ผ่านเพียงไม่กี่เดือน 
    แต่ดูเหมือนสังคมไทยจะลืมเลือนบางสิ่งไป!
    วันนี้รัฐบาลจัดงานเลี้ยงทีมกู้ภัยหมูป่า ๑ หมื่นคน จะเป็นอีกภาพที่ต้องจดจำกันไปตลอดกาล เพราะเป็นการตอกย้ำถึงความร่วมมือร่วมใจของคนไทยทั้งชาติ และผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศ 
    เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันที่หาไม่ได้ง่ายๆ ในโลกใบนี้ 
    แต่...
    ช่วงบ่ายของวันที่ ๒๓ มิถุนายน นักฟุตบอลเยาวชนทีมหมูป่าอะคาเดมี พร้อมโค้ชผู้ฝึกสอน รวม ๑๓ คน ติดถ้ำหลวง 
    ค่ำวันที่ ๒ กรกฎาคม มีข่าวดีทีมค้นหาพบทีมหมูป่า ทั้ง ๑๓ คนปลอดภัยดี    
    เย็นวันที่ ๘ กรกฎาคม หมูป่าชุดแรก ๔ คน ได้รับการช่วยเหลือออกมา
    วันที่ ๙ กรกฎาคม ออกมาอีก ๔ คน 
    วันรุ่งขึ้นหมูป่าชุดสุดท้าย ๕ ชีวิตได้รับการช่วยเหลือออกจากถ้ำ 
    ปฏิบัติการช่วยเหลือทีมหมูป่ายุติลงไปพร้อมๆ กับจุดเริ่มต้นของคำว่า "ถอดบทเรียน" 
    ท่านผู้ว่าฯ ณรงค์ศักดิ์ โอสถธนากร แถลงข่าวในวันสุดท้ายของปฏิบัติการช่วยหมูป่าว่า
    "บทเรียนที่สำคัญอีกเรื่องหนึ่งคือ การที่เราทำงานประสบความสำเร็จได้ เพราะเรามีพลังในความรัก ที่ส่งไปถึงน้อง ๑๓ คน และเจ้าหน้าที่ ให้การปฏิบัติงานมีกำลังกาย กำลังใจ บทเรียนที่ถอดมา ผมอยากเห็นชาวโลกรักกัน คนไทยเรารักกันเหมือนวันนี้ที่เราทำเสร็จ อยากเห็นความร่วมมือทุกภาคส่วน ๑๗  วันที่ผ่านมา เป็นความร่วมมือเต็มที่ของทุกภาคส่วน อยากให้เอาบทเรียนตรงนี้ไปขยาย บทเรียนจากแม่สาย โป่งผา เชียงราย เป็นบริบทของภูเขาลูกหนึ่ง ถ้าเราไปสืบทอดต่อ จะเป็นบทเรียนเคลื่อนประเทศไทยในระยะยาว นำบทเรียนนี้ไปใช้ ประเทศไทยจะพัฒนาก้าวไกลตามศักยภาพ ทีมไทยแลนด์ ราชการ  เอกชน สื่อมวลชน กำลังจากทั่วโลก"
    จากวันที่ ๑๐ กรกฎาคม มีการพูดถึงการถอดบทเรียนกันอย่างกว้างขวาง
    มาถึงวันนี้ ๖ กันยายน คำว่า "ถอดบทเรียน" กลับเลือนหายไปอย่างเงียบๆ 
    ไม่มีใครพูดถึงอีก 
    ยิ่งจดจ่ออยู่กับการเลือกตั้งมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งห่างจากคำว่า ถอดบทเรียน 
    การถอดบทเรียนจากความสมัครสมานสามัคคีในการช่วยทีมหมูป่าออกจากถ้ำ สุดท้ายจบแค่หน้าถ้ำหลวงเท่านั้น 
    สิ่งที่ผู้ว่าฯ ณรงค์ศักดิ์ พูดเอาไว้ว่า ให้ขยายบทเรียนจากโป่งผาที่เชียงราย ไปเป็นบทเรียนขับเคลื่อนประเทศไทยในระยะยาว ถูกลืมไปหมดสิ้น 
    การขับเคลื่อนประเทศในระยะยาวนั้นมีองค์ประกอบมากมาย 
    ต้องมีรัฐบาลที่ดี มีวิสัยทัศน์ 
    ต้องมีนักการเมืองที่ทุ่มเททำงานเพื่อประชาชน 
    แต่ความเป็นจริง สิ่งที่เห็นคือ นักการเมืองเริ่มจะสาดโคลนกัน เริ่มมีการซื้อเสียงกัน  
    จึงเป็นเรื่องน่าเสียดายที่บทเรียนจากถ้ำหลวงไม่ได้ไปต่อ 
    จบที่โป่งผาเชียงรายเท่านั้น.