สารภาพกันซื่อๆ นี่แหละว่า นาทีนี้ เพิ่งประสบความสำเร็จกับการโหลดแอปรับสิทธิ์ในโครงการ "คนละครึ่ง" กับเขา 
    จะเรียกว่าเชย หรือสุดเอาต์ ก็เอาที่สบายใจ แต่ที่รู้ตัวแน่ๆ คือ "เซ่อซ่า" ระดับคุณปู่คุณย่าต้องเรียกว่า "พี่" ก็ยังได้ เพราะการใช้ครั้งแรกนั้น กว่าจะผ่านระบบสำเร็จเสร็จสิ้น ถึงขั้นร้อง...เฮ้อ!! ทั้งคนซื้อและแม่ค้า 
    ประสบการณ์ครั้งนี้ สะท้อนสิ่งที่ต้องเรียกว่า "ความอดทน" ในการติดต่อสื่้อสารระหว่างคนซื้อและคนขายนั้นสำคัญที่สุด เพราะถ้าคนขายอารมณ์บ่จอย ไม่อดทนกับคนซื้อมนุษย์ความรู้ระดับป้าเอมม่าในการ์ตูนฟลิ้นสโตนล่ะก็ คงต้องมีรายการเขวี้ยงมือถือให้กระเด็นกระดอนโดนหัวกบาลใครสักคนแน่
    ครั้งแรกของการซื้อของ 140 บาท จ่ายไปแค่ 70 บาท โดยใช้เวลานานมาก ขนาดแม่ค้าทำรายการให้คนที่มาทีหลังเสร็จเรียบร้อยผ่านฉลุยไป 2 ราย มนุษย์ป้าอย่างเรายังกังขามะงุมมะงาหราว่าทำไมกดปุ่มใช้สิทธิ์แล้วไม่ขึ้นนั้น ขอบอกว่าไม่ได้รู้สึกอับอายขายขี้หน้าใดๆ ทั้งสิ้น แต่รู้สึกเกรงใจแม่ค้ามากๆ
    ลงท้าย ..เมื่อประสบความสำเร็จ เราก็ต้องขอบคุณแม่ค้าด้วยถ้อยคำว่า ...ขอบใจนะจ๊ะที่อดทนกับป้า   
    การถ้อยทีถ้อยอาศัย จูนให้ตรงกันระหว่างคนในโลกใบเก่าควักเหรียญควักแบงก์ออกมาจับจ่ายซื้อของ กับโลกดิจิทัลที่ใช้มือถือส่องกันนั้น อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับคนที่คล่องแคล่วว่องไวไปทันโลกยุคใหม่ แต่สำหรับมนุษย์ป้าหัดขับเคลื่อนกดปุ่มสแกนบาร์โค้ดด้วยตัวเองแล้ว ขอบอกว่า อยากเจอแม่ค้าเข้าใจมนุษย์ป้าแบบนี้ทุกๆ คนนะคะ..สาธุ.

"ป้าเอง"