16 ส.ค.61 -  นายโกศลวัฒน์ อินทุจันทร์ยง รองโฆษกสำนักงานอัยการสูงสุด กล่าวถึงความแตกต่างระหว่างน้ำข้าวหมากกับน้ำสาโทในข้อกฎหมายว่า น้ำข้าวหมากนั้นตามร้านสะดวกซื้อทั่วไปก็มีขาย ไม่จัดอยู่ในประเภทเครื่องดื่มแอลกฮอล์ที่ให้เกิดความมึนเมาที่จะมีกฎหมายควบคุม ซึ่งศาลรัฐธรรมนูญเคยมีคำวินิจฉัยไว้ชัดเจนว่า แป้งข้าวหมากไม่ใช่หมายถึงเชื้อสุรา ตาม พ.ร.บ.สุรา พ.ศ.2493 ส่วนสาโทคือเหล้าเถื่อนเหล้าต้มเองจึงเป็นความผิดตาม มาตรา 153 วรรคหนึ่ง มีไว้ในครอบครองซึ่งสุราที่ผลิตขึ้นโดยฝ่าฝืน อันเป็นความผิดตามกฎหมาย

"ผมอยากให้ประชาชนดูข้อเท็จจริงให้ครบถ้วน เพราะคุณยายแกแอบขายสุราที่ว่าจริงแล้วก็มีคนร้องเรียนไป เมื่อเจ้าหน้าที่สรรพสามิตได้รับแจ้งก็ไปจับ เมื่อจับแล้วคุณยายรับสารภาพ เจ้าหน้าที่มีอำนาจเปรียบเทียบปรับ ก็กระทำการตามกฎหมาย แต่ถ้าคุณยายปฏิเสธก็จะต้องทำสำนวนส่งฟ้องอัยการ ซึ่งคดีนี้เป็นคดีที่มีอัตราโทษแนวๆ ลหุโทษ หรือโทษไม่หนักไม่ใช่ความผิดร้ายแรงกฎหมายให้อำนาจเปรียบเทียบปรับได้ คือปรับแล้วก็จบคดีได้ไม่ต้องทำสำนวนส่งให้อัยการ เรื่องนี้จริงๆ แล้วผมมองว่าเจ้าหน้าที่สรรพสามิตนั้นปฏิบัติตามหน้าที่ได้ถูกต้อง อยากให้สังคมและสื่อมวลชนพิเคราะห์ข้อเท็จจริงให้ดี จะได้ไม่ไปซ้ำรอยคดีตายายเก็บเห็ด ซึ่งภายหลังทุกคนก็ทราบกันจากคำพิพากษาศาลฎีกาแล้วว่าไม่ใช่ตายายเก็บเห็ดถึงไปโดนจับ แต่เป็นเพราะกระทำอย่างอื่น แค่อายุก็ไม่ใช่ตายยายแล้ว"

นายโกศลวัฒน์ ยังกล่าวอีกว่า ตรงนี้ตนมองว่าคดีที่กฎหมายให้อำนาจเจ้าหน้าที่ปรับและจบคดีได้นั้น ก็จะมีปัญหาในเชิงที่ว่าอย่างคดีจราจร บางคนนั้นไม่ได้กระทำผิดกฎจราจร แต่เมื่อโดนเจ้าหน้าที่จับกุมก็จะเกิดความหวาดเกรงว่าจะต้องเสียประวัติโดยการตกเป็นผู้ต้องหาพิมพ์มือลงในทะเบียนประวัติอาชญากร เกิดกลัวว่าจะมีประวัติ และมีผลต่อการสมัครงานที่จะถูกมองได้ว่าเป็นคนไม่มีวินัยกระทำผิดบ่อย ถึงแม้ในคราหลังจะสู้คดีชนะก็ถูกมองว่ามีประวัติไม่เกลี้ยงเกลา ขณะเดียวกันคนที่กระทำผิดบ่อยเช่นกันหรือไม่ได้กระทำผิดแต่กลัวมีประวัติจึงยอมจ่ายค่าปรับบ่อย ตรงนี้ถือเป็นปัญหา ตนจึงอยากขอให้มีการแก้กฎหมายว่าต่อไปจะต้องให้ศาลตัดสินก่อนว่ามีความผิด ถึงจะมีการลงทะเบียนประวัติอาชญากร.