ถือเป็นข่าวเศร้าที่สุดของปี 2561 นี้เลยทีเดียว สำหรับมนุษย์ป้าใกล้เกษียณ เมื่อได้ยินข่าวของ "รุ่นน้อง" ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เธอได้จากโลกนี้ไปก่อนเวลาอันควร

      แม้จะเป็นเรื่องที่พอจะทราบแล้วว่า เธอป่วยด้วยโรคมะเร็งในเม็ดเลือด แต่พอถึงเวลาที่เธอ "แพ้" โรคภัยไข้เจ็บ ทุกคนที่รู้จักเธอก็พากัน "ช็อก" ไปตามๆ กัน เพราะตลอดระยะเวลา 2 ปีที่เธอสู้กับมะเร็ง เธอไม่เคยแสดงอาการท้อแท้ เหนื่อยหน่าย อารมณ์เหวี่ยง คร่ำครวญ โวยวายให้ใครเห็น หรือรู้สึก

      ในทางตรงกันข้าม เธอเคยเป็น "จิตอาสา" ทำงานเพื่อสังคมและพัฒนาเยาวชนตามรอยของ ศ.ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ อดีตคณบดีเศรษฐศาสตร์ที่เธอเคยเรียนอย่างไร เธอก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำแม้จนถึงวันที่คุณหมอกระตุกแขนเสื้อบอกว่า "ต้องกลับเข้าไปนอนในโรงพยาบาลเพื่อให้คีโมรอบใหม่แล้ว" เธอก็ไม่ยอมล่าถอย

      น้องใจเพชร จิตอาสาแสนดี จนหาที่ติไม่ได้คนนี้คือ ปรานี เภกะนันท์ ที่ใครๆ รู้จักเรียกขานกันว่า "น้องนี"

      เล่าไม่หมด เขียนไม่พอแน่นอน ว่า "น้องนี" ทำความดีอะไรไว้บนโลกใบนี้ โดยเฉพาะในประชาคมธรรมศาสตร์  จึงไม่แปลกใจเลยว่า คนธรรมศาสตร์ ลูกแม่โดมทุกคนที่รู้จักและเคยร่วมงานกับ "น้องนี" ล้วนหลั่งน้ำตากับการอำลาไปของเธอ

      นี่แหละคนดีของสังคมอย่างแท้จริง

      อาจจะไม่เคยได้รับโล่ ไม่เคยได้ประกาศนียบัตรยกย่องจากใคร แต่เธอได้ใจของทุกคนไปด้วยแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ ทำเอามนุษย์ป้าเศร้าและซึมไปหลายวัน

      สิ่งดีงามที่เธอลงมือทำไว้มีมากมาย บรรยายคงต้องหลายหน้ากระดาษ ยกตัวอย่างในสิ่งที่ไม่เกี่ยวกับชีวิตประจำวันของเธอ และไม่จำเป็นที่เธอต้องไปแบกมันไว้เลยคือ การเดินตามรอย อ.ป๋วย ในการพัฒนาคนและพัฒนาชนบท แม้ว่าเธอจะป่วย เธอก็เทียวไปมาทุกเสาร์-อาทิตย์ ในช่วงเด็กปิดเทอม เพื่อทำค่ายเยาวชนพลังพูนดินที่ชัยนาท อันเป็นสถานที่ที่ อ.ป๋วยได้วางแบบแผนการพัฒนาชนบทไว้ เพื่อให้พี่น้องเกษตรกรได้สามารถมีชีวิตอยู่อย่างพอเพียง ยั่งยืน และมั่นคง

      การที่จะให้ชนบทแข็งแรง เธอเริ่มจากการเพาะต้นกล้าตั้งแต่เล็กๆ ด้วยการนำลูกหลานของเกษตรกรในวัยมัธยมมาอบรม บ่มเพาะให้รู้จักการพึ่งพาตนเอง ที่สำคัญคือเห็นคุณค่าของตนเอง และสิ่งที่ "น้องนี" ได้ลงมือทำอย่างจริงจังก็ส่งผล เมื่อ "เด็กเหลือขอ" กลุ่มหนึ่งในสายตาของโรงเรียนนั้น วันนี้พวกเขารู้แล้วว่า ชีวิตนั้นมีทางให้เดินมากมาย อยู่ที่ตัวเราจะกำหนดเอง นอกจากนั้นพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้ถึงกับร่ำไห้เมื่อเห็นลูกของตัวเองกลายเป็นเด็กเอาถ่าน รู้คุณค่าของดิน และต้นไม้ทุกต้น

      ความดีงามของปรานี เภกะนันท์ จะอยู่ยั้งยืนยงตลอดไปแน่นอน.

                                                       "ป้าเอง"