อุปกรณ์เครื่องไม้-เครื่องมืออย่าง อินเทอร์เน็ต นั้น...แม้จะเป็นอะไรที่ก้าวล้ำ นำสมัย ยิ่งใหญ่ เกรียงไกร แถมน่าหวาดหวั่น ขวัญสยอง มิใช่น้อย โดยเฉพาะในการจุดประกาย จุดกระแส สร้างข่าว ปล่อยข่าว ช่วงชิงพื้นที่ข่าว ฯลฯ แต่ถ้ามองให้ลึกๆ ลงไปแล้ว มันก็น่าจะมี จุดเปราะ-จุดอ่อน ที่สามารถมองเห็นได้ถนัดโดยชัดเจน ชนิดไม่ถึงกับต้องไปตื่นเต้ลล์ล์ล์ แตกตื่น อะไรมากมายเกินไปนัก...

------------------------------------------------

            คือแม้ว่า...มันจะสามารถ จุดไฟในนาคร สร้างมวลชน ระดมมวลชน ได้แบบฉับพลัน-ทันที โดยแทบไม่ต้องเสียเวลา จัดตั้ง แบบก่อนๆ สร้างกระแส ปลุกกระแส จนอาจก่อให้เกิด ประกายไฟไหม้ลามทุ่ง ณ ที่หนึ่ง ที่ใด สังคมหนึ่ง สังคมใด เอาง่ายๆ แต่อาจด้วยเหตุเพราะโดยตัวของมันเอง ต่างเต็มไปด้วย ความหลากหลาย ระดับอาจต้องใช้คำว่าทั้ง สับสน ทั้ง ระส่ำระสาย เต็มไปด้วยช่องทางแห่งการไหลมา-ไหลไป ของบรรดาข่าวสาร ข้อมูลต่างๆ นับล้านๆ ช่อง เผลอๆ...อาจนับเป็นพันๆ ล้านช่องเอาเลยก็ว่าได้ และแต่ละช่อง...มักหนักไปทางอาศัย ตีนเขี่ย ไปด้วยกันทั้งสิ้น คือไม่ต้องพิถีพิถัน ไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจกับ ความจริง ความมีเหตุ-มีผล หรือ ความลุ่มลึก-ลึกซึ้ง ฯลฯ อะไรมากมายนัก...

------------------------------------------------

            อาศัยการเน้นไปที่ อารมณ์-ความรู้สึก นั่นแหละเป็นสำคัญ...เรียกว่า ถ้าสามารถ ยั่ว ให้โกรธ ให้เกลียด ให้เคียดแค้น อาฆาต พยาบาท ริษยาและชิงชัง ฯลฯ ขึ้นมาได้มั่งแล้ว ต้องถือเป็น เว็บคุณภาพ เป็นไอด้ง ไอดอล ไปได้ด้วยกันทั้งสิ้น ท่ามกลางการจุดประกาย จุดกระแส สร้างข่าว ปล่อยข่าว ช่วงชิงพื้นที่ข่าว ในลักษณะดังกล่าว มันเลยก่อให้เกิด มวลชน บางประเภท ที่ผิดแผก แตกต่าง ไปจาก มวลชน ยุคก่อนๆ แบบคนละเรื่อง คนละม้วน หรือต่างกันแบบจาก หน้ามือ เป็น หลังตีน เอาเลยก็ไม่แน่ คือเป็นมวลชนที่ออกจะไร้คุณภาพ คุณธรรม ศีลธรรม ไปจนแม้แต่ สติ และ สัมปชัญญะ ฯลฯ อย่างเท่าที่เห็นๆ ในระหว่างชู 3 กีบ 3 นิ้ว อะไรต่อมิอะไรไปตามสภาพ...นั่นแล...

---------------------------------------------

            และโดย มวลชน ในลักษณะที่ว่านี้...สุดท้าย มันเลยมัก เสร็จ ผู้ที่มี อำนาจรัฐ หรือมี ปืน อยู่ในมือเอาง่ายๆ!!! คือหลังจากปล่อยให้วูบๆ-ไหวๆ ไป-มาอยู่ซักพัก ปล่อยให้เกิดการ กลืนกินตัวเอง อันเนื่องมาจากการไร้สติ ไร้สัมปชัญญะ ไร้กาลเทศะ หรือไร้คุณธรรม ศีลธรรม ในระดับพื้นฐาน ฯลฯ จากนั้น...ค่อยตามไปไล่ทุบ ไล่บด ไล่บี้ ไล่ขยี้ จนสุดท้าย...ต้องเผ่นกระเจิดกระเจิง ต้องหนียะย่ายพ่ายจะแจ กันไปเป็นแถบๆ แบบเดียวกับประเภท อาหรับสปริง การลุกฮือใน ฮ่องกง การปฏิวัติสง ปฏิวัติสี ฯลฯ ในอีกหลายต่อหลายที่ ซึ่งมักลงท้ายด้วย จุดจบ ในลักษณะแทบไม่ต่างอะไรไปจากกันทั้งสิ้น คือแบบ ขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่ แต่พอเหลาไป-เหลามา ดัน กลายเป็นบ้องกัญชา ไปซะนี่...

-------------------------------------------------

            ไม่ต่างอะไรไปจากดารง ดารา ไอด้ง ไอดอล ยูทูบเบอร์ ยูทูบเบ้อเร่อเห้อ ฯลฯ ที่ถูกปลุก ถูกสร้าง ขึ้นมาจากการปั่นกระแสใน อินเทอร์เน็ต ในแต่ละช่วง แต่ละระยะ นั่นเอง คือมันจะวูบๆ ไหวๆ ไม่มีอะไรที่เป็น ดาวค้างฟ้า มีแต่เป็น ดาวตก หรือ อุกกาบาต ไปด้วยกันทั้งสิ้น ช่วงระยะแห่งการ เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-และดับไป ออกจะสั้นจุ๊ดจู๋เอามากๆ และนั่นเอง...ที่ทำให้ใครก็ตาม หรืออะไรก็ตาม ที่สามารถ ยืนระยะ ได้อย่างต่อเนื่อง สม่ำเสมอ อันหนีไม่พ้นต้องอาศัย ความจริง หรือ ความมีเหตุ-มีผล เป็นองค์ประกอบพื้นฐาน อย่างมิอาจปฏิเสธและหลีกเลี่ยงได้ จึงมีสิทธิ์ พลิกหลังตีน กลับมาเป็น หน้ามือ ได้เสมอๆ โดยเฉพาะถ้ายังยึดมั่นอยู่ในคุณธรรม ศีลธรรม และที่สำคัญที่สุดคือ ขันติธรรม อย่างไม่คิดผันแปรไปเป็นอื่น...

-------------------------------------------------

            ดังนั้น...ท่ามกลางความสับสน ระส่ำระสาย ระดับใกล้ๆ ทฤษฎีโกลาหล เข้าไปทุกที มันก็ยังพอเหลือช่อง เหลือทาง ให้พอสามารถประคับประคองตัวเอง ประคับประคองสถานการณ์ต่อไปได้ ถ้าหากผู้นั้น...ยังพอหลงเหลือ สติ สัมปชัญญะ ยังพอหลงเหลือคุณธรรม ศีลธรรม ขันติธรรม ยังคงมุ่งมั่น เพียรพยายามที่จะทำสิ่งดีๆ สิ่งที่มีเหตุ-มีผล สิ่งที่มีข้อเท็จจริงหรือความจริงรองรับ ไม่ถึงกับต้องหูแหก-ตาแหก แตกตื่น ตื่นเต้ลล์ล์ล์และวุ่นวาย มากมายจนเกินไป ค่อยๆ แก้ ค่อยๆ สางปมต่างๆ ในแต่ละปม ไปจนกว่าแต่ละสิ่งแต่ละอย่างค่อยๆ คลี่ๆ คลายๆ กันไปตามลำดับ...

---------------------------------------------------

            แต่ก็นั่นแหละ...ถ้าหาก สติหาย-ปัญญาหด เอาแต่ดื้อๆ-ด้านๆ ไม่คิดจะฟังใครนอกจากพวก ไอโอ รอบข้าง ไม่ได้ตระหนักสำนึกถึง ความรับผิดชอบ อันเป็นสิ่งที่ควบคู่มากับ อำนาจ และ หน้าที่ อย่างมิอาจแยกออกจากกันได้เลย โดยเฉพาะประเภทที่หนักไปทาง อำนาจเบ็ดเสร็จ ด้วยแล้ว ยิ่งต้องตระหนัก สำนึก ยิ่งขึ้นไปใหญ่ เพราะเอาเข้าจริงๆ แล้วไม่ว่าโลกมันจะหมุนเวียน เปลี่ยนผัน ก้าวหน้า ก้าวไกล ไปถึงขั้นไหน ศัตรูที่สำคัญที่สุด ของบรรดามวลมนุษยชาติทั้งหลาย ก็คือ ตัวของตัวเอง นั่นแหละ มิใช่ใครอื่น!!! ดังนั้น...เอาเป็นว่า การหาทาง ยืนระยะ ไปพร้อมๆ กับความพยายามแก้ไข แก้ปัญหา โดยถือเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยผิดๆ พลาดๆ มาใช้เป็น บทเรียน ได้อย่างทันท่วงที ทันเวลา ก็อาจพอช่วยให้ พออยู่ๆ กันไปได้ อีกซักพักใหญ่ๆ ไม่ถึงกับต้องหงายท้องตึง หลับกลางอากาศ รวดเร็วเกินไปนัก...

-----------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Lao-tse (อีกครั้ง) ... “He who conquers others is strong; he who conquer himself is mighty. – ผู้พิชิตผู้อื่นคือผู้เก่งกล้า ผู้พิชิตตนเองคือผู้เกรียงไกร...”.

---------------------------------------------------