เห็นว่าช่วงวันจันทร์ที่ผ่านมา...คือ 20 กันยายนของแต่ละปี ถือเป็น  วันเยาวชนแห่งชาติ อะไรประมาณนั้น ภายใต้โอกาสทำนองนี้ ครั้นจะไม่พูดอะไรเอาไว้เลย หรือปล่อยเลยตามเลย ก็อาจไม่ถึงกับ เข้าท่า กันซักเท่าไหร่นัก เพราะเรื่องของบรรดา เยาวชน หรือของพวกเด็กๆ ทั้งหลาย ต้องถือเป็นเรื่อง ใหญ่ ระดับมโหฬารเอามากๆ โดยเฉพาะสำหรับโลกยุคนี้...
                                                            -----------------------------------------------
    คือโลกยุคนี้นั้น...คงต้องยอมรับว่า ออกจะเป็นโลกที่พวกเด็กๆ  พวกเยาวชน เขาค่อนข้าง ยิ่งใหญ่-เกรียงไกร มานานแล้ว ด้วยเหตุเพราะบรรดาพวก พ่อ-แม่รังแกฉัน แบบพวกเราๆ-ทั่นๆ ทั้งหลายนี่แหละ ที่ทำให้เขาๆ ทั้งหลาย กลายสภาพไปเป็น ฮ่องเต้น้อย มาตั้งแต่ตีนยังไม่ทันเท่าฝาหอยเอาเลยประมาณนั้น เรียกว่า...ออกจะตามใจ ตามคำเรียกร้องและปรารถนาซะจนเคย ยิ่งพวก ฝรั่ง ด้วยแล้ว ถึงกับเรียกกันเป็นปรินซ์โน่น ปรินซ์นี่ ปริ๊นส่ง ปริ๊นเซส ชนิดฟังแล้วแทบ  อ้วกแตก เวลาดูหนังฮอลลีวูดในแต่ละเรื่อง แต่ละเวอร์ชัน ช่วงระยะหลังๆ...
                                                                 -------------------------------------------------
    และด้วยการตามใจ รวมทั้งการ ตามเทคโนโลยี อีกด้วยต่างหาก...คือไม่ว่า มือถือ ยี่ห้อไหนต่อยี่ห้อไหน ต่างพยายามหามาประเคน ให้กับบรรดา ลูกบังเกิดเกล้า แบบเดียวกับพ่อขุนรามคำแหงมหาราช ไปท่บ้าน ท่เมือง ได้ช้าง ได้งา ได้ปั่ว ได้นาง ฯลฯ มีแต่ต้อง กูเอามาบำเรอแก่พ่อกู กูเอามาบำเรอแก่แม่กู ทำนองนั้น ไม่ว่าจะเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า ซักเพียงไหน ไม่ว่าจะยากเย็นแสนเข็ญซักเพียงใด จนบรรดา เทคโนโลยี ทั้งหลาย กลับกลายสภาพไปเป็นพ่อบังเกิดเกล้า-แม่บังเกิดเกล้า ของบรรดาพวกเด็กๆ พวกเยาวชนกันไปซะแทนที่!!! เพราะมันเป็นอะไรที่ กูเกิล ซะยิ่งกว่าบรรดาบรรพบุรุษรายใดๆ ก็แล้วแต่ ที่ออกจะ หลังเขา ไปด้วยกันทั้งสิ้น ทั้งพวง...
                                                                      ------------------------------------------------
    อันนี้นี่แหละ...ที่ทำให้การเติบใหญ่ เติบโต จนกลายมาเป็น  เยาวชน ไม่ว่าของชาติไหนๆ ประเทศไหนๆ สังคมไหนๆ มันเลยกลายเป็น ปัญหา ไปด้วยกันทั้งนั้น หรือมันได้ก่อให้เกิดบรรดา กาเหว่าที่บางเพลง อุบัติขึ้นมาในสังคมต่างๆ ชนิดแม้ยังเป็นแค่เด็ก แค่เยาวชนก็เถอะ แต่ก็กลับมีฤทธิ์ มีเดช มีศักยภาพและอานุภาพ ในอันที่จะตอบโต้ ท้าทาย เล่นงานบรรดาพวก ผู้ใหญ่ ไม่ว่าระดับไหนต่อระดับไหน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ-แม่-ครูบาอาจารย์ ไปจนถึงบรรดาเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบในหน่วยไหน แผนกไหน หน้าที่ไหนๆ ก็ตาม แถมยังออกไปทาง พูดไม่รู้เรื่อง อีกด้วยต่างหาก หรือแทบไม่รู้ว่าจะสื่อสาร จะหาทาง เข้าถึง-เข้าใจ กันด้วยกรรมวิธีแบบไหน ในลักษณะไหน...
                                                                        ----------------------------------------------------
    พูดง่ายๆ...แค่ดูหนัง-ฟังเพลง ดูละเม็ง ละคร ฯลฯ รสนิยม มันก็ออกจะเป็น คนละเรื่อง แบบแทบไม่มีสิทธิ์วกมาเป็นเรื่องเดียวกัน หรือคนละเรื่องเดียวกัน ได้โดยเด็ดขาด!!! ยิ่งแทบไม่ต้องพูดถึงเรื่องศิลปะ เรื่องความสวย-ความไม่สวย กระทั่งแม้แต่เรื่องความดี-ความงาม ก็อาจกลายเป็น คนละเรื่อง เอาได้ง่ายๆ หรือตั้งแต่ยุค โพสต์ โมเดิร์น โน่นเลย ที่ถึงกับต้องตั้งคำถามว่าอะไรคือ...ความดี อะไรคือ...ความชั่ว  และแม้ต้องเสียเวลามานั่ง ตีความ-แปลความ จนปากแทบฉีกไปถึงรูหู  แต่ก็นั่นแหละ...อะไรก็ตามที่เข้าไปทางหูซ้าย มันมักร่วงกราวๆ ออกไปทางหูขวา ซะเป็นหลักใหญ่ หรือแทบไม่ได้ช่วยให้เกิดการเกลี้ยกล่อม โน้มน้าว ช่วยให้เกิดการกลับมาเข้าร่อง-เข้ารอย แต่อย่างใด...
                                                                         -----------------------------------------------------
    ถึงจะพยายาม ตลก 69 กันไปถึงขั้นไหนต่อขั้นไหน หรือถึงกับไปลงทุนนิมนต์ พระมหาสมปอง-พระไพรวัลย์ มาคว้าถาดตีหัวตลกแห้ง ตลกเปียก ออกโซเชียล ออกเว็บไซต์ กันยังไงๆ ก็แล้วแต่ ก็น่าจะยัง...ลำบาก!!! อยู่อีกนั่นแหละ บรรดา ปัญหา ในแต่ละปัญหา มันเลยถูกสอดแทรกด้วย ปัญหาช่องว่างระหว่างวัย หรือทำให้เกิดการ หันหน้ากันคนละทาง-สร้างดาวกันคนละดวง-ช่วงชิงไปสู่สวรรค์-ใครไม่ทันเป็นคนหลงทาง ไปตลอดช่วงอนาคตเบื้องหน้า หรือช่วงที่บรรดาเยาวชนเหล่านี้หนีไม่พ้นต้องเติบโตขึ้นมามีบทบาท หน้าที่ ในเรื่องหนึ่ง เรื่องใด  ขณะที่บรรดาผู้หลัก-ผู้ใหญ่ทั้งหลาย มีแต่ต้องแง้มฝาโลง หรือต้องแบกขึ้นไปบนเมรุ อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธได้...
                                                                          -----------------------------------------------------
    ดังนั้น...เอาเป็นว่า ในเมื่อระดับ พระมหาสมปอง-พระไพรวัลย์ ก็ยังไม่น่าจะ เอาอยู่ จังหวะนี้...เลยคงต้องขออาราธนาระดับ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก มาเอง เผื่อว่า...ด้วยความศักดิ์สิทธิ์ ความบริสุทธิ์ อาจพอช่วยให้อะไรที่เข้าไปทางหูซ้าย ไม่ถึงกับร่วงกราวออกไปทางหูขวากันโดยทั้งสิ้น ทั้งปวง โดยในช่วงวันเยาวชนแห่งชาติปีนี้ สมเด็จพระสังฆราชท่านก็ได้ทรง เทศนา เอาไว้น่าคิด น่าสนใจ มิใช่น้อย โดยเฉพาะที่สรุปเอาไว้ว่า... “ท่ามกลางวิกฤตของโลกและของบ้านเมือง บุคคลผู้มีปัญญาย่อมพยายามปรับตัวให้ดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีสวัสดิภาพและคุณภาพสูงสุด เท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่เว้นแม้แต่เด็กและเยาวชน ผู้กำลังเติบใหญ่ในภาวะอันผันผวนและได้รับผลกระทบมากบ้าง-น้อยบ้าง ด้วยกันทุกคน อย่างไรก็ตามการปรับตัว หรือเปลี่ยนแปลง ควรต้องมีทิศทางที่ชัดเจน มีเหตุผล รู้จักตัวเองอย่างรอบคอบและรอบด้าน ฯลฯ”...
                                                                                 -------------------------------------------------
    หรือสรุปสั้นๆ ง่ายๆ...ว่าให้มีสิ่งที่คำพระท่านเรียกว่า อัตตัญญุตา  หรือความเป็นผู้รู้จักตนเอง รู้ฐานะและบทบาท รู้ถึงความถนัดจัดเจน  และที่สำคัญที่สุดก็คือต้องรู้จักสิ่งที่เรียกว่า คุณธรรม ทั้งหลาย ควบคู่ไปด้วยเสมอๆ ไม่ว่าคิดจะ ชูนิ้ว ซักกี่นิ้วก็แล้วแต่ อย่าเอาแต่หยาบ แต่ห้าว แต่บ้าระห่ำ ไม่สนใจเหตุ ไม่สนใจผล จนสุดท้ายต้องขึ้นโรง-ขึ้นศาล  ต้องเดินเข้าคุก-เข้าตะราง กันไปเป็นแถบๆ....นั่นแล...
                                                                                ------------------------------------------------------
    ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Dick Armey... “Three groups  spend other people money: children, thives, politicians. All there need supervision. – มีคนอยู่ 3 จำพวกที่มักชอบใช้เงินของผู้อื่น คือ เด็ก หัวขโมย และนักการเมือง ซึ่งล้วนแล้วแต่ต้องคอยกำกับ ดูแล ให้ดีๆ...”
                                                                               -----------------------------------------------------------