18 ก.ค. 61 - ที่ห้องพิจารณา 708 ศาลอาญา ถ.รัชดาภิเษก ศาลอ่านคำพิพากษาคดีค้ามนุษย์ หมายเลขดำ คม.64/2560 ที่พนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีค้ามนุษย์ 1 เป็นโจทก์ยื่นฟ้องนายไมเคิล เพิร์ล อายุ 46 ปี ชาวซูดาน สัญชาติออสเตรเลีย, นายแคสสัน วาคีย์  สัญชาติซีเรีย อายุ 37 ปี, นายฉลาด หรือชัยรัตน์ นราจันทร์ อายุ 63 ปี, นายอารีย์ หรือชยากร เอี่ยมสารี อายุ 41 ปี และนางฮานา เตายูรี สัญชาติโมร็อกโก อายุ 38 ปี ร่วมกันเป็นจำเลยที่ 1-5 ฐานร่วมกันค้ามนุษย์ เป็นธุระจัดหาให้มีการค้าประเวณีฯ

กรณีเมื่อระหว่างวันที่ 11 ต.ค. 2559 - 26 มี.ค. 2560 นายไมเคิล จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นเจ้าของและผู้จัดการ "ดรีมดิสโก้" บริเวณชั้น 4 โรงแรมซีนิท ถ.สุขุมวิท 3 (นานาเหนือ) แขวงคลองเตย เขตวัฒนา กทม. ร่วมกับจำเลยอื่นๆ วางแผนและแบ่งหน้าที่กันทำ ใช้กลอุบายหลอกลวงเป็นธุระจัดหาพาหญิงสาวชาวโมร็อกโก รวม 4 ราย เป็นผู้เสียหายมาค้าประเวณี โดยหลอกลวงว่าให้มาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในประเทศไทย มีรายได้ดี มีความเป็นอยู่สบาย แต่พวกจำเลยกลับบังคับหน่วงเหนี่ยวกักขัง ข่มขืนใจผู้เสียหายให้ค้าประเวณี เหตุเกิดที่แขวงคลองเตยเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ และประเทศโมร็อกโก เกี่ยวพันกัน ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ.2551 มาตรา 4, 6, 9, 10, 11, 52 และแก้ไขเพิ่มเติมฉบับที่ 3 พ.ศ.2560 มาตรา 3, 4, 6 พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณี พ.ศ.2539 มาตรา 4, 9, 11 และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 283, 310 โดยจำเลยทั้งหมดให้การปฏิเสธ

วันนี้จำเลยทั้ง 5 คน ซึ่งได้รับการประกันตัวเดินทางมาศาล

ศาลพิเคราะห์พยานหลักฐานแล้วข้อเท็จจริงแล้วรับฟังได้ว่า นายไมเคิล จำเลยที่ 1 เป็นเจ้าของผับดรีมดิสโก้ ส่วนหญิงผู้เสียหายทั้งสี่เป็นชาวโมร็อกโกที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทย ถูกบังคับให้ขายบริการ ซึ่งเจ้าหน้าที่กรมสอบสวนคดีพิเศษ และเจ้าหน้าที่กระทรวงการพัฒนาสังคมฯ ได้คัดแยกผู้เสียหายจากการค้ามนุษย์ โดยได้สอบสวนผู้เสียหายที่ 1, 2 ไว้ แต่ไม่ได้สอบสวนผู้เสียหายที่ 3, 4 เนื่องจากเดินทางกลับประเทศ

โจทก์มีพยานหลักฐานจากบันทึกการสอบสวน ผู้เสียหายที่ 1, 2 ให้การว่า ก่อนเกิดเหตุ นางฮานา จำเลยที่ 5 ชักชวนให้ ผู้เสียหายทั้ง 4 ราย เดินทางจากประเทศโมร็อกโกเข้ามาทำงานในประเทศไทย อ้างว่าทำงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารและมีรายได้ดี ทั้งสี่จึงเดินทางเข้ามาประเทศไทยผ่านทางสะพานมิตรภาพไทย-ลาว จากนั้นจึงนั่งรถโดยสารมาที่สุขุมวิท แล้วพาเข้าไปพักที่โรงแรมแบกแดด แล้วพาไปทำงานที่ผับดรีมดิสโก้ ซึ่งมีนายไมเคิลเป็นเจ้าของ ส่วนนายจาร์สิน, นายฉลาด, นายอารีย์ จำเลยที่ 2, 3, 4  เป็นลูกน้อง ซึ่งผู้เสียหายถูกบังคับให้ขายบริการ หากไม่ทำจะถูกทำร้ายร่างกาย

โจทก์มีพนักงานสอบสวนคดีพิเศษและเจ้าหน้าที่กระทรวงการพัฒนาสังคมฯ เบิกความเป็นพยานสอดคล้องกัน เชื่อว่า นางฮานาน จำเลยที่ 5 กระทำความผิดฐานค้ามนุษย์ ตาม พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ.2551 อีกทั้งจำเลยที่ 1-5 ได้กระทำผิดฐานสมคบกันตั้งแต่ 3 คนขึ้นไปเพื่อค้ามนุษย์ เพราะภายหลังที่ได้ชักชวนผู้เสียหายทั้งสี่ให้เดินทางเข้ามาทำงานและถูกบังคับให้ค้าประเวณี นั้นจำเลยที่ 1, 2 เป็นคนจ่ายเงินเดือน ส่วนจำเลยที่ 3, 4  เป็นคนควบคุมหญิงผู้เสียหาย ที่จำเลยอ้างไม่เคยบังคับผู้เสียหายให้ค้ามนุษย์และไม่ทราบว่าผู้เสียหายค้ามนุษย์ เป็นคำเบิกความลอยๆ ไม่มีน้ำหนักให้เชื่อถือ  
     
พิพากษาว่า จำเลยทั้ง 5 มีความผิดตาม พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ.2551 มาตรา 4, 6 (1), 9 วรรคหนึ่งและวรรคสอง, 10 วรรคหนึ่ง, 11, 52 พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณี พ.ศ.2539 มาตรา 4, 9 วรรคหนึ่ง และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 283 วรรคแรก, 310 วรรคแรก ประกอบมาตรา 83 การกระทำของจำเลยทั้งห้าเป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน ให้ลงโทษทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป ฐานสมคบกันเพื่อกระทำความผิดฐานค้ามนุษย์ จำคุกกระทงละ 2 ปี จำนวน 2 กระทง เป็นจำคุกคนละ 4 ปี ฐานร่วมกันค้ามนุษย์โดยร่วมกันตั้งแต่ 3 คน ขึ้นไป ร่วมกันเป็นธุระจัดหา ล่อลวงไปหรือชักพาไปค้าประเวณีฯ ฐานเพื่อสนองความใคร่ของผู้อื่นฯ และฐานร่วมกันหน่วงเหนี่ยวกักขังฯ เป็นการกระทำกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท

ให้ลงโทษฐานเพื่อสนองความใคร่ของผู้อื่น โดยเป็นธุระจัดหาล่อไปหรือพาไปเพื่อการอนาจาร โดยใช้อุบายหลอกลวงขู่เข็ญ ใช้กำลังประทุษร้ายหรือข่มขืนใจฯ เป็นความผิดที่มีโทษหนักสุด จำคุกกระทงละ 6 ปี จำนวน 2 กระทง เป็นจำคุกคนละ 12 ปี  อย่างไรก็ตาม ในส่วนเฉพาะจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นเจ้าของยังมีความผิดตาม พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณี พ.ศ.2539 มาตรา 4, 11 วรรคหนึ่ง อีกกระทงหนึ่งด้วย จำคุก 3 ปี รวมจำคุกนายไมเคิล จำเลยที่ 1 เป็นเวลา 19 ปี ส่วนนายแคสสัน, นายฉลาด, นายอารีย์ และนางฮานา จำเลยที่ 2-5 จำคุกคนละ 16 ปี ข้อหาอื่นให้ยก.