มีคนส่งคลิปวิดีโอของโรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่ในต่างประเทศให้ดูแล้วรู้สึกว่ามีกำลังใจขึ้นแยะทีเดียว และยังเป็นการเปิดมุมมองใหม่แก้โรค (อาจจะ) ซึมเศร้า เพราะความรู้สึกว่า ...ความแก่นั้นไม่มีอะไรดีเลย...นั้นได้พอสมควร

      ถือเป็นเรื่องปกติในเมืองนอกเลยทีเดียว ที่ผู้หญิงอายุพอสมควรจะกลับเข้าไปสู่ระบบการศึกษา หลังจากที่พวกเธอดูแลลูกเต้าจนเติบใหญ่ พอที่จะดูแลตัวเองได้

      นอกจากนั้นยังมีอยู่มากมายที่ผู้ชายและผู้หญิงวัยเกษียณจะใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ด้วยการกลับไปนั่งเรียนในสถาบันต่างๆ ที่เปิดโอกาสให้พวกเธอและพวกเขาได้เรียนได้เท่าเทียมกับคนอื่นๆ

      แตกต่างจากสังคมไทยพอสมควร ที่มักจะคิดว่าแก่แล้วเรียนไปทำไม ไม่ได้เอาไปใช้ประโยชน์อะไรเลยในชีวิตประจำวัน

      คลิปวิดีโอจากเพื่อนคงต้องทำให้มนุษย์ป้ามองมุมที่แตกต่างเกี่ยวกับคำว่าแก่ เพราะมีนางแคทเธอรีน สมาชิกวัย 80 ปี ในห้องเรียนที่สหรัฐอเมริกา บอกกับทุกคนว่า ความแก่ไม่ได้เป็นปัญหา แต่คนแก่จะมีปัญหามากมาย หากเห็นว่าความแก่นั้นมีอุปสรรคให้ทำนั่นทำนี่ไม่ได้

      คุณย่าแคทเธอรีนให้ข้อคิดว่า เราหยุดความแก่ไม่ได้ เด็กในวันนี้ก็จะต้องเป็นคนแก่ในวันหน้า ดังนั้น อย่าไปมัวแต่เสียเวลาที่จะกลัวแก่ แต่ควรจะเอาเวลาไปคิดว่าเราจะไม่ให้ความแก่มาเป็นอุปสรรคกับการใช้ชีวิตได้อย่างไร ...ต่างหากเล่า

      ที่ง่ายที่สุดก็เห็นจะเป็นการหมั่นดูแลสุขภาพของตัวเองนะคะ ทำอย่างไรที่จะสามารถเดินเหินไปไหนต่อไหนได้ด้วยตัวเองแม้อายุเข้าเลข 8 นำหน้าแล้ว ข้อสำคัญคือ เรานั่นแหละที่จะต้องช่วยตัวเอง ทั้งสุขภาพจิตและร่างกาย ไม่มีใครมาช่วยเราได้เท่ากับตัวของเราเองค่ะ

      บางคนอาจจะสร้างสุขภาพด้วยการเล่นโยคะ บางคนก็เดิน และหลายคนก็เลือกการลีลาศ การเต้นรำ ซึ่งทั้งหลายทั้งปวงนี้ หมายถึงเราจะไม่จมอยู่กับความแก่ที่บ้าน จำนนกับอายุที่เพิ่มขึ้นทุกวัน โดยเข้าใจผิดว่าคนแก่ควรจะอยู่ส่วนคนแก่

      ลุกขึ้นมาเถิดค่ะ เดี๋ยวนี้หลายแห่ง โดยเฉพาะในอำเภอหรือจังหวัดต่างๆ ที่มีชมรมแม่บ้าน สหกรณ์ มักจะมีโรงเรียนสำหรับผู้สูงอายุ การได้กลับไปเป็นนักเรียน ไม่ใช่เรื่องตลก แต่เป็นเรื่องที่จะทำให้จิตใจเราเบิกบาน มีเป้าหมายว่าวันนี้ต้องตื่นมาไปเจอกับเพื่อนๆ..จริงไหมจ๊ะ.

                                                              "ป้าเอง"