“พอส กรสิทธิ์” นักดับเพลิงที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์ไฟไหม้โรงงานย่านกิ่งแก้ว สร้างความเสียใจให้กับครอบครัวและคนไทยเป็นอย่างมาก พร้อมทั้งเสียงชื่นชมในความเสียสละ และวันนี้เราจะมาร่วมถอดบทเรียนไฟไหม้กับ “ปอง พงศพัศ” หัวหน้าอาสากู้ภัย อีกทั้งเปิดใจคุณแม่น้องพอส “สายน้ำผึ้ง ชะนะแสวง” หลังสูญเสียลูกชายอันเป็นที่รักผ่านทางรายการ คุยแซ่บshow ทางช่อง วัน 31

ตอนนี้ทำใจเรื่องน้องพอสได้หรือยัง?

แม่ : นึกทีไรน้ำตายังคลออยู่

เท่าที่ได้สัมผัสกับน้องพอส น้องเป็นคนยังไง?

ปอง : น้องเป็นคนที่อัธยาศัยดี มีน้ำใจกับทุกคน โดยเฉพาะอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม น้องมีความตั้งใจที่อยากช่วยคนในทุกๆ มิติที่เขาทำได้

น้องเสียสละไม่เรียนหนังสือ เพื่อให้พี่ได้เรียนสูงๆ?

แม่ : จริง น้องพอสเรียนทีหลังพี่เขา เขาจะเรียน กศน.ตอนหลัง เหตุผลที่เขาไม่ได้เรียนตอนแรกเขาต้องดูแลพ่อเขาที่ป่วย

ตอนที่เขามาบอกว่าเขาไม่เรียนแล้ว ให้พี่เรียน แม่รู้สึกยังไงบ้าง?

แม่ : ก็ยังอยากให้เขาได้เรียน แต่ก็แล้วแต่ลูก เราก็เลือกทางให้ลูก คือการเรียน กศน.เขาบอกแม่ว่าอยากทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย

น้องพอสมาขอคุณแม่ไปเป็นอาสาสมัครตอนไหน?

แม่ : อายุ 18 ปีเต็ม ตอนนั้นก็ห่วงลูก แต่ชีวิตมันก็ผูกพันกับงานอาสา พ่อเขาก็เป็นอาสา ลุงก็เป็นอาสา อาที่เขาอยู่ด้วยก็เป็นอาสา แม่ก็เป็นอาสา ก็ภูมิใจในตัวเขา ก็บอกให้เขาระวังตัวด้วย เพราะว่างานพวกนี้มันอันตราย ก็ฝากฝังกับพี่เขาที่ทำอยู่ก่อน

การเป็นอาสามันมากับความเสี่ยง ในใจคุณแม่เป็นห่วงน้องขนาดไหน?

แม่ : ห่วง กังวลตลอด ถึงรู้ว่าน้องเป็นอาสา เราก็กังวลตลอด

ขอย้อนไปในเหตุการณ์วันนั้นหน่อย?

ปอง : ประมาณตี3 มีรายงานว่าเกิดเพลิงไหม้ในพื้นที่สมุทรปราการ ซอยกิ่งแก้ว21 หลังจากนั้น 2 นาทีภาพมาเร็วมาก เพราะชาวบ้านเขาถ่ายมา เรายืนยันด้วยภาพ สถานการณ์มันรุนแรง ผมจัดเซตแรกเข้าไป ผมขับรถเข้าไปเองด้วยไปกับเด็ก 6 โมงเช้า ผมถอนกำลังเสร็จแรก คือก่อนที่จะพักร่างกาย ก็คุยกันว่าเย็นเราจะเอากำลังเข้าไปเสริม ด้วยการเอาอุปกรณ์ส่งแสงสว่างไปช่วยในที่เกิดเหตุ แต่ช่วงสายเราได้รับรายงานว่ามีน้องมีความพร้อม หนึ่งในนั้นก็มีพอสอยู่ด้วย ขอเข้าปฎิบัติงานก่อน เราก็โอเค

ตอนที่น้องพอสไป ไปกันกี่คน?

ปอง : มีทีม 4 คน จากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมงเราก็ได้รับข่าวร้าย ซึ่งพยายามหลอกตัวเองว่าไม่ใช่น้องเรา น้องเรายังอยู่ สั่งทุกคนให้ตามหาน้องให้เจอ

วันนั้นแม่รู้ไหม ว่ามีเหตุไฟไหม้และน้องพอสเข้าไป?

แม่ : ไม่รู้ค่ะ ตอนเช้าแม่วุ่นกับทำบุญ

แม่จำประโยคสุดท้ายที่คุยกับน้องพอสได้ไหม?

แม่ : เขาทักมาถามว่าแม่สนใจสมุนไพรไหม แม่ก็จะตอบว่าไม่ๆ เพราะว่าแม่ก็ไม่ได้อยากกินสมุนไพร แต่เขาก็เป็นห่วง เผื่อแม่อยากกิน

ใครเป็นคนบอกแม่เรื่องน้องพอส?

แม่ : พี่ชายเขาโทรมาตอนแรกแม่นั่งเด็ดพริกอยู่ กำลังจะทำกับข้าวมื้อเที่ยง ไม่รู้ข่าวว่ามีไฟไหม้ เขาก็บอกว่าแม่ตั้งสติดีๆนะ เขาบอกว่าน้องไม่อยู่กับเราแล้วนะ ตอนแรกแม่งงมาก ให้เขาพูดใหม่ เราก็ถามน้องไปไหน เขาก็ร้องไห้ ขอโทษแม่ใหญ่เลย เขาก็บอกว่าน้องไปดับไฟ แล้วเกิดอุบัติเหตุ พอเขาพูดเสร็จแล้ว เราก็งงๆเอ๋อๆ เห็นคลิปขนาดไหนเราก็ยังไม่อยากเชื่อ ก็โทรไปถามคุณอาที่อยู่กับน้อง คือใจเราไม่เชื่อว่าจะเกิดกับลูกเรา

เห็นว่าก่อนหน้านั้นมีการคุยกันในครอบครัวว่าพอน้องพอสอายุครบ 20 ปี เขาจะบวชทดแทนให้แม่?

แม่ : ใช่ค่ะ เราก็มีลูกชาย2คน เราก็อยากบวช

ณ ตอนนี้คุณแม่ภูมิใจในลูกชายคนนี้ขนาดไหน?

แม่ : ภูมิใจค่ะ เขาทำหน้าที่ของเขาได้ดีที่สุดจนนาทีสุดท้ายของเขา

คุณแม่รู้สึกยังไงบ้างที่ ณ วันนึงเราได้เห็นธงชาติอยู่บนโลงของลูกเรา?

แม่ : ความรู้สึกมันพูดไม่ถูก แต่ภูมิใจในตัวลูกชายมาก เขาเป็นคนเก่ง กล้าหาญที่จะทำในสิ่งที่คนอื่นไม่กล้า

เห็นว่าถ้าแม่เลือกได้ แม่ไม่อยากให้ลูกแม่เป็นฮีโร่?

แม่ : ไม่ เลือกได้ ไม่เอาแบบนี้ เราเลือกเอาลูกเรากลับคืนมา เรายังฝันว่าจะได้กอดลูกอยู่เลย

วันที่คุณแม่มารับศพน้อง ได้เห็นหน้าน้องเป็นครั้งสุดท้ายไหม?

แม่ : ไม่ได้เห็น เขาเอาผ้าพัน ซีนไว้อย่างดีเลย แล้วก็เอาธงชาติห่อไว้

ตอนคุณแม่กอดร่างน้อง คุณแม่ได้พูดอะไรกับน้องบ้าง?

แม่ : บอกเขา แม่มาหา แม่มารับแล้ว กลับไปกับแม่นะ

ถ้าวันนี้น้องดูอยู่ อยากบอกอะไรกับลูก?

แม่ : น้องทำดี ก็ต้องภูมิใจในสิ่งที่เขาทำ เลือกเคารพการตัดสินใจของน้อง ไม่ว่าน้องจะอยู่ที่ไหน ตอนเขาอยู่แม่ก็ไม่เคยบังคับ ถ้าเขาเลือกที่จะทำแล้วเราก็ต้องเคารพเขา

ปอง : เขาเสียสละที่สุด วีรบุรุษผมไม่อยากได้ ผมอยากได้น้องผมคืนมา ถึงเขาจะไม่อยู่แล้ว แต่เขาจะอยู่ในความทรงจำ ความรู้สึกของพวกเราตลอดไป อยากจะบอกน้องว่า มองอยู่บนฟ้า เป็นกำลังใจให้พวกพี่ๆ เราจะเดินต่อ บนปณิธานของคำว่านักดับเพลิง เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง

ถ้าวันนั้นเรามีอุปกรณ์ครบ เราจะป้องกันการเสียชีวิตของนักดับเพลิงได้ไหม?

ปอง : ต้องเรียนตามความเป็นจริง เรื่องอุปกรณ์เป็นส่วนหนึ่ง เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราอยู่ข้างล่างที่เราดับอยู่มันเกิดจากอะไร ชุดและอุปกรณ์เป็นส่วนนึงที่เซฟความปลอดภัย ที่เห็นขาวๆ คือน้ำยาโฟม โฟมที่ถูกฉีดออกไปต้องผสมกับน้ำแต่พอโฟมหมด คนที่อยู่ปลายไม่รู้อยู่แล้วว่าโฟมหมด  และเรื่องลมเปลี่ยนทิศ แล้วด้วยพื้นที่น้องไม่มีโอกาสที่จะออกมาได้ ส่วนเรื่องชุดที่เป็นประเด็น ผมยอมรับว่าเราไม่มีกำลังซื้อ พวกเราซื้อกันได้แค่ชุดมือ2  ฉะนั้นสภาพจะให้ 100% มันก็เป็นไปไม่ได้

ถ้าน้องมีชุดที่ครบจริงๆ น้องน่าจะรอดไหม?

ปอง : ถ้าสภาพกับไฟที่โหดขนาดนั้นโอกาสรอดน้อยมาก เพราะสังเกตุดูม้วนหาตัวน้องเลย เพราะน้องคนที่ยืนคู่กับน้องพอสก็ยังอาการหนักอยู่เลย

พี่ปองอยากได้รับความช่วยเหลือจากภาครัฐ หรือจากหน่วยงานไหนๆ มีอะไรอยากจะพูดไหม?

ปอง : อยากฝากไปถึงภาครัฐว่า พวกเราเป็นด้านหน้า ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์ก็ร้องขออาสาสมัคร กลับมาดูแลพวกเราบ้าง คุณไม่ต้องมาซัพพอร์ตพวกเราทั้งหมดหรอก แต่ไม่ใช่ปลูกต้นไม้แล้วไม่ใส่ปุ๋ย รอแต่เก็บเกี่ยวผลประโยชน์มันเป็นไปไม่ได้ กลับไปดูตำหรับตำราของพวกคุณที่พวกคุณเขียนกันไว้ว่าควรจะแก้ได้ไหม ยกตัวอย่างงานดับเพลิง ของที่คุณปลดระวาง คุณคิดถึงอาสาสมัครก่อน แต่คุณกลับไปคิดถึงเทศบาลซึ่งเขามีงบประมาณอยู่แล้ว ไปแก้ข้อกฎหมายของพวกคุณซะ แล้วทำ ถึงเวลาแล้วที่จะมาดูแลพวกเราแบบจริงจัง ไม่ใช่ปล่อยให้อยู่ตามยถากรรม แล้วท่านที่อยากจะช่วยเหลืออาสาสมัคร ไม่จำเป็นต้องเป็นหน่วยผมท่านเห็นหน่วยที่อยู่ใกล้บ้านท่าน ท่านก็ซัพพอร์ตเขาได้

          จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทางรายการคุยแซ่บshow และศิลปินดาราหลายคนอยากให้อาสาสมัครทุกท่าน รวมถึงน้องพอสเองได้รับการยกย่อง เพราะเป็นความกล้าหาญ เราก็เลยรับบริจาคทั้งหมด 7 วัน ยอดเงินอยู่ที่ 2,426,369 บาท ซึ่งปิดรับบริจาคไปเมื่อคืนก่อนนี้ ยอดทั้งหมดมาจากรายการ คุยแซ่บshow 100,000 บาท พี่ส้ม เจ้าของรายการ คุยแซ่บ 50,000 บาท จากหมอเส็ง อีก 500,000 บาท คุณหน่อย ปนันท์ชิตา 100,000 บาท คุณทราย มาดามฟินอีก 100,000 บาท ต้องขออนุโมทนาบุญกับทุกท่าน ซึ่งรายละเอียดของการเอาเงินจำนวนนี้ เราจะแบ่งเป็น 3 ส่วน คือ 1 ล้านบาท เราจะมอบให้กับแม่ผึ้ง ให้กับครอบครัวของน้องพอส อีก 9 แสนบาท ให้กับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ ส่วนที่เหลืออยู่ 5 แสนกว่า เราจะมอบให้กับพี่ปอง เพื่อไปซื้ออุปกรณ์ต่อไป