ผศ.ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ อาจารย์ประจำภาควิชาวิทยาศาสตร์ทางทะเล คณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และผู้เชี่ยวชาญทะเลไทย เปิดเผยถึงสภาพแวดล้อมบริเวณอ่าวมาหยา ตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติหาดนพรัตน์ธารา-หมู่เกาะพีพี จังหวัดกระบี่ โดยโพสต์รูปภาพแนวปะการังที่กำลังเจริญเติบโตขึ้นมาหลังจากมีการปิดอ่าวมาหยาเพื่อฟื้นฟูแนวปะการังและทรัพยากรธรรมชาติใต้ทะเลที่กำลังทรุดโทรมอย่างหนักให้กลับคืนสู่ความสมบูรณ์อีกครั้ง

โดย ผศ.ดร.ธรณ์ โพสต์ผ่านเฟซบุ๊คส่วนตัวThon Thamrongnawasawat ระบุว่า #คำสัญญาต่อมาหยา หากย้อนกลับไปเมื่อ 1 ปีก่อน บอกว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในวันนี้เป็นเรื่องจริง เราคงหัวเราะ เป็นไปได้อย่างไรที่ในอ่าวมาหยาจะไม่มีเรือสักลำ เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเรากำลังลงน้ำไปปลูกปะการังที่อ่าวมาหยา เพราะวันนั้น วันวาน ในอ่าวน้ำตื้นเต็มไปด้วยเรือวิ่งสับสน นับได้ครั้งละ 50-60 ลำ บนหาดเต็มไปด้วยผู้คนนับพัน แม้แต่ที่ยืนยังแทบจะไม่มี

แต่วันนี้ พวกเรากำลังนำปะการังจากแปลงเพาะชำมาตัดเป็นชิ้นเล็กๆ ปะการังพวกนี้เคยอยู่ที่เกาะยูง แต่โดนคลื่นลมพัดจนล้มคว่ำ เราไปเก็บมาก่อนนำไปพักฟื้นไว้ที่แปลงลอยน้ำริมเกาะพีพีดอน รอเวลาจนเธอฟื้นคืน ก่อนพาเธอมาที่อ่าวมาหยา ปะการังแต่ละกิ่งถูกตัด แต่ไม่ต้องห่วง เธอไม่ตาย ปะการังชิ้นหนึ่งมีตัวปะการังเล็กๆ นับร้อยนับพัน เรานำเธอไปยึดติดกับก้อนปะการังตาย แปะไว้ด้วยกาวพิเศษ

จากนั้นเธอจะเริ่มสร้างตัวเองอีกครั้ง สร้างหินปูนมายึดเกาะกิ่งไว้ด้วยตัวเอง ตัวปะการังที่อยู่บนยอด จะโตขึ้นและโตขึ้น โตเหมือนกับรุ่นพี่กิ่งอื่นๆ ที่เราเคยนำมาแปะไว้ เมื่อเดือนก่อน เดือนก่อน และเดือนก่อนๆ ตัวเลข 365 ถูกเขียนไว้บนพื้นทราย ไม่ใช่เป็นการบอกใบ้อะไร แต่เป็นจำนวนปะการังที่เรานำลงไปในวันนี้ เป็นตัวเลขเท่ากับจำนวนวันในหนึ่งปี เป็นตัวเลขที่เราตั้งใจจะทำให้ได้และก็ได้ตามจำนวนนั้น เมื่อรวมกับปะการังครั้งก่อนและครั้งก่อน เราปลูกปะการังไปแล้วเกือบ 2,000 กิ่ง

แต่นั่นยังน้อยนิด เมื่อเทียบกับปะการังอีกหลายพันที่กำลังถือกำเนิดเกิดขึ้นใหม่ Life will find the way หากมีโอกาส ธรรมชาติย่อมมีหนทาง

ปะการังที่เราช่วยกันปลูก เป็นเพียงช่วยสนับสนุนธรรมชาติ มิใช่สร้างธรรมชาติ เราช่วยเธอ เพราะเธอเจ็บช้ำมากเกินไป ถูกย่ำยีนานเกินไป

คนเราเมื่อทำผิด เราก็ต้องขอโทษ ปะการังที่ปลูกไปในวันนี้ เป็นเพียงคำขอโทษเพียงน้อยนิดที่มีให้เธอ ขอโทษนะที่เราช่วยเธอสายไปมาก เราควรจะยืนหยัดให้เร็วกว่านี้ ขอโทษนะ ที่เราไม่กล้า เรามัวแต่กลัว มัวแต่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ มันจึงสายถึงขนาดนี้ มันถึงต้องรอนานขนาดนี้

แต่ต่อจากนี้ เราสัญญา เมื่อเรายืนแล้ว เราจะไม่ล้ม มันจะไม่มีการถอยหลังอีกแล้ว ! จะไม่มีเรือท่องเที่ยวเข้ามาในอ่าวมาหยาอีกแล้ว จะไม่มีทรายฟุ้งกระจายท่วมทับพื้นอีกต่อไป พวกเธอจะได้เติบโตในน้ำใสๆ แห่งอ่าวมาหยา เมื่อถึงตอนนั้น สรวงสวรรค์จะกลับคืนมา ทะเลจะแสดงให้เห็นว่า ทำไมพีพีถึงเคยเป็นเกาะสวยที่สุด 1 ใน 5 ของโลก

อีกไม่กี่นาทีจะเที่ยงคืน เป็นเวลาที่เหมาะสำหรับการทำสัญญา เธอจะไม่เพียงแค่ “เคยเป็น” แต่เธอจะ “ต้องเป็น” นี่คือคำสัญญาของเรา

คำสัญญาต่อมาหยา...