20 ส.ค.64- วิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนรางวัลซีไรต์ โพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊ก เรื่อง "คนทรงเจ้า-ซอมบี้-โปรแกรม" มีเนื้อหาดังนี้

ผมบล็อกพวกสามกีบกับพวกซ้ายซอมบี้ไปเกิน 100 คนแล้ว เพราะผมพูดกับพวกเขาไม่รู้เรื่อง สามกีบเพ้อเจ้อเรื่องความเท่าเทียม มองทุกส่งทุกอย่างในสังคมเลวทรามไปหมด ส่วนซ้ายซอมบี้ก็อ้าปากเป็นสรรนิพนธ์ของเลนินบ้าง เหมาบ้าง แต่ลงท้ายเหมือนกันคือ การปฏิวัติ

บางคนทำตัวเป็นนักวิชาการ หรือเป็นจริงก็ไม่ทราบ จะพูดอะไรเหมือนกลัวจะไม่ขลัง หรือคนอื่นจะไม่กลัว ต้องนำเสนอด้วยวลีว่า "ตามมุมมองของมาร์กซิสต์....."

"กูไม่อยากรู้มุมมองของมาร์กซิสต์ กูอยากรู้มุมมองของมึง!" ผมโวยในใจ ไม่กล้าเขียน กลัวบรรพชนเดือดร้อนด้วยการโดนด่า!

ผมนึกถึงนวนิยาย "คนทรงเจ้า" ที่เปรียบ"คน"เป็นร่างทรง ส่วน"เจ้า"ก็คือ "องค์" แห่งชุดความเชื่อหรือความเชื่อต่างๆที่ลงประทับในตัวคนหรือร่างทรง

 พูดด้วยภาษาเทคโนโลยีก็คือ "คนพวกนี้ถูกโปรแกรมมา"

ผมอยากพูดกับคนที่มีความรู้สึกนึกคิดจริงๆ ต่อเหตุการณ์จริง ไม่ต้องผ่านมุมมองลัทธิอุดมการณ์หรือตำราอะไร
ผมอยากพูดกับคนเป็นๆ ไม่ใช่พูดกับลัทธิอุดมการณ์ในร่างคน!

(แต่นวนิยายเรื่อง "คนทรงเจ้า" ของพี่วิเค้าดีจริงๆนะ!)