นักแสดงหนุ่มมาดเข้ม เชน ณัฐวัฒน์ เปล่งศิริวัธน์ ที่วันนี้ควงแฟนสาว แพร-พิไลรัมภา สิริสุรีภัสร์ หรือชื่อเดิม แพร-พรรัมภา สุขได้พึ่ง มาเปิดใจครั้งแรกหลังคุกเข่าขอแต่งงานกลางทะเลอ่าวไทย แต่กว่าจะมีวันนี้ต้องเปลี่ยนสถานที่หลายรอบ พร้อมย้อนเล่าวินาทีเฉียดตายของสาวแพรหลังเข้าผ่าตัดเพราะเลือดออกในช่องท้อง ผ่านทางรายการคุยแซ่บshow ทางช่อง วัน31 ที่มีหนิง ปณิตา และชมพู่ ก่อนบ่าย เป็นพิธีกรดำเนินรายการ

เพิ่งขอแต่งงานกันไปหมาดๆ ยังตื่นเต้นอยู่ไหม?

เชน : ถ้าถามว่ายังตื่นเต้นไหม มันไม่ได้ตื่นเต้นแล้ว แต่มันเป็นความรู้สึกอีกแบบนึง ต่อให้วันนี้เราไม่มีโอกาสได้จัดงานแต่งงาน แต่วันนี้เราสองคนนั่งมองหน้ากันที่บ้าน เริ่มรู้สึกแล้วว่ามันต่าง มันเป็นความรู้สึกอีกอย่าง นี่คือคู่ชีวิตเราจริงๆแล้ว คือมันไม่ใช่ความรู้สึกของแฟนแล้ว มันก็ดีนะ ผมว่ามันมีบรรยากาศบางอย่างที่มันมีความสุขมากขึ้น

ถ้าย้อนกลับไปคู่นี้คบมานานแค่ไหนแล้ว?

แพร : 4 ปี

คบกันมา 4 ปี แต่การวางแผนขอแต่งงาน 4 เดือน?

เชน : จริงๆ รู้จักแพรประมาณ 20 ปีแล้วที่เคยจีบเขา เชนเรียนปี1 แล้วพอมาถึงวันนี้ด้วยสถานการณ์ต่างๆ นานาที่มันทำให้เราเห็นแพรเครียดขนาดนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ประกอบกับเรื่องป่วย เรื่องอะไรต่างๆ มันทำให้เรารู้สึกว่าเราอยากจะอยู่ข้างเขาจริงๆ อยากจะคอยซัพพอร์ตคอยให้กำลังใจ แล้วก็มานึกว่าเดี๋ยวกรกฎาคมเป็นวันเกิดเขาแล้ว ถ้างั้นเราวางแผนเลยดีกว่าว่าเราจะขอเขา แต่เราจะทำยังไงที่เราจะขอเขาได้ เพราะว่าตัวติดกันแทบจะ 24 ชั่วโมง เราเป็นเงาของกันและกันไปแล้ว เพราะฉะนั้นการที่จะหาโอกาสในการคุยโทรศัพท์มันยาก เราก็เลยพยายามหาจังหวะ โอกาสในการขอแต่งงาน

ที่แรกที่ไหน ที่เราคิดไว้ในหัว?

เชน : เชียงใหม่ครับ เพราะด้วยสถานการณ์ต่างๆ เรารู้ว่าคงไม่สามารถเกณฑ์เพื่อนๆ มาแล้วมาจุดพลุนู่นนี่นั่น เราเลยรู้สึกว่าเราอยากได้บรรยากาศที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ แล้วจังหวัดเชียงใหม่ผมมีคนที่รักอยู่ที่นั่นเยอะมาก เป็นผู้ใหญ่หลายๆคน ก็นัดทุกคนแล้ว บางคนขับรถไปรอแล้ว เพื่อนจองตั๋วไปแล้ว แต่ว่าสุดท้ายมันไม่สามารถเดินทางได้จริงๆ เราก็เลยต้องระงับไปต้องขอโทษเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ไปรออยู่ที่นั่น

เปลี่ยนจากเชียงใหม่ไปที่ไหนต่อ?

เชน : เป็นภูเก็ตครับ อย่างที่บอกผมต้องการอะไรที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ ส่วนตัว หน่อย เราก็เลยคิดถึงทะเลภูเก็ต เราก็เลยดูตามเกาะที่หาดสวยๆ จัดแบบว่ามีเทียนอะไรแบบนี้ เหมือนเพ้อฝัน สุดท้ายแล้วมันก็ไปไม่ได้อีก เพราะว่าหลังจากภูเก็ตแซนด์บ็อกซ์เปิดได้ไม่นานก็มีคนติด แล้วอีกอย่างที่เป็นประเด็นหลังคือเราไม่อยากขึ้นเครื่อง เพราะตอนเชียงใหม่กะว่าจะขับรถไป เพื่อให้เราเซฟตัวเอง เพราะเราต้องกลับมาทำงาน

เห็นว่าตอนเชียงใหม่มีทะเลาะกันด้วย?

แพร : ปกติเขาจะไม่ใช่คนงอแง อันนี้เกือบจะงี่เง่าแล้ว เราก็แบบว่า คุยไม่รู้เรื่องเหรอ เดี๋ยวมีประเด็นนะ เดี๋ยวดราม่า เขาบอกเชนจองนี่ไว้แล้ว เพื่อนก็อยู่อยู่แล้วไปเหอะ เชนโทรเช็กสาธารณสุข

เชน : ถึงขนาดโทรเช็กสาธารณสุขจังหวัดเชียงใหม่เลย แบบถ้าผมเดินทางได้ไหม ถ้าต้องเดินทางไปทำยังไง ลงเครื่องนะ หรือขับรถมานะ คุณเชนจะต้องไปรายงานตัวที่สาธารณสุขเพื่อจะบอกว่าเราพักอยู่ที่ไหน แต่คุณไม่ต้องกักตัวถ้าคุณไม่มีอาการเป็นไข้อะไรอย่างนี้ แพรมันไปได้

แพร : แต่แพรก็ฟังข่าวทุกวันมันเปลี่ยน เราไม่อยากเสี่ยงในการที่เราจองทุกอย่างเดี๋ยวก็เลื่อนอีก ไม่ต้องไปหรอก เขาก็แบบนะ เชนจองแล้ว หน้าตึงแล้ว งี่เง่าปะเนี่ย

เชน : คือหน้าตึงที่มันออก มันไม่ได้ออกจากการที่เขาไม่ไปนะ แต่มันเฟลในความรู้สึกของตัวเองว่า แผนที่เราวางมานานมันล่มมันก็เลยออกมาทางสีหน้ามากกว่า

แพร : นี่วันเกิดแพร ต้องให้เจ้าของวันเกิดมีความสุขสิ ประโยคนี้เลย แพรบอกแพรไม่อยากไปไง

เชน : แพรพูดแบบนี้เลย แพรไม่อยากไปไง จบเลย ไม่ต้องพูดอะไรต่อแล้ว เพราะแพรเป็นคนค่อนข้างเด็ดขาด ถ้าไม่คือไม่ ถ้าอะไรก็ได้คืออะไรก็ได้จริงๆ

จากคำพูดนั้นเชนเห็นอนาคตหลังแต่งแล้วใช่ไหม?

เชน : เห็นมานานแล้วนะพี่

ถ้าทำตามที่เขาพูดรับรองชีวิตดี?

เชน : อันนี้เชนเป็นผู้ชายคนนึงเลยที่เห็นด้วยกับคำพูดพี่หนิงมากๆ เพราะว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา ผมเข้าวงการบันเทิงมา ผมถ่ายละครอาทิตย์นึงต้องมี 7 วัน เคยหนักสุดคือ 5-6 เรื่องต่ออาทิตย์ จะไม่มีเวลาที่ผมจะไปนั่งคิดอย่างอื่นเลย กลับบ้านเที่ยงคืน วันต่อมา 6 โมงตื่น ชีวิตมันวนลูปอยู่อย่างนี้ แต่ต่างกันกับแพร เขาค่อนข้างสู้ชีวิต แล้วมีประสบการณ์ด้านอื่น เพราะฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่แพรสอนไม่เคยมีอะไรที่ผิดเลย มันทำให้เราเจอเป้าหมายในชีวิต ว่าเป้าหมายของเรา เราจะเล่นละครไปตลอดชีวิตเหรอ หรือว่าเราจะมีเป้าหมายอย่างอื่นในชีวิตอีก

พอเชียงใหม่ไปไม่ได้ ภูเก็ตก็มีคนติดเชื้อ ทำยังไงต่อ?

เชน : เชียงใหม่จองแล้ว ภูเก็ตคุยจะคอนเฟิร์ม แต่โชคดีที่ผมบอกว่าพี่ครับ ผมขอรอดูสถานการณ์ก่อน เพราะมันยังติดเรื่องปัญหาถ้าไปภูเก็ตต้องนั่งเครื่อง แต่สุดท้ายก็ไปไม่ได้ และโชคดีที่ไม่ได้ลงจองไป

แผนเปลี่ยนอีก ไปสถานีไหนต่อ?

เชน : ตอนแรกคิดว่าทำใจแล้ว คิดว่าอาจจะหาร้านกาแฟสักร้านริมแม่น้ำเจ้าพระยา แล้วก็คิดขึ้นได้ว่ามีรุ่นพี่คนนึงซึ่งเป็นเพื่อนของแอนดรูว์ กรเศก เขามีเรือยอร์ช อยู่แถวๆ ชลบุรี พัทยา ซึ่งปกติตอนนี้เขาออกไม่ได้ เขาไม่สามารถรับนักท่องเที่ยวได้ ก็เลยให้คุณแอนดรูว์ถามว่าถ้าเราขอเป็นกรณีพิเศษ แล้วถามว่าพนักงานบนเรือ มีการ Swab Test หรือเปล่า ได้มีการพ่นฆ่าเชื้อหรือเปล่า เขาบอกเขาจัดการให้ได้ทุกอย่าง ก็เลยโชคดีออกได้ แต่ก็เช็กดิน ฟ้า อากาศ ทั้งวัน

เจอดิน ฟ้า อากาศ ไม่เป็นใจด้วยไหม?

เชน : ไม่มีฝน แต่มีลม และคลื่นแรง

ครั้งนี้เราจับสังเกตได้บ้างไหม?

แพร : ตั้งแต่คบเชนมา 4 ปี คือจับได้ทุกครั้ง แต่มีครั้งนี้ครั้งเดียวที่ไม่เอะใจสักนิดเดียว เพราะเราอยู่ด้วยกัน ทุกคนรู้ ไม่คิดว่าเขาจะมีโมเมนต์คุกเข่าขอแต่งงาน ด้วยสถานการณ์แบบนี้ด้วย คือคิดแค่ว่าเขาอยากเซอร์ไพรส์วันเกิดเราเฉยๆ

เรื่องขอแต่งงานก่อนหน้านี้เคยมีพูดคุยกันไหม?

เชน : ไม่เคยเลยครับ

แพร : ไม่มีเลย เพราะว่าแพรบอกเขาว่าพื้นฐานแพรไม่ได้อยากมีลูกนะ คือการแต่งงานไม่ได้จำเป็นสำหรับเราแล้ว โตแล้วก็เลยมองว่าเป็นเรื่องปกติไม่แต่งก็ได้

เชน : มันอาจจะเป็นความคิดของเราสองคนที่มีตัวอย่างเป็นรุ่นพี่ที่น่ารัก แล้วเขาก็มีความสุขในชีวิตคู่เขาดูแลกันดีมาก คบกันตั้งแต่มัธยม แต่ไม่ได้มีการแต่งงานเกิดขึ้น ไม่ได้มีการจดทะเบียนเกิดขึ้น และไม่มีปัญหากันเลย เขาอยู่ด้วยความเข้าใจจริงๆ

วันที่เซอร์ไพรส์เป็นยังไงบ้าง?

เชน : ผมไม่เคยนั่งเรือยอร์ชที่คลื่นแรงขนาดนี้ เหมือนไวกิ้งอยู่ช่วงนึง แต่โชคดีได้กินยาแก้เมาเรือ นั่งอยู่แบบนั้นประมาณชั่วโมงกว่า

ในที่สุดคุณก็ได้คุกเข่าแล้วหยิบกล่องแหวนขึ้นมา?

เชน : ไม่มีคำพูดใดๆ ทั้งสิ้นเลยครับ แต่เราซ้อมนะ ยิ่งกว่าท่องบทละครอีก คือวิธีการซ้อมของเราอะไรที่อยู่ในใจจะพูดออกมาเรื่อยๆ ให้เขาซึ้ง คุกเข่า จับมือ ที่รักเราอยู่กันมานานขนาดนี้แล้ว เราผ่านเรื่องอะไรมามากขนาดนี้ คิดไว้อย่างน้อย 1 นาที ต้องไล่ไปเรื่อยๆ ให้มันซึ้ง แต่พอถึงเวลาจริงๆ หยิบกล่องแหวนไม่ออก มันติดอยู่ในกางเกง พอเรามาโฟกัสตรงแหวนที่กางเกง คำพูดทั้งหมดหายไป พอหยิบออกมานั่งคุกเข่าก่อนเลย เปิดกล่องแหวนปุ๊บลมแรงมาก คราวนี้สมาธิเราหลุดไปแล้วว่าเราต้องพูด ทำให้ตอนนั้นเป็นอะไรที่ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ

แพรพอจะจำประโยคได้ไหมว่าเชนพูดอะไรให้เราฟังรู้เรื่องบ้าง?

แพร : จำได้ เพราะตอนแรกเขาคุกเข่า เราก็คิดว่าถ่ายรูปเล่นเหรอ แป๊บนึงก็มีช่อดอกไม้แล้ว เราก็แบบใช่แล้ว เขาก็พยายามพูด ซึ่งแพรก็บอกว่าอะไรเหรอ เขาบอกอยู่กับเชนนะ ซึ่งเขาน้ำตาคลอ แล้วก็พูดไม่รู้เรื่องของเขา ส่วนแพรน้ำตาก็ไหลเอง มันบอกไม่ถูกจริงๆ เพราะเราไม่ได้คิดเลยว่าจะมีโมเมนต์นี้เกิดขึ้นกับเรา

คำพูดที่อยู่ในใจ แล้ววันนั้นไม่ได้พูด?

เชน : ถ้าความรู้สึกไม่ได้พูดกับเขาสักเท่าไหร่ แต่หนึ่งอย่างในชีวิต คือเป็นผู้ชายคนนึงที่ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิต ไม่ได้คิดว่าบั้นปลายชีวิตตัวเองจะเป็นยังไง เขาเป็นคนที่เข้ามาคอยสอน คอยเติมเต็มในสิ่งที่เราไม่รู้ เติมเต็มในสิ่งที่เราขาด คอยสอนให้เราเก่งขึ้น อะไรไม่ดี คอยทำให้เราเป็นผู้ชายที่ดีขึ้น เขาเคยพูดไว้ตั้งแต่วันแรกที่คบกันว่า คือเชนจะดูเจ้าชู้ คนก็จะชอบมองว่าเราเจ้าชู้ ซึ่งมันก็จริงบ้าง ไม่จริงบ้างตามข่าว แต่เขาไม่ได้สนใจตรงนั้น เขาพูดกับผมว่า คอยดูนะ แพรจะทำให้ชื่อเสียงของเชนเปลี่ยนไป แล้ววันนี้ผมก็มั่นใจว่าคนไม่ได้มองผมแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ที่ผ่านมาเราสองคนจูนกันมาแบบมันถึงจุดที่ผมมีความรู้สึกไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะทำผิดอะไรก็แล้วแต่ เชนจะไม่มีวันโกรธเลย

แพร : ขอบคุณค่ะ

แพรล่ะรู้สึกยังไงบ้าง?

แพร : ก็ขอบคุณเชน คือ แพรคุยกับเขาเยอะมาก ต้องมีเทคนิกการคุย เพราะส่วนตัวเขาเป็นคนแข็งๆ  ที่ผ่านมา 4 ปี ก็ใช้ความสามารถพิเศษเยอะเหมือนกัน ที่ปรับเปลี่ยนเขา เขาก็น่ารักที่ฟังเรา แล้วค่อยๆ ทำตาม

ที่บอกว่าเหนื่อยมันเหนื่อยยังไง?

แพร : คำว่าเหนื่อยของแพร อย่างเชนจะรู้ว่าความรักของแพรไม่ต้องเพอร์เฟค ต้องแบบมีรถ มีบ้าน เงินทอง คือแพรเป็นคนชอบความรัก100% ตั้งแต่คบครั้งแรกแพรบอกเชนขอเติมเต็มความรัก100% นะ เรื่องเงินทอง แพรหาของแพร แพรจัดการของแพรเองด้วยลู่ทางด้วยกัน สร้างด้วยกันได้ คำว่าเหนื่อยของแพรคือพื้นฐานเขาอาจจะคิดตามเราช้ากว่า เพราะประสบการณ์เราเยอะกว่า ด้วยการเอาตัวรอด การวางแผนชีวิตจะค่อนข้างใช้เยอะ การปรับเปลี่ยนเขาก็ต้องใช้เหตุและผลสูงมาก แต่ที่ผ่านไปได้เพราะว่าเรามองแล้วว่าพื้นฐานเขาเป็นคนดี มันสามารถปรับเปลี่ยนได้ มันก็จะไม่เหนื่อย แล้วก็ในทุกๆ วันที่มันเหนื่อย แค่เราเติมความรักให้กันหรือให้กำลังใจกันทุกวัน แบบจับมือหรือบอกรักอะไรพวกนี้ มันเป็นพลังที่ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน แพรก็สู้กับมันไปต่อเรื่อยๆ

เรื่องแหวน?

เชา : ตอนแรกเลือกแหวนเสร็จแล้วครับ แต่ไม่รู้ไซส์แหวน เพราะผมเป็นคนไม่รู้เรื่องเครื่องประดับเลย ในชีวิตก็ไม่ได้ใส่เครื่องประดับ ก็เลยเตรียมกับเพื่อนเขา ให้ช่วย

ตอนแพรลองแหวนรู้สึกไหมว่าของเราหรือเปล่า?

แพร : ไม่เลย ยังบ่นว่าเนี่ยคบตั้ง 4 ปีไม่เคยให้แหวนแพรเลย

เชน : เขาบ่นมาถ้าจำไม่ผิดประมาณ 4 รอบนะครับ เขาพูดว่าเชนเป็นผู้ชายคนแรกนะแพรคบแล้วแพรไม่ได้แหวน แต่ในความรู้สึกเราด้วยอายุ เราจะไม่มีทางให้แหวนเขาเฉยๆ แต่ผมไม่เคยตอบอะไรไปนะ

แต่ปกติเวลาคุกเข่าขอแต่งงานมันจะมีช่อดอกไม้ แต่ทำไมของเราเป็นช่อผัก?

เชน : ประเด็นแรกแพรเป็นคนชอบทำอาหารมาก  แล้วช่วงนี้เขาบ้าทำอาหารจริงๆ  เราก็เลยมองว่าเราเคยเห็นที่เป็นช่อแบบนี้ของฝรั่ง แล้วเรามีความรู้สึกว่ามันน่ารัก มันดูแตกต่าง แล้วผมมีความรู้สึกว่าแพรต้องชอบ เพราะแพรเคยพูดกับผมหลายรอบแล้วว่า วาเลนไทน์ไม่ต้องให้ดอกไม้นะ มันสิ้นเปลือง แต่วาเลนไทน์เราก็ต้องให้อยู่ดี เลยรู้สึกว่าวันนี้เราไม่ให้ดอกไม้ แต่เราให้ในสิ่งที่เขาชอบก็คือเรื่องของผักที่จะเข้าครัว

เห็นว่าวันนั้นขอแต่งงานเสร็จคิดอยู่นานเลยว่าจะลงรูปในโซเชียลดีไหม?

เชน : เราสองคนเป็นคนไม่ชอบดราม่า ถึงไม่ค่อยเห็นเราสองคนอยากเป็นข่าว เราไม่ชอบตอบคำถามหรือเถียงกับใครในไอจี เราคิดว่าถ้าลงไปสถานการณ์ตอนนี้

แพร : ในวันนั้นมีการชุมนุมด้วยในกรุงเทพฯ

เชน : เราก็กลัวมันจะดราม่าไหมต่างๆ นานา แต่สุดท้ายผมคิดว่า นี่คือวันเกิดแพร แล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เราอยากอวยพรให้คนที่เรารักคงไม่เป็นไรมั้ง ก็ตัดสินใจลง แต่ก็คิดอยู่นานพอสมควร

แล้วพอลงไปเกิดดราม่าไหม?

เชน : ไม่มีเลย พอลงไปมันเป็นความรู้สึกอีกแบบนึงเลย เห้ย..เป็นร้อยๆ คอมเมนต์ที่เข้ามายินดีกับเรา คนรักเราสองคนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ

เพราะเหตุผลนี้หรือเปล่า กลางปีแพรผ่าตัดใหญ่ทำให้เชนตัดสินใจขอแต่งงาน?

เชน : เกี่ยวครับ คือทั้งปีเราเจออะไรแย่ๆ มาหมดรวมถึงเหตุการณ์นี้ด้วย เพราะว่าวินาทีที่แพรถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด มันเป็นวินาทีที่เรากลัว กลัวมากๆ แม้จะรู้ว่าเป็นผ่าตัดเล็ก แต่พอมันเป็นอะไรที่อยู่ข้างใน เราเห็นสีหน้าเขาที่มันซีดมากแบบปวดท้องหนักมากถึงขนาดต้องเรียกรถโรงพยาบาล เราก็เลยมีความรู้สึกแบบกังวลบอกไม่ถูก มันกลัวทุกอย่างเพราะเราเคยเสพข่าว ผ่าตัดเล็กๆ ก็มีผลกระทบ แพ้ยาสลบหรืออะไรก็แล้วแต่ เราก็เลยค่อนข้างกังวลมาก

ตอนนั้นย้อนเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยมันเกิดอะไรขึ้น?

แพร : อยู่ดีๆ แพรปวดท้องช่วงประมาณก่อน 7 โมงเช้า ก็ปลุกเขา แล้วบอกว่าปวดท้องแปลกๆ ปวดเหมือนประจำเดือน แต่มันมากกว่า เขาบอกว่าเราหน้าซีด ปากซีด เขาบอกว่าไปโรงพยาบาล เราก็บอกว่าไปไม่ได้ ไม่สามารถลุกได้เลย บอกเขาว่าขอรถโรงพยาบาล

เชน : แพรเป็นคนถ้าไม่หนักจริงๆ จะไม่เข้าโรงพยาบาล

เชนไม่ตกใจเหรอ คนแข็งแรงขนาดนี้ต้องเรียกรถพยาบาล?

เชน : ตกใจ ก็รีบเรียกแล้วรีบมาดูเขา แล้วเขาก็ลุกไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย จนรถโรงพยาบาลมา พอถึงโรงพยาบาลคุณหมอฉีดยาแก้ปวด ยาแก้ปวดตัวแรกผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นปวดเกร็งระดับนึงแล้วไม่หาย ไม่ดีขึ้นเลย หมอก็เลยไปฉีดยาแบบปวดเกร็งแรงขึ้น ก็ยังไม่ดีขึ้น แต่ทุเลาลงนิดเดียว แต่สีหน้าเขาบ่งบอกว่าเจ็บปวดแค่ไหน

แพร : หมอบอกว่าให้รอหมอเฉพาะทางช่องท้องเลย เพราะตอนนั้นมันเช้ามาก

เชน : ผมเลยบอกว่างั้นผมขอฝากแพรไว้กับหมอก่อน ผมรู้แล้วว่าวันนี้ต้องแอดมิทแน่ ผมรีบกลับไปเก็บของ

แพรคิดไหมว่ามันคืออาการของโรคอะไร?

แพร : ไส้ติ่งหรือเปล่าหรืออะไรที่เราพอมีความรู้ เพราะมันปวดหนักมาก สุดท้ายคุณหมอเข้าไปเอ็กซ์เรย์ตรวจภายในทุกอย่าง เขาบอกมีเลือดออกช่องท้องนะ ซึ่งเราก็ไม่เคยฟังประโยคนี้ว่ามันคืออะไร สาเหตุเกิดจากอะไร เขาบอกสามารถเกิดขึ้นได้กับผู้หญิงทุกคน แล้วต้องรักษายังไง เขาบอกว่าทิ้งสัก 2 ชั่วโมงก่อนเผื่อแผลหยุดเองได้ ตอนนั้นเราก็นอน อาการปวดเริ่มเบาลง แต่ว่าเพลีย เพราะเลือดมันออก

เชน : คลั่งอยู่ในช่องท้องประมาณ 500 cc

แพร : ใช่ค่ะ คุณหมอบอกหลังผ่าตัด เยอะมาก ถุงน้ำเกลือถุงใหญ่ๆ

แล้ววิธีการรักษาพอ 2 ชั่วโมงไม่ดีขึ้นต้องทำยังไง?

แพร : แพรเหมือนกับดื้อ อยากจะนอน ไม่อยากทำอะไร คุณหมอบอกงั้นขอตรวจความดันทุก 1 ชั่วโมง พอชั่วโมงที่3 ความดันตก เหลือ 70/40 ต้องเข้าผ่าตัดเดี๋ยวนี้เลย เพราะจะช็อกแล้ว เราแบบไม่ไหว ไม่มีแรง เขาบอกต้องเดี๋ยวนี้เลย เราบอกรอเชนมาได้ไหม รอคนมีสติคุย เพราะเราไม่เต็มร้อย เขาบอกเต็มร้อยไม่ได้ ต้องเดี๋ยวนี้ แล้วตอนนั้นเป็นช่วงโควิดด้วย ต้องมีการตรวจโควิด

เชน : จริงๆ ต้องมีการตรวจโควิดก่อนเข้าห้องผ่าตัด แต่ว่าแพรไม่สามารถรอผลโควิดได้ อันนี้ที่ผมคุยกับหมอตอนหมอโทรมา หมอก็เลยบอกว่าหมอจำเป็นที่จะต้องใส่ชุด PPE ในการผ่าตัด

เชนกลับมาทันไหม?

เชน : กลับมาทันครับ มาคุยกับคุณหมออีกที คุณหมอก็จะมาบอกเรื่องค่าใช้จ่าย มาบอกวิธีการผ่าตัดว่าสลบ 4 ชั่วโมง จากการผ่าตัดจริงๆ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดใช้เวลาชั่วโมงนึง

แล้วถ้าเราไปโรงพยาบาลแล้วผ่าตัดไม่ทัน หมอได้บอกไหมว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเราคือ?

แพร : เสียเลือดไปเรื่อยๆ ความดันตกไปเรื่อยๆ อาจจะช็อกเสียชีวิตได้ เพราะว่าเลือดมันตกภายใน มันไม่ยอมหยุดเอง

ณ ตอนนั้นเชนใจเราเสียขนาดไหน?

เชน : ใจเสียมาก เพราะว่าเราไม่เคยเห็นเขาอยู่ในอาการทรมานขนาดนี้ แล้วแบบมันปุ๊บบั๊บมาไม่มีเวลาได้เตรียมตัว เตรียมใจเลยว่าแฟนเราต้องเข้าห้องผ่าตัด ตอนนั้นคุณหมอให้มารอที่ห้อง มันเหมือนในละคร แบบเมื่อไหร่หมอจะออกมา จนหมอมาเราก็โล่งใจ ตอนนั้นกลัวไปหมดเลย คำว่าห้องผ่าตัดสำหรับเรามันน่ากลัวมาก

อันนี้เกิดกับผู้ชายได้ไหม หรือเฉพาะผู้หญิง?

เชน : ผู้หญิงครับ อันนี้เป็นเหมือนถุงเลือดที่ผู้หญิงก่อนมีประจำเดือนจะต้องมีถุงนี้ แล้วก็สาเหตุเนี่ยมันอาจจะเกิดทั้งความเครียด เกิดจากการวิ่ง กระโดด ออกกำลังกาย หรือแม้กระทั่งเบ่งอุจาระแรงๆ คุณหมอบอกว่าก็เกี่ยว

ตอนนี้อาการปกติแล้ว?

แพร : ปกติแล้ว 100% คือหลังจากผ่าตัด 2 อาทิตย์ก็หาย

เชน : แต่อาการนี้สามารถกลับมาเกิดขึ้นได้อีก แล้วก็สามารถเกิดได้กับทุกคน

สิ่งที่เป็นห่วงกันและกัน และอนาคตของคู่เรา?

เชน : ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่แพรเครียด ถ้าเขาเครียดก็อยากให้รู้ว่าเครียดไปเถอะ เพราะเขาเครียด เขาคิดงาน แต่อยากให้รู้ว่าเขาจะมีคนที่คอยซัพพอร์ท อยู่ข้างๆ เขาตลอดเวลา  ไม่ว่าในชีวิตนี้จะเกิดอะไรขึ้น จากนี้ต่อไปจะมีเชนนั่งอยู่ข้างๆ คอยดูแลตลอดไป

แพร : ขอบคุณที่เชนดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันจริงๆ ตั้งแต่คุกเข่าขอแต่งงานนี่คือแบบน่ารักเป็นพิเศษ มันทำให้ช่วงที่เราเครียดมันจางลง แล้วก็ทำให้มุมมองการใช้ชีวิตจากที่เรามองแทนเขา แทนเรา ตอนนี้เราเริ่มมองจุดจบไปด้วยกัน มันก็เป็นมุมมองอีกแบบนึง มันเป็นเรื่องที่แปลกดี สัญญาว่าจะดูแลนะคะ

หลายๆ คนอยากเห็นทายาทของคู่นี้?

เชน : ยังไม่ได้คิดตอนนี้ครับ เพราะว่าส่วนตัวแพรเองไม่ได้อยากมีลูกตั้งแต่เริ่มอยู่แล้ว ส่วนผมเคยอยากมีครับ แต่ว่าด้วยสถานการณ์หลายๆ อย่าง มันเลยทำให้เรามีความรู้สึกว่าเราขอเบรกไว้ก่อนดีกว่า

แล้วงานแต่งล่ะ?

เชน : งานแต่งก็ต้องรอสถานการณ์เหมือนกัน รอให้ทุกอย่างมันคลี่คลาย แล้วเราจะมองเห็นว่าเราจะจัดแบบไหน  เพราะตอนนี้เราไม่กล้าวางแผนใดๆ เลย เพราะฉะนั้นตรงนี้เราขอเบรกไว้ก่อนดีกว่า