วันนี้ คุยเรื่อง "ไทยโพสต์" หน่อย
๒๑ ตุลาที่จะถึง...........
ไทยโพสต์ขึ้นปีที่ ๒๓ แล้วนะ!
ก็เป็นวัฒนธรรมหนังสือพิมพ์จรจัด เมื่อใกล้ครบรอบในแต่ละปี ต้องบอกกล่าวกัน ด้วยเหตุผลเดียว
ก็ "อยากจะบอก" แค่นั้นแหละ
จะไป-จะมาไทยโพสต์ไม่ยาก แต่หายาก เพราะอยู่ในซอยแสนสาหัส เยื้องๆ โลตัส ถนนพระราม ๔
ถ้ามา เอารถจอดโลตัส แล้วเดินข้ามถนนเข้ามาในซอยไทยโพสต์ ข้างปั๊มเชลล์ อย่านำรถเข้ามาเชียว
ตอนเข้า เข้าได้ แต่ตอนออก ออกไม่ได้ ชัวร์!
มาตอนใกล้เที่ยง ฤกษ์ดีสุด เพราะได้เตรียมข้าวปลาอาหารไว้ให้ช่วยกันเลือกรับประทานเอาฤกษ์-เอาชัย
ส่วนมีอะไรบ้าง ไม่ทราบ ต้องรอให้ถึงชั่วโมงนั้น ของศุกร์ ๑๙ ตุลานั่นแหละ มีอะไร ก็นั่นแหละ
ขึ้นรอบปีที่ ๒๓ ไทยโพสต์ เป็นวันที่ ๒๑ ตุลา แต่ปีนี้ ๒๑ ตุลาตรงวันอาทิตย์
"สะดวก" คือฤกษ์ดี.........
ผมจึงเห็นว่า ศุกร์ ๑๙ ตุลาสะดวกกว่า สรุปเป็นว่า ๑๙ ตุลาเป็นวันงานครบรอบ ๒๒ ปี ขึ้นปีที่ ๒๓ ไทยโพสต์
เข้าใจตรงกันตามนี้นะครับ!
"ขาประจำ-ขาจร" เมื่อทราบ ก็มาให้ตรงวัน ขืนเผลอมาวันอาทิตย์ เดี๋ยวจะนึกว่า "เจ๊งแล้วกระมัง..ไทยโพสต์"
เพราะเงียบฉี่........
มีแต่ยามหลบนั่งหลับอยู่คนเดียว!
ที่อยากให้มา เจตนาหนึ่ง อยากให้ซึมซับกลิ่นอายความเป็น "หนังสือพิมพ์" กันเอาไว้ ในยุค "สื่ออินเทอร์เน็ต" กำลังกลืนกิน "สื่อกระดาษ"
เพราะอนาคต ก็ไม่แน่.......
ด้วยหลายต่อหลายเกจิทางการตลาด เขาฟันธงว่า ในยุคไอทีครองโลก
หนังสือพิมพ์ อาจอยู่ในสภาพ "ไดโนเสาร์" ที่มีตัวตนให้จับต้องได้ ผ่านรูปจำลองและภาพวาดเท่านั้น!
ฉะนั้น มาดูให้เห็น "หนังสือพิมพ์" กับลูกตากันไว้ วันข้างหน้า ลูกหลานถาม
"หนังสือพิมพ์คืออะไร รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร ตัวผู้หรือตัวเมีย?" จะได้ตอบถูก
เมื่อวันศุกร์ มีอดีตนักข่าว โทร.มาด้วยน้ำเสียงดีใจ ป๋า..ป๋า เห็นหรือยัง มีผลสำรวจออกมา ไทยโพสต์เรตติงกระฉูด
ผมนึกในใจ......
ที่กระฉูดน่ะ "เลือด" คนทำหนังสือพิมพ์มากกว่า ส่วนอัตราคนซื้อหนังสือพิมพ์อ่านที่จะกระฉูดน่ะ
ไม่มีหรอก!
แต่ผมก็บอกไปว่า ไม่ทราบ ซึ่งก็ไม่ทราบจริงๆ
ที่เขาพูด น่าจะหมายถึงเว็บไทยโพสต์ ที่นักข่าวเขาทุ่มทุนสร้างกันเอง เมื่อ ๓-๔ เดือนก่อน
นัยว่า คนอ่านกระฉูดทุกวัน........
เว็บข่าวเป็นสิ่งเสริมจากตัวหนังสือพิมพ์ตามยุคสมัย กำเนิดหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ นั้น
ก่อเกิดด้วยเจตนา ต้องการสื่อข่าวสาร "ด้วยอิสรภาพทางความคิด" ถึงคนอ่าน
เมื่อคนอ่านข่าวจากที่ไทยโพสต์นำเสนอมากขึ้น จะทางเว็บหรือทางตัวหนังสือพิมพ์ก็ตาม
นั่นแสดงว่า ผู้อ่าน ไว้เนื้อเชื่อใจ "ยี่ห้อไทยโพสต์" ที่เพียรสร้างทาง "ความเชื่อถือ" มาเข้าปีที่ ๒๓ นี่แล้ว
ก็ต้องบอกว่า ผมภูมิใจ
บนหยิ่งในความเป็น "คนหนังสือพิมพ์" ในนามทีมไทยโพสต์ สมที่ตั้งใจก่อตั้งเมื่อ ๒๑ ตุลา ๓๙!
ผมไม่สน ที่ยอดขายตัวหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ วันนี้
จะมีแต่เสมอกับลดลง
ในขณะที่ยอดคนอ่านจากเว็บไทยโพสต์ กลับพุ่งขึ้นทุกวันเป็นล้านๆ
นั่นคือ ความจริงทางธุรกิจ แม้ไทยโพสต์ ต้องแบกต้นทุนด้วยตัวเลขลบ เพราะรายได้จากขายหนังสือและโฆษณาไม่พอเลี้ยงตัว
แต่การที่คนหันไปคลิกอ่านทางเว็บไทยโพสต์เพิ่มขึ้นทุกวัน แม้มีเงินตอบแทนเพียงน้อยนิด
แต่นั่น มันตอบโจทย์ "ศรัทธาและความเชื่อ" ในความเป็นหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ น่าชื่นใจ
คือผมเชื่อตามประสาผมเองว่า.......
การทำหนังสือพิมพ์นั้น ต้องทำให้คนอ่านเกิดศรัทธาและความเชื่อในคนทำก่อน
การจะให้คนซื้อหนังสือพิมพ์อ่านมากๆ ก่อน
เป็นไปไม่ได้!
นั่นคือ เมื่อคนอ่าน มีความเชื่อถือในคนทำผ่านยี่ห้อนั้นแล้ว
สุดท้าย ยังไงๆ คนอ่าน ต้องไม่ปล่อยให้คนทำหนังสือพิมพ์ที่เขาเชื่อถือ ต้องยืนแห้งตายแน่นอน
หนังสือพิมพ์ นั้น เท่าที่เห็น ไม่เคยทำให้ใครรวย
แต่การทำหน้าที่ ถึงผิด-ถูก แต่ด้วยซื่อ ของหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นๆ ทำให้อยู่ถาวรได้
เหมือนราชสีห์ ถ้าอ้วน ก็ไม่ใช่ราชสีห์ เป็นหมาหรือไม่ก็หมูสกปรกมากกว่า!
ฉะนั้น วันนี้ เลยจุดที่ผมต้องวิตกชนิดเท้าก่ายหน้าผากเรื่องอยู่-เรื่องไปในอาชีพสื่อ "หนังสือพิมพ์" แล้ว
เพราะ ในสังคมมนุษย์โลก.....
หนังสือพิมพ์ คือแก่นของสื่อมนุษย์ถึงมนุษย์ ความเชื่อถือ คือรากแก้ว
ตราบใด ที่โลกหมุน และมนุษย์ยังต้องการความจริง ตราบนั้น สื่อกระดาษที่เรียก "หนังสือพิมพ์" จะไม่มีวันสูญพันธุ์
แต่ละฉบับ........
อย่าเพิ่งรีบตายไปก่อนก็แล้วกัน!
ศุกร์ ๑๙ ตุลานี้ ทำบุญเลี้ยงพระ ๑๐ รูป ผมก็มองๆ ดูว่า บ้านเมืองกำลังตั้งลำวัฒนาสถาพรไปข้างหน้า
เรียกว่า "ค้ำคูณ"
"ค้ำคูณ" ในภาษาอีสาน หมายถึงความเจริญก้าวหน้า ความทะลุรอดปลอดโปร่ง ทำอะไรก็สำเร็จ
ก็นึกขึ้นได้ มี "หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ" วัดบ้านไร่ รุ่นฉลองพิพิธภัณฑ์ เมื่อตุลาปี ๕๒ อยู่ ก็น่าจะเป็นร้อยองค์
ถ้าจำไม่ผิด "คุณสุวัจน์ ลิปตพัลลภ" นำมามอบให้ตอนครบรอบวันเกิดไทยโพสต์ เมื่อปี ๒๕๕๒ นั้น
พระ ๑๐ รูปเจริญพระพุทธมนต์แล้ว ก็จะให้พระเป็นผู้มอบให้ผู้ศรัทธาในหลวงพ่อคูณ ในวันที่ ๑๙ ตุลาเพื่อความเป็นมงคลค้ำคูณทั่วๆ กัน
มีเท่าไหร่ ก็เท่านั้น หมดแล้ว หมดเลย!
"คุณประเสริฐ" มิตรสหายรักใคร่นับถือกันที่สระบุรี ปลูกกล้วยหอมทองไว้หลายต้น
บอกว่า คุยกับต้นกล้วย ตกลงกันแล้ว จะให้สุกเป็นทองพอดีในวันที่ ๑๙ ตุลาซัก ๒๐๐-๓๐๐ หวี
ท่านใดมา ก็เตรียมถุงผ้ามาด้วยละกัน!
เนี่ย...เท่าที่ผมนึกและนำมาคุยได้ ก็เท่านี้ ขอให้เข้าใจว่า ๑๙ ตุลาเป็นงานที่ไม่ใช่การจัดงาน-จัดการอะไร
เพียงเคยทำมาตลอด ๒๒ ปี เมื่อเวียนครบวาระ ก็บอกกันด้วยเคารพตามวาระ
แม้ไม่เคยเห็นหน้า แต่ที่ไทยโพสต์ทะร่อ-ทะแร่ อยู่จนถึงทุกวันนี้ได้ ก็ด้วยเหล่าท่านเจือจุนนี่แหละ ถึงห่างไกล ไม่มา ก็ต้องบอก
ส่วนที่ท่านเคยมา โปรดทราบนะครับ วันที่ ๑๙ ไม่ใช่ ๒๑ ตุลา
นอกจากฟังพระเจริญพระพุทธมนต์กับรับประทานอาหารใต้ถุนโรงพิมพ์แล้ว
อย่างอื่น ที่คาดหมายว่าจะมี-จะเห็น ไม่มีให้เห็นทั้งนั้น นอกจากหน้าผม!
ก็เท่านี้กระมัง..........
วันนี้ ไม่ได้คุยการเมือง มีแต่การบ้านล้วนๆ คงไม่ว่ากัน ถึงว่าก็ไม่เป็นไร เพราะผมไม่ได้ยิน
ที่รีบแจกการ์ดงานในหน้ากระดาษแต่หัววัน ประการแรก ไม่มีเรื่องอื่นจะคุย
และอีกอย่าง ถัดจากนี้ไป เกรงไม่มีเวลาได้พูดจาเรื่องการบ้านของไทยโพสต์
เพราะดูแล้ว "การเมือง" จะแย่งพื้นที่ ชนิดไม่มีช่องว่างให้แวะ ถึงขนาดนั้น.
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
