบละ ๕ ร้อย ออกมาสองใบ ยื่นให้ผม
    "กูไม่เอาหมดด๊อก เอ้า...กูให้มึง"
    พูดถึงบุญ ผมยังไม่ได้ระลึกถึงพระคุณคน ในวันครบรอบ ปีที่ ๒๒ ขึ้นปีที่ ๒๓ ไทยโพสต์ เมื่อ ๑๙  ตุลาเลย
    ข้าวปลาอาหาร ๒๐-๓๐ เจ้า มาตั้งให้เลือกรับประทานตั้งแต่เจ้าจรดเย็น ดอกไม้-ดอกไร่ ขนม-นม-เนย มากมาย
    แต่สังเกตว่าปีนี้ ขาประจำและขาจร ดูจะเบาบางลงไป 
    เค้กยักษ์ ที่ S&P ตั้งอก-ตั้งใจทำมาทุกปีนั้น ปีนี้สวยจนนึกไม่ออกว่า แล้วปีหน้าจะทำให้สวยกว่านี้ได้อย่างไร?
    รับแล้ว ก็แบกใส่รถ........
    สวยจนไม่กล้ากินเอง เอาไปมอบแบบแอบอวดต่อ แก่เด็กพิการซ้ำซ้อน "บ้านนันทภูมิ" ที่ปากเกร็ด
    เนี่ย..บุญก็เกิด!
    ตอนน้องๆ S&P แบกมามอบ ก็มอบด้วยใจปีติยินดี เบิกบาน 
    ผมคนรับ และใครต่อใครที่มุงดู อู้ฮู..อู้ฮู ใหญ่จริง..สวยจริง ตาก็ประกายสุข รับด้วยปีติยินดี
    ครั้นเห็นเด็กๆ บ้านนันทภูมิ พอใจ-ยินดี กับเค้กยักษ์ S&P ครบรอบเกิดไทยโพสต์ ก็อิ่มอก-อิ่มใจ-หน้าบาน 
    บุญกระจาย สุขจากการรับ-การให้ มาจากความจริงใจอย่างนี้เอง!
    ก็ต้องขอบคุณไมตรีจิตทุกท่านที่มีต่อไทยโพสต์เสมอมา ผมน่ะ...ตายแล้วเกิดใหม่ ก็ยังไม่รู้เลยว่า จะชดใช้น้ำใจแต่ละท่าน ได้ซักครึ่งหรือไม่?    
    แต่ที่จะเสียคนตอนนี้ ก็ตรงที่ว่า บางท่านให้ช่วยส่งรูปที่ถ่ายในงานไปให้ด้วย เขียนแอดเดรสไว้เสร็จสรรพ
    เห็นคนนั้น-คนนี้ถ่าย เอาเข้าจริง จำไม่ได้ว่าช่างภาพที่ไหน-คนไหนถ่าย 
    นี่ ยังนั่งทุกข์ใจ ไม่รู้จะเอารูปที่ไหนส่งให้ตามสัญญา...เฮ้อ!
    "คุณชัยชาญ เลาหศิริปัญญา" ประคอง "เรือสำเภา" มามอบให้ผม ๑ ลำ
    บอกว่าประกอบเองกับมือ ตั้งใจนำมามอบ
    เคยอ่านหนังสือพบ "เรือสำเภา" เป็นสัญลักษณ์การค้าขายร่ำรวย เรียกว่าทำมาค้าขึ้น
    ตาม "ร้านค้า-ร้านขาย" เขาจะมีเรือสำเภาตั้งไว้ในร้านเป็นสัญลักษณ์
    เห็นคุณชัยชาญย้ำกับผม ว่าต่อเองกับมือ ผมมานั่งดู ก็รับรู้ถึงความตั้งใจท่านจริงๆ
    แต่ละชิ้น แต่ละส่วนที่ประกอบเป็นเรือสำเภา เข้าตะเข็บประณีตบรรจง ด้ายผูกโยง คันชักใบ เรียกว่าเรือสำเภา ต้องมีอะไรบ้าง
    คุณชัยชาญประดิดประดอยครบหมด
    เป็นสำเภา ๑๐ ใบเรือ ๓ ลำกระโดง ฝังทรัพย์เหรียญทอง ๑๐ บาท กลางลำ หยิน-หยาง ระหว่างหัวเรือ
    ไทยโพสต์อยู่มา ๒๒-๒๓ ปี กะพร่อง-กะแพร่ง ปีนี้ มีเรือสำเภาขนทรัพย์
    ถ้าไม่อับปาง มีหวังรวยล้น!
    แต่เท่าที่ฟังกูรูเศรษฐกิจการเงินเขาวิเคราะห์ เขาว่า ปีหน้า เศรษฐกิจไทยท่าจะแย่ ตามภาวะเศรษฐกิจโลก
    นัยว่า เป็นผลจาก "สงครามการค้า" ระหว่างสหรัฐฯ กับจีน
    บอกว่าแย่นะดีแล้ว ทั้งรัฐ-ทั้งราษฎร์ จะได้ "ไม่เหลิง-ไม่ประมาท"
    นอกจากกูรูเศรษฐกิจ บรรดาเกจิโหราศาสตร์ก็บอก เหตุการณ์บ้านเมืองไทย ปี ๒๕๖๒ 
    จะอีนุงตุงนัง มาจากดาวร้ายรวมหัวถล่มดวงเมือง!
    ผมก็ว่าดีอีกนั่นแหละ.........
    เมื่อรู้ดาวร้ายจะถล่มเมือง ก็จะได้ถล่มมันก่อนไงล่ะ
    เมืองไทยน่ะ ปีไหนบอกว่าดี จะไม่ค่อยดี แต่ถ้าบอกว่าไม่ดี จะกลับดีมากเลย!
    อย่างไทยโพสต์ ใครก็ว่าไม่ดี........
    วันงานนั่นไง เจ๊ๆ ของผม เจ๊รุ่ง จาก เจเพรส บ้าง เจ๊สุ ยี่เจ๊-ซาเจ๊ จากแกรนด์สปอร์ตบ้าง
    คุณหมอเดชา สุขารมณ์บ้าง คุณหมอสวรรค์ กาญจนะบ้าง คุณหมอสุขุม กาญจนพิมายบ้าง คุณประเสริฐ กิติเรียงลาภบ้าง
    อีกหลายสิบท่าน เอาซองมายัดใส่มือบ้าง โอนมาบ้าง ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ยังไม่ได้แกะ ประมาณว่า ไม่หนี ๖-๗ หมื่น
    กะแจกเด็กเล็กที่มาช่วยเก็บกวาด ยกข้าว-ยกของบ้างเล็กๆ น้อยๆ ผมเอาไปกินเองบ้าง
    แล้วทั้งหมด ตั้งใจแบ่งส่วน นำมอบตามโรงพยาบาลสงฆ์ สมทบค่าใช้จ่ายรักษาพระอาพาธ และค่าใช้จ่ายของพระตามจำเป็น
    เมื่อทราบเจตนานี้แล้ว ขอแต่ละท่านจงยินดี รับทราบด้วยใจปีติเถิด 
    และด้วยใจที่ตั้งดีแล้ว บุญ-กุศล ขอจงเป็นของแต่ละท่าน 
    ส่วนเงินนั้น จะถวายที่ไหน แห่งละเท่าไหร่ จะแจ้งให้ทราบภายหลัง
    อาจารย์ "ธนิสร์ ศรีกลิ่นดี" ฝากให้ช่วยถาม "ดวงใจสมุทร" จากสมุทรสงครามว่า 
    มันคือปลาอะไร ที่ส่งมามากมาย?
    ไม่มีหัว จึงไม่เห็นหน้าตา เห็นแค่ส่วนท้อง มีไข่เหมือนปลาชิชะโมะญี่ปุ่น แต่ตัวมันใหญ่ยิ่งกว่าพ่อชิชะโมะเป็นสิบเท่า 
    อาจารย์ธนิสร์ข้องใจมาก ถึงขั้นวางขลุ่ย ไม่ป่ง-ไม่เป่ามันละวันนี้ ฝากผมถาม 
    แล้วเททั้งจานใส่ถุง บอก..จะเอากลับไปวิจัยพันธุ์ต่อที่บ้าน!
    ครับ...
    จบเท่านี้ และกราบขอบคุณบริษัทห้างร้าน ทั้งที่การค้า-การขายลำบากในภาวะนี้ ยังมีน้ำใจเจียดลงโฆษณาต่ออายุไทยโพสต์ไปอีกปี
    ไม่มีคำอื่นแทนใจ นอกจาก "ขอบคุณ".