เห็น คะแนนนิยม ของพรรค อนาคตใหม่ ที่ว่ากันว่า...เป็นที่ชื่นชอบ ชื่นชม ของบรรดา คนรุ่นใหม่ แซงพรวดๆพราดๆ ขึ้นมานำหน้ากระทั่งพรรคเก่าแก่อย่างพรรคประชาธิปัตย์ ตามโพลสำรวจวิจัย ของบรรดาสำนักโพลทั้งหลาย แบบคราวแล้ว คราวเล่า ในฐานะ คนรุ่นเก่า คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้ ว่าออกจะใจหาย ใจคว่ำ หายใจไม่ทั่วท้อง อยู่พอสมควรเหมือนกัน...
--------------------------------------------------------
คืออาจด้วยเหตุเพราะตัวเองโตเพราะกินข้าว-เฒ่าเพราะอยู่นาน จนกลายเป็น คนแก่ หรือ คนรุ่นเก่า ไปเรียบโร้ยย์ย์ย์แล้ว ไม่ว่าในแง่ความคิด ความอ่าน รสนิยม ความรู้สึกต่างๆ คงต้องยอมรับเอาตรงๆ ว่า...ค่อนข้างจะ ต่อไม่ติด กับบรรดา คนรุ่นใหม่ ทั้งหลาย เค้ามาโดยตลอด ฟังเพลงกันคนละเพลง ดูหนังกันคนละเรื่อง รัก-ชอบ ไม่รัก-ไม่ชอบ ในแต่ละเรื่อง แต่ละราว มันมักไม่ค่อยสอดคล้อง ต้องกัน ซักเท่าไหร่ ซึ่งจะไปสรุปว่าใครถูก-ใครผิด อะไรถูก-อะไรผิด คงลำบาก ด้วยเหตุเพราะ สภาวะแวดล้อม นั่นแหละ มันเป็นตัวกำหนด ตัวตน กำหนดทัศนะ แนวคิด วิธีคิด แบบ ภววิสัยกำหนดอัตวิสัย อะไรทำนองนั้น ดังนั้น...ในเมื่อ สภาวะแวดล้อม มันเปลี่ยนไป จะไปให้ คนรุ่นใหม่ เค้าคิดอะไรคล้ายๆ เหมือนๆ กับ คนรุ่นเก่า คงไม่ถึงกับถูกเรื่องกันซักเท่าไหร่นัก...
----------------------------------------------------------
แต่ก็นั่นแหละ...การเป็น คนรุ่นเก่า แล้วไปคิดอะไรต่อมิอะไร เหมือนกับเด็กๆ หรือพยายามวิ่งไล่ วิ่งตาม พวกเด็กๆ ให้ทัน เด็กเค้าคิดอะไร ชอบอะไร ก็พยายามชอบ พยายามคิดไปในแนวนั้น อันนี้...ต้องเรียกว่า เผลอๆ อาจหนักไปทาง เสียผู้ใหญ่ หรือเสียหมา เสียงสุนัข เสียรังวัด เอาง่ายๆ เพราะการคิด การทำอะไรอย่างที่ผู้ใหญ่เขาทำ ก็ใช่ว่าจะเป็นสิ่งผิด สิ่งที่ล้าสมัย หรือสิ่งที่เชยซ์ซ์ซ์ไปในทุกเรื่อง ทุกราว เช่น ถ้าหากยังชอบร้องเพลง ฟังเพลง ที่เนื้อร้องมันยังคงมี สัมผัส ร้อยเรียง รจนา กันไปเป็นวรรคๆ ตอนๆ ไม่ใช่เพลงประเภทด้นอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย ทำนองเพลงยังมีเสียงสูง เสียงต่ำ แบบเสียงจากธรรมชาติ ไม่ใช่เสียงกลางๆ แบบเสียงที่เกิดจากอุปกรณ์ไฟฟ้า มันก็ไม่น่าจะถือเป็นความผิด ด้วยเหตุเพราะสภาพแวดล้อมที่ทำให้ผู้ใหญ่เหล่านี้เติบโตขึ้นมา มันยังไม่ได้เต็มไปด้วยไอพอด ไอแพด ไอกระด๊อกกระแด๊ก ซะที่ไหน ยังมีแต่ทุ่งนา ป่าเขา แม่น้ำลำธาร แบบเดียวกับบรรยากาศสภาพแวดล้อมในบทเพลง มนต์รักลูกทุ่ง ของครู ไพบูลย์ บุตรขัน อะไรประมาณนั้น...
----------------------------------------------------------
หรือถ้าชอบดูแต่หนังประเภทคลาสสิก อมตะนิรันดรกาล ที่เต็มไปด้วยข้อคิด อุทาหรณ์สอนใจ ชนิดต้องคิดไป-คิดมาสี่ตลบ-ห้าตลบ ไม่ใช่หนังประเภทเอาสนุก เอามันซ์ซ์ซ์ เต็มไปด้วยเอฟเฟ็กต์ แอนิเมชั่น ไปตลอดทั้งเรื่อง โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดหน้า-คิดหลังใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย มันก็คงจะไปโทษคนแก่ หรือ คนรุ่นเก่า ไม่ได้ซักเท่าไหร่นัก เพราะโดยอายุ อานาม เขาอาจแก่เกินกว่าที่อยากจะหวาดเสียว ตื่นเต้น ไม่อยากเอาสนุก เอามันซ์ซ์ซ์ใดๆ อีกต่อไปแล้ว อยากแค่หาข้อสรุป หาแนวคิด หรือหาคำตอบต่างๆ ให้กับชีวิต ที่ใกล้จะถึงบั้นปลาย ใกล้จะลาโรงเต็มที...
----------------------------------------------------------
ภายใต้สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันไป จนไม่อาจสรุปได้ว่าใครถูก-ใครผิด หรืออะไรถูก-อะไรผิด เช่นนี้นี่เอง...ที่มันมักส่งผลให้ คนรุ่นเก่า กับ คนรุ่นใหม่ อาจ ต่อกันไม่ติด หรืออาจเกิด ช่องว่างระหว่างวัย อันทำให้ความรัก-ไม่รัก ชอบ-ไม่ชอบ มันออกจะเป็นคนละเรื่อง คนละม้วน เอาง่ายๆ ไม่ว่าในเรื่องของการดูหนัง ฟังเพลง ไปจนถึงเรื่องการเมือง เศรษฐกิจ เอาเลยก็ไม่แน่ และนั่นก็อาจเป็นสาเหตุส่วนหนึ่ง ที่ทำให้ คะแนนนิยม ของ พรรคอนาคตใหม่ ซึ่งเพิ่งก่อรูป ก่อร่าง ขึ้นมาเพียงไม่เท่าไหร่ เกิดอาการมาแรง แซงโค้ง นำหน้าพรรคเก่า พรรคแก่ หรือกระทั่งพรรคใหม่ที่ดันมีแต่คนแก่ หรือคนรุ่นเก่า ไม่ได้มีคนรุ่นใหม่แบบสดๆ ซิงๆ เอาไว้ประดับบารมีแบบถึงน้ำ ถึงเนื้อ...
--------------------------------------------------------
ส่วนสิ่งเหล่านี้...มันจะส่งผลให้ทิศทางการเมืองของประเทศไทยในอนาคตข้างหน้า เป็นไปในแบบไหน แนวไหน อันนี้...คงไม่อยากคิด ไม่อยากที่จะด่วนสรุป อะไรมากมายนัก เพราะเรื่องของ การเมือง มันก็ออกไปทาง การเมืองๆ ตามแบบฉบับของมันนั่นแหละ แต่ด้วยความแตกต่างระหว่าง คนรุ่นเก่า กับ คนรุ่นใหม่ ในหลายต่อหลายเรื่อง หรืออาจรวมไปถึงเรื่อง การเมือง ด้วยก็ได้ เลยทำให้อดคิดถึงครั้งหนึ่ง ที่เคยมีโอกาสได้แลกเปลี่ยน สนทนา กับท่านองคมนตรี “จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา”ขณะที่ท่านยังดำรงตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ที่ท่านได้เล่าถึงครั้งที่บรรดาองคมนตรีได้เคยเข้าเฝ้าฯ ล้นเกล้ารัชกาลที่ 9 และทูลถามถึง พระราชดำริ ใดๆ ที่ทรงอยากเห็นให้บังเกิดขึ้นในสังคมนี้ แผ่นดินนี้...
-------------------------------------------------------
คำตอบที่บรรดาองคมนตรีได้รับ...โดยคำบอกเล่าของอาจารย์ จิรายุ ก็คือสิ่งที่เรียกว่า โรงเรียนคุณธรรม นั่นเอง อันเป็นสิ่งที่องคมนตรีอีกท่านหนึ่ง คืออาจารย์ เกษม วัฒนชัย ท่านปล้ำผีลุก-ปลุกผีนั่งมาไม่รู้กี่ปีต่อกี่ปีมาแล้ว และสิ่งที่เรียกว่า คุณธรรม ที่ว่านี้ ถ้าหากมันได้รับการปลูกฝังเอาไว้ตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่ระดับโรงเรียน วิทยาลัย มหาวิทยาลัย ไม่ว่า สภาวะแวดล้อม ของสังคม บ้านเมือง หรือของโลกทั้งโลก มันจะเปลี่ยนไปในแนวไหน จะทำให้รสนิยมความรู้สึกระหว่าง คนรุ่นเก่า กับ คนรุ่นใหม่ แตกต่างกันไปในลักษณะไหนก็ตามที แต่มันยังพอช่วยให้เกิดการ ต่อติด ระหว่างคนในแต่ละรุ่นได้เป็นอย่างดี เหมือนสิ่งที่เรียกว่า ธรรมะ หรือ พุทธธรรม ที่สามารถเชื่อมโยงบรรดาชาวพุทธทั้งหลายมาได้ยาวนานถึงกว่า 2,000 ปีเข้าไปแล้ว แต่ที่ออกจะใจหาย ใจคว่ำ เพราะยังไม่รู้เหมือนกันว่า โรงเรียนคุณธรรม ของอาจารย์ เกษม ท่านผลิดอกออกผลไปถึงขั้นไหนแล้ว มากพอที่จะทำให้เด็กๆ หรือ คนรุ่นใหม่ พอที่จะเชื่อมต่อกับ คนรุ่นเก่า ในเรื่องสำคัญๆ บางเรื่องได้หรือไม่ อย่างไร???
--------------------------------------------------------
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Plato (อีกครั้ง)... Virtue does not spring from riches, and all other human blessings, both private and public, from virtue.- คุณธรรมมิได้เกิดจากความร่ำรวย (หรือสถานะทางชนชั้น) หรือการประทานพรให้คุณงามความดีของมนุษย์ทุกประการ ไม่ว่าส่วนตัวหรือสาธารณะ...มีกำเนิดมาจากคุณธรรม...
------------------------------------------------------
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
