หมดไปแล้ว...มหกรรมโอลิมปิก ณ กรุงโตเกียว อีกหนึ่งรายการ!!! อะไรที่เคยช่วยให้พอคึกๆ คักๆ ฟูๆ ฟ่องๆ กันไปเป็นช่วงเป็นระยะ ก็อาจต้องพลอยหดหายตามไปด้วยอย่างมิอาจปฏิเสธได้ หรืออาจต้องกลับมาแห้งๆ เหี่ยวๆ หดๆ หู่ๆ แหบๆ โหยๆ กันไปตามสภาพแวดล้อมและบรรยากาศรอบข้าง หรือไม่? อย่างไร? อันนั้น...คงต้องขึ้นอยู่กับการ ทำใจ ของใคร-ของมัน ที่คงต้องไปหาทางบริหาร-จัดการ กันเอาเองก็แล้วกัน...

               -------------------------------------------------

            คือคงต้องขึ้นอยู่กับ หู-ตา-จมูก-ลิ้น-กาย-ใจ ของใคร-ของมัน ที่จะเลือกเปิดช่อง เปิดทาง ให้กับการ สัมผัส หรือ ผัสสะ กับสิ่งหนึ่ง สิ่งใด ไปตามสภาพ โดยถ้าสิ่งที่ตัวเองเข้าไปสัมผัส มันก่อให้เกิดการ ปรุงแต่ง จนนำมาซึ่ง อารมณ์-ความรู้สึก ออกไปทางร้ายๆ ออกไปทางโกรธ เกลียด เคียดแค้น อาฆาต พยาบาท ริษยาและชิงชัง ก็น่าจะหาทางระงับ ยับยั้ง เอาไว้มั่ง หันไปหาอะไรที่มันพอช่วยให้เกิดการ ปรุงแต่ง ไปในทางที่ดี ที่น่าจะเข้าท่ายิ่งกว่า เช่น ก่อให้เกิดความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดีต่อผู้อื่น เกิดน้ำใจ-ไมตรี อันสะอาดและบริสุทธิ์ เพื่อที่จะช่วยชะล้างความสกปรก รกรุงรัง ความสับสน ระส่ำระสาย ของโรคภัย-ไข้เจ็บ ความทุกข์ยาก ลำเค็ญ ภายในโลกใบนี้ ที่นับวันจะมีแต่ เพิ่ม...กับ...เพิ่ม ยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ...

                -------------------------------------------------

            หรือพูดง่ายๆ ว่า...ขึ้นอยู่กับการหันไปเลือก เสพ ต่อ สื่อฯ ประเภทไหนต่อประเภทไหนนั่นแหละ เป็นสำคัญ!!! ถ้าหากยังคงสนุกสนาน มัวเมา อยู่กับการเข้าไปชุลมุน วุ่นวาย อยู่ใน โลกโซเชียลมีเดีย ในเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ ยูท้ง ยูทูบ ฯลฯ โดยที่ไม่ถึงกับมี ความจำเป็น อะไรมากมาย คือเพียงแค่ตามไปแห่ ไปเชียร์ ตามไปเกลียด ไปรัก ใครต่อใครก็แล้วแต่ โอกาสที่จะ ประสาทแ-ก ถูกกิน ถูกรับประทาน ไม่ต่างไปจากถูกเชื้อโควิดลงปอด ย่อมมีความเป็นไปได้มิใช่น้อย หรือสื่อฯ ประเภทที่ออกไปทาง ของปลอม ทั้งหลาย ที่คงดูได้ไม่ยากซ์ซ์ซ์ คือประเภทที่ถูก หมอบุญ ต้มตุ๋น จนแทบสิ้นบุญ แทบไม่เหลือบุญใดๆ ไม่ว่าที่เคยสะสมเอาไว้ในคุกมาเป็นปีๆ แต่ก็ยังไม่รู้สึก-รู้สา จนตราบเท่าทุกวันนี้ อะไรประมาณนั้น...

                       --------------------------------------------------

            คือ สื่อฯ ประเภทนี้นั้น...สู้หันไปดู เอวี ยังเข้าท่ากว่าเป็นไหนๆ อย่างน้อยก็ยังพอได้ กิมูจิ๊...กิมูจิ๊ ติดปลายนวมเอาไว้มั่งยังพอได้แช่มชื่น รื่นเริง บันเทิงใจ ไม่ถึงกับต้องโกรธ เกลียด เคียดแค้น อาฆาต ริษยา ใครต่อใครจนเกินไป ชนิดต้องหันมาหมกมุ่น มัวเมา อยู่กับการโค่นล้ม ทำลาย มวลมนุษย์ด้วยกันเอง ทั้งๆ ที่ยังคงต้องเผชิญหน้ากับ ศัตรูที่แท้จริง ของมวลมนุษยชาติ อย่างท่านเชื้อไวรัสโควิด ด้วยกันแท้ๆ หรือยังพอก่อให้เกิดความรู้สึกร่วมมือ-ร่วมใจ ความอยากจะ มีส่วนร่วม กับอะไรต่อมิอะไรไปตามสภาพ ไม่ถึงกับ มือไม่พาย...แต่เอาตีนราน้ำ มากมายซักเท่าไหร่...

                -------------------------------------------------------

            แต่ถ้าให้ดี...คงต้องหันไปหา ไปเลือกเฟ้น เอาสื่อฯ ประเภท ของจริง-ของแท้ มาใช้เป็นหลัก ในการรับรู้ รับฟัง อย่างมิอาจละเลยและปฏิเสธ เพราะภายใต้ความสับสน ชุลมุน วุ่นวาย ความระส่ำระสาย อันครอบคลุม ครอบงำ ไปทั่วทั้งโลกไปแล้วก็ว่าได้ การแสวงหา ความจริง การยึดมั่นอยู่ในข้อมูล ข้อเท็จจริง ที่ไม่คิดแต่จะหลอกลวง ต้มตุ๋น หรือแสวงหา ประโยชน์ส่วนตัว จากใครต่อใคร แต่มุ่งอยู่ที่ ประโยชน์แห่งส่วนรวม เป็นหลัก อันนี้นี่แหละ...ที่มันอาจพอช่วยให้เกิดความสงบเรียบร้อย ความนิ่ง ความมั่นคง หรือความมี สติ หวนคืนกลับมาสู่สังคมนั้นๆ ได้บ้าง ไม่มาก-ก็น้อย...

                  --------------------------------------------------------

            การเลือกเฟ้นที่จะ เสพ บรรดา สื่อฯ ใดๆ ก็แล้วแต่...จึงออกจะมีความสำคัญมิใช่น้อย สำหรับความเป็นไปของสังคม ของชาติบ้านเมืองในแต่ละแห่ง แต่ละที่ เพราะคงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้ว่า...ด้วยความเสื่อมโทรม เสื่อมทรุด แห่ง ยุคสมัย นั่นเอง ที่มันเป็นตัวทำให้ ความจริง หรือความเป็น ของจริง-ของแท้ มีแต่จะถูกลดทอน ถูกทำให้ ด้อยค่า หนักซะยิ่งกว่าการด้อยค่าวัคซีนบางตัวในช่วงนี้ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า เหมือนอย่างที่ สมเด็จพระนางเจ้าฯ แห่ง ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 9 ท่านเคยมีพระราชเสาวนีย์ ตั้งเอาไว้เป็น คำถาม ถึง เหตุการณ์กลียุค ตามความเชื่อในคัมภีร์โบร่ำโบราณ เอาไว้นานแล้วนั่นแหละว่า ถ้าหากต้องเข้าสู่ยุคสมัยที่เรียกๆ กันว่า กลียุค หรือยุคที่ความดี ความจริง ความสัตย์ซื่อ ฯลฯ ต้องถูกลดทอนเหลือเพียงแค่ 1 ส่วน ขณะที่ความเลวทรามต่ำช้า ความโกหกหลอกลวง ปลิ้นปล้อน การทรยศหักหลังกลับเจริญเติบโต ขยายตัวไปถึง 3 ส่วน การดำรง รักษา สังคมนั้นๆ ให้ยืนยง คงอยู่ จะเป็นไปได้ในแบบไหนและอย่างไร???

                --------------------------------------------------------

            คำตอบ...ก็จึงน่าจะอยู่ที่การหันมาให้ความสำคัญกับ ความจริง กับความเป็น ของจริง-ของแท้ ทั้งหลายนั่นแหละเป็นสำคัญ เพราะความเลวทรามต่ำช้า ความโกหกหลอกลวง ปลิ้นปล้อน ไม่ซื่อสัตย์ต่อตัวเองและผู้อื่น ฯลฯ ยังไงๆ...มันย่อมไม่ถึงกับคงทน ถาวร ไม่สามารถอยู่ยั้ง ยืนยง ได้อย่างต่อเนื่อง ยาวนาน มากมายซักเท่าไหร่นัก แค่เฉพาะ หมอบุญ ที่กำลัง สิ้นบุญ อยู่ในทุกวันนี้ ก็เป็นตัวอย่าง ข้อพิสูจน์ ได้ชัดเจน แจ่มแจ้ง จนแทบไม่ต้องเสียเวลาอธิบายใดๆ ต่างไปจากความจริง ความสัตย์ซื่อ ความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยจริงใจและบริสุทธิ์ใจเท่านั้น ที่สามารถยืนยง คงทน ชนิดข้ามยุค ข้ามสมัย เอาเลยก็ไม่แน่...

               -------------------------------------------------------

            ด้วยเหตุนี้...ภายใต้ภาวะแห่งความสับสน ระส่ำระสาย ที่มันกำลังเป็นกลายเป็นหลักฐาน ข้อพิสูจน์ เป็นตัวอธิบายว่าอะไรกันแน่ที่เป็น ของจริง-ของแท้ และอะไรที่เป็น ของปลอม ให้เห็นชัดเจนยิ่งเข้าไปทุกที การเอาตัวเองเข้าไป ปรุงแต่ง กับสิ่งที่ก่อให้เกิดอารมณ์-ความรู้สึกในทางร้ายๆ ต่อตัวเองและผู้อื่น มันคงต้องหาทาง ลด-ละ-เลิก กันไปตามลำดับ หันมารับรู้ รับทราบ รับฟัง สิ่งที่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเอง ส่วนรวม หรือชาติบ้านเมือง น่าจะเข้าท่ากว่าเป็นไหนๆ...

                  ----------------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก C.S. Lewis... “What you see and hear depends a good deal on where you are standing; it also depends on what sort of people you are.- ท่านได้เห็นและได้ยินอะไร ขึ้นอยู่กับว่าท่านได้ยืนอยู่ ณ ที่ใดเป็นหลักใหญ่ และขึ้นอยู่กับว่า...ท่านเป็นคนประเภทใด....”.

    ----------------------------------------------------------------