(1)

            มหกรรมโอลิมปิก ณ กรุงโตเกียวเที่ยวนี้...ทำให้แทบเลิกดูทีวี หรือแทบไม่คิดจะไปนั่งเฝ้าจอโทรทัศน์แบบประเภท แจ๋ว ริมจอ เหมือนเดิมๆ ต่อไปอีกแล้ว ด้วยเหตุเพราะสิ่งที่เรียกว่า อินเทอร์เน็ต นั่นแหละ มันเข้ามาแทรกซ้อน แทรกแซง และเป็นอะไรที่เหนือกว่า ดีกว่า เข้าท่ากว่า บรรดาโทรทัศน์ ทีวี ไม่ว่าจะมีอยู่ซักกี่ช่อง ต่อกี่ช่อง ก็เถอะ...

                                                                            (2)

            คือจะด้วยเหตุผลกลใดก็มิอาจทราบได้...ที่ทำให้บริษัทให้บริการทาง โทรศัพท์ อย่าง เอไอเอส เขาสามารถ ถ่ายทอดสด รายการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในแต่ละนัด แต่ละแมตช์ แต่ละสนาม และแต่ชนิดประเภทกีฬา ผ่านทาง เว็บไซต์ หรือทาง อินเทอร์เน็ต ที่เชื่อมโยงไปถึง มือถือ ใครต่อใคร ไม่ว่าจะอยู่ ณ ที่ไหน ต่อที่ไหน ชนิดแม้แต่ นั่งขี้ อยู่ในส้วม ยังสามารถบิดไป-บิดมา แอ่นมา-แอ่นมา กับการเชียร์บอล เชียร์เทควันโด เชียร์ว่ายน้ำ ฯลฯ หรือเชียร์อะไรต่อมิอะไรก็แล้วแต่ แถมยังถ่ายทอดตั้งแต่เช้า-ยันดึก ไม่ได้เลิกถ่าย ไม่ต้องตัดกลับไปยังสถานี ตั้งแต่ 6 โมงเย็น เหมือนทีวีตามปกติ...

                                                                             (3)

            อันนี้นี่เอง...มันเลยทำให้สามารถ ลุ้น กันได้แบบพลั่กๆๆ อีกทั้งยังแทบไม่มี โฆษณา มาสอดแทรก ขวางหู ขวางตา ให้ต้องเสียอารมณ์-ความรู้สึกมากมายเกินไปนัก ความก้าวหน้า ก้าวไกล ของเทคโนโลยีชนิดนี้ มันจึงแทบทำให้ สื่อฯ อันเคยทรงอิทธิพลแบบสุดๆ ถึงขั้นอดีตปรมาจารย์นักคิด-นักเขียน อย่างคุณ อาจินต์ ปัญจพรรค์ ท่านเคยให้ชื่อ ฉายา ว่า ยักษ์ปากเหลี่ยม อะไรทำนองนั้น เลยแทบกลายเป็น คนแคระ ไปโดยฉับพลัน-ทันที ชนิดใครที่ยังคงมั่ว ยังคงอาลัย-อาวรณ์ จ่อมจม อยู่กับจอทีวีกันตามปกติ อาจต้องกลายสภาพเป็นพวก หลังเขา เอาง่ายๆ...

                                                                                (4)

            เรียกว่า...แทบไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อนั่นแหละทั่น ว่าความก้าวหน้า ก้าวไกล ของ เทคโนโลยีการสื่อสาร ในทุกวันนี้ มันจะมาแรง แซงโค้ง ไปได้ถึงขนาดนั้น แค่เฉพาะพวก สื่อหนังสือพิมพ์ หรือ สื่อกระดาษ ต้องตกงาน เปลี่ยนงาน หางานทำแทบไม่เจอ ต้องถือว่าน่าตกตะลึง พรึงเพริด พอสมควรแล้ว แต่แนวโน้มที่บรรดาพวก สื่อทีวี ที่ยิ่งใหญ่ เกรียงไกร มีบทบาทอิทธิพลถึงขนาดสามารถทำให้ หมอบุญ กลายเป็น นักบุญ ขณะที่ใครต่อใครกลายเป็น ปีศาจ กันไปเป็นแถบๆ ทำให้ วัคซีนเทพ กลายเป็นที่ปรารถนาและต้องการ ของพวกคิดมากและคิดเล็ก-คิดน้อย ขณะที่ วัคซีน ที่มีประสิทธิภาพ คุณภาพ ไม่ได้ผิดแผก แตกต่าง ไปจากกันซักเท่าไหร่ กลายเป็น วัคซีนเซินเจิ้น ที่ถูกเหยียด ถูกหยาม กันไปแทนที่ หรือทำให้การออกไป เก็บเห็ด ฝั่งลาว แล้วถูกจับไปฉีด ไฟเซอร์ กลายเป็น เทพนิยายนายกริมม์ ที่สามารถทำให้พวก หลังเขา เชื่อสนิท ว่าเป็น เรื่องจริง ไปจนได้....ฯลฯลฯ...

                                                                                  (5)

            แต่ก็นั่นแหละ...บรรดาบทบาท อิทธิพล ทำนองนี้ คงหนีไม่พ้นต้อง เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-และดับไป ในช่วงเวลาที่น่าจะรวดเร็วเอามากๆ ด้วยเหตุเพราะกระแสแห่งความก้าวหน้า ก้าวไกล ของ เทคโนโลยีการสื่อสาร นั่นเอง ที่มันจะเป็นตัว ดิสรัปทีฟ หรือหันไป ถีบ ใครต่อใคร ในแวดวงโทรทัศน์ ทีวี ให้ต้องหมดสภาพ หมดบทบาท อิทธิพลใดๆ ก็แล้วแต่ ในช่วงระยะอีกไม่ใกล้-ไม่ไกลนับจากนี้ ด้วยเหตุนี้...อะไรก็ตาม ที่ออกไปทาง ไม่ซื่อสัตย์ กับตัวเองและผู้อื่น ไม่จริงใจ และไม่ได้ตั้งอยู่ใน จรรยาบรรณ แห่งวิชาชีพ มันก็คงไม่ต่างอะไรไปจาก เศษขยะ ที่ลอยไป-ลอยมา ตามกระแสน้ำไหล ไม่ถึงกับต้องไปให้ความสนใจ หรือสำคัญใดๆ มากมายนัก...

                                                                                     (6)

            เพราะภายใต้ความก้าวหน้า ก้าวไกล ของ เทคโนโลยีการสื่อสาร ในทุกวันนี้...ไม่ว่ามันจะมาแรง แซงโค้ง ไปถึงขั้นไหน จะหันไป ดิสรัปทีฟ หันไป ถีบ ใครต่อใครก็ตามที แต่สุดท้าย...มันก็ยังมิอาจเอาชนะความสัตย์ซื่อ ความจริงใจ ความยึดมั่นอยู่ในความมีเหตุ-มีผล ความมีคุณธรรมและศีลธรรม อันเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของ สัจจะ ได้เลยแม้แต่น้อย ไม่ว่ามันจะมีซักกี่ร้อย กี่พัน กี่หมื่นล้าน เว็บ แต่ถ้าหากมันถูก พิสูจน์ โดยหลักฐานและข้อเท็จจริง ว่ามันเป็นแค่ข่าวปล่อย ข่าวปลอม ข่าวลือ หรือประเภท ของปลอม ทั้งหลาย สุดท้าย...ก็มีแต่ต้องถูกขจัด กวาดล้าง ออกไปจากความคิด-ความรู้สึกของผู้คน จนการ เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-และดับไป ของบรรดา ไอดอล ทั้งหลาย ล้วนมีแต่ช่วงระยะเวลาสั้นจุ๊ดจู๋เอามากๆ ไม่ต่างไปจากเศษอุกกาบาต หรือดาวตก ประเภทผีพุ่งไต้ ที่วูบๆ วาบๆ ไปมา แทบไม่มีใคร มีอะไร ที่ผงาดโดดเด่นเป็น ดาวค้างฟ้า ได้เลยแม้แต่น้อย...

                                                                                      (7)

            ความซื่อสัตย์ จริงจัง จริงใจ ต่อ วิชาชีพ หรือต่อบรรทัดฐานทางคุณธรรม จริยธรรม ของบรรดาผู้ที่อยู่ในแวดวงสื่อฯ ทั้งหลาย จึงยังคงถือเป็น ปราการด่านสุดท้าย ที่แยกแยะความเป็น ของจริง-ของแท้ และ ของปลอม ออกจากกันและกันโดยแทบไม่ต้องไปสนใจความเคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลง ความก้าวหน้า ก้าวไกล ของอุปกรณ์เครื่องมือ-เครื่องไม้ หรือของ เทคโนโลยี เอาเลยก็ยังได้ และใครก็ตาม...ที่ยังคง ยึดมั่น ต่อสิ่งเหล่านี้ ก็ยังคงต้องถือเป็น โคมทองอันวาววาม เป็นเกียรติยศและศักดิ์ศรี ของผู้ประกอบวิชาชีพสื่อมวลชน ไม่ว่าจะเป็นสื่อกระดาษ สื่อทีวี สื่ออินเทอร์เน็ต ฯลฯ หรือสื่อใดๆ ก็แล้วแต่ ในฐานะผู้ที่ยังสามารถดำรง รักษา สิ่งที่แม้แต่ความก้าวหน้า ก้าวไกล ของบรรดา เทคโนโลยี ทั้งหลาย ก็ยังมิอาจ ดิสรัปทีพ ใดๆ ได้เลย...

                                                                           -----------------------------------------------------------