แปลกใจ....    
    ทำไม คนรัก "ยิ่งลักษณ์" ถึงออกมาพูดเรื่อง ว.๕ โฟร์ซีซั่นส์ กันเยอะ 
    เยอะชนิดที่ว่า "ยิ่งลักษณ์" คงไม่ปลื้มสักเท่าไหร่ 
    เรื่องมันผ่านไปแล้ว ขุดมาให้สาธารณะรับรู้อีกทำไม 
    แม้จะเป็นเรื่องสืบเนื่องจาก กรณี "เอาอยู่" จากปาก "๓ เกลอ สายล่อฟ้า" ที่โดนฟ้าผ่าตายเรียบไปทั้ง ๓ คนก็ตามที 
    ถ้ารัก "ยิ่งลักษณ์" จริงควรจะจบ
    ยิ่งแวะไปหาอดีตเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ "ยิ่งลักษณ์" เสียหายมากเท่านั้น 
    ตั้งแต่ ปวิน ชัชวาลพงศ์พันธ์ นักวิชาการเสื้อแดง ยัน ธิดา ถาวรเศรษฐ แกนนำ นปช. แต่ละคำที่หยิบยกมา ไม่รู้ว่ารักหรือเหยียบซ้ำกันแน่ 
     "แรด อีโง่ กะหรี่" ไม่แน่ใจว่าเมื่อหลายปีก่อนมีการพูดคำเหล่านี้หรือไม่ ยืนยันได้แค่ว่า อีโง่ นั้นเคยได้ยินอยู่บ้าง 
    แต่อีกสองคำไม่แน่ใจจริงๆ
    เรื่องของเรื่องคือ พูดทำไม มันก็เหมือนฉายหนังซ้ำ 
    หลายคนคงลืมไปแล้ว กลับกลายเป็นขุดมาด่าซ้ำ เพียงเพื่อจะอธิบายเรื่อง แก๊งสายล่อฟ้า     
    คุ้มหรือ!
    ประเด็นนี้สะท้อนให้เห็นอะไร?
    การจะเอาชนะทางการเมือง โดยไม่สนใจผลที่สะท้อนกลับ คือสิ่งที่แกนนำเสื้อแดงทำอยู่บ่อยครั้ง 
    ฉะนั้นเราจึงเห็นความเสียหายของประเทศซ้ำแล้วซ้ำอีก ขณะที่คนสร้างความเสียหาย เอาแต่อ้างทำเพื่อประชาธิปไตย 
    เช่นเดียวกับการตั้งพรรคเพื่อชาติ ที่เริ่มเห็นความหมายของคำว่า "แดงคนละสี" แล้ว 
    ระหว่าง "จตุพร พรหมพันธุ์" กับ "ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ" มาถึงวันนี้ คงเดินคนละเส้นทางกันอย่างถาวร 
    การตั้งพรรคเพื่อชาติ มีจุดประสงค์เพื่อเป็นอะไหล่พรรคเพื่อไทย 
    "จตุพร" มองว่านี่คือยุทธศาสตร์ร่วมกันตี 
    ขณะที่ "ณัฐวุฒิ" มองไปอีกทาง
    "องค์กรเราเป็นขบวนการต่อสู้ภาคประชาชน ยังไม่มีแนวคิดตั้งพรรคการเมือง ส่วนสมาชิกหรือแกนนำคนไหนสนใจจะร่วมงานกับพรรคการเมืองใด ตราบเท่าที่พรรคนั้นยืนบนหลักการประชาธิปไตยถือเป็นเสรีภาพ ถ้ามีจุดยืนที่เปลี่ยนแปลงไปก็ถือว่าสิ้นสภาพความเป็น นปช."
    แต่ลึกๆ แล้ว...คืออะไร?
    การชิงการนำหมายถึงการคว้าอำนาจมาอยู่ในมือ เป็นเรื่องที่แบ่งปันกันไม่ได้ 
    และทั้งคู่ต่างรู้ดีจากอดีต ที่คนหนึ่งติดคุก อีกคนเป็นรัฐมนตรี 
    เมื่อทุกคนต่างอยากมีอำนาจ เราจึงเห็นวิธีการไปสู่อำนาจโดยไม่สนใจผลพวงที่จะตามมา แม้ผลพวงนั้นจะกระทบกับพวกตัวเองก็ตาม 
    เพราะนี่คือ แดงคนละสี.