ถ้าหากเป็น เวทีมวย ...ช่วงระหว่างนี้ บรรดาพี่เลี้ยงไม่ว่ามุมแดง-มุมน้ำเงิน คงต้องรีบลุกขึ้นมาคว้าเก้าอี้ข้างสนาม บังหัว บังตัว นักมวยของตัวเองเอาไว้ซะแต่เนิ่นๆ อย่างน้อย...เพื่อป้องกันไม่ให้รองเท้าแตะ เปลือกกล้วย ขวดน้ำ ฯลฯ ที่ถูกสาดซัด ลอยละลิ่วขึ้นมาบนเวที ไปโดนหัว โดนตัว นักมวย ชนิดหัวปูด หัวโน โดยใช่เรื่อง ใช่เหตุ...

-----------------------------------------

            ทำไงได้ล่ะทั่น!!!...ไม่ว่าฝ่ายประชาสัมพันธ์ ฝ่ายข้อมูล ข่าวสาร ของรัฐบาล ท่านจะเก่ง-ไม่เก่ง ทัน-ไม่ทัน ก็ตามที แต่ภายใต้อารมณ์-ความรู้สึกของผู้คน ที่มันกำลังหนักไปทางพลุ่งๆ พล่านๆ วิบๆ ไหวๆ ไม่ว่าจะชี้แจง แถลงไข ไม่ว่าจะ ไอโอ กันในแบบไหน อย่างไร ท่าทางมันน่าจะลำบากซะแล้ว โชคดีอยู่นิดหนึ่ง...ที่ท่านนายกฯ บิ๊กตู่ ของหมู่เฮา ยังอยู่ในช่วงระหว่างถูกกักตัวเอาไว้ 14 วัน ยังไม่มีโอกาสออกมา นะจ๊ะ...นะจ๊ะ หรือไม่มีโอกาสออกมาชู 2 นิ้ว ทำไม้ ทำมือ ประเภทรูปหัวใจอะไรทำนองนั้น ไม่งั้น...อาจยิ่ง โกบิ๊ก ไปกันใหญ่ ไปหนัก ไปไกล ยิ่งไปกว่านี้...

-----------------------------------------------

            แต่ก็เอาเถอะ...เอาเป็นว่า ตราบใดที่ กรรมการ ท่านยังไม่ปราดไปคว้าไมโครโฟนข้างสนาม แล้วส่งเสียงประกาศประมาณว่า ฝ่ายน้ำเงินชกไม่สมศักดิ์ศรี อะไรทำนองนั้น หลังจากเก็บๆ กวาดๆ ขยะ บนเวทีไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็คงต้องชกกันต่อ แต่โดยบรรยากาศ โดยฉากสถานการณ์ มันคงจะหันไปใช้ สไตล์เดิมๆ ประเภทเด้งเชือก ฉากหลบ ตัดเวที เต้นย็อกๆแย็กๆ เอาขาเขี่ยกันไป-กันมา คงไม่น่าจะได้อีกต่อไปแล้ว อย่างน้อย..คงต้องปล้ำ-สู้-ฟัด ต้องหาทางอัดแข้ง อัดเข่า ให้ขี้โครงทั้งสองข้าง ของฝ่ายตรงข้าม เป็นปื้นดำ ปื้นแดง ขึ้นมามั่ง หรือคงต้องเดินหน้า...ตี-ตี-ตี ตามเสียงโห่ เสียงเชียร์ อย่างมิอาจปฏิเสธ...

----------------------------------------------

            แต่ก็นั่นแหละ...ระหว่างบุกไป-บุกมา โอกาสที่จะเจอ หมัดสวน หรือ หมัดที่มองไม่เห็น จับเปาะเข้าบริเวณขมับ หรือกระโดงคาง ชนิดถึงขั้นก้นเตี้ย คายฟันยาง ทรุดตัวลงไปพับเพียบเรียบร้อย ให้ กรรมการ นับแปด หรือนับเลยไปถึงสิบ ถึงร้อย...ก็ใช่ว่าจะไม่มีเอาซะเลย!!! และก็นั่นก็ทำให้การบุก การแลก ใช่ว่าจะก่อให้เกิดประสิทธิภาพ ประสิทธิผล สมดังที่หวังตั้งใจ ในทุกเรื่อง ทุกประการ ก็หาไม่ เพราะเอาเข้าจริงๆ แล้ว ผู้ที่น่าจะถือเป็น คู่ต่อสู้ตัวจริงและเสียงจริง คงไม่ใช่แค่ฝ่ายตรงข้าม ที่ป่ายซ้าย ป่ายขวา ออกอาการ มวยวัด มาโดยตลอด แต่ก็คือ ตัวของตัวเอง นั่นแหละ ที่ถือเป็นคู่ต่อสู้ซึ่งยากมากๆ ที่จะเอาชนะกันได้ง่ายๆ...

---------------------------------------------

            ด้วยเหตุนี้...อะไรต่อมิอะไรในช่วงนี้ มันคงต้องเละไป-เละมา อีกซักพักใหญ่ๆ เผลอๆ...อาจเละเป็นขี้ เละเป็นโจ๊ก เป็นเต้าหู้ตกโต๊ะเอาเลยก็ไม่แน่ โดยเฉพาะถ้าหากมองจากอีกหลายต่อหลาย ปัญหา ที่กำลังจะตามมา ชนิดที่ไม่ว่าหมดยก ครบยก หรือไม่ เพียงใด ก็ตามที แต่หลังจากนั้น...การนับคะแนน รวมคะแนน ก็ออกจะเป็นอะไรที่ยากซ์ซ์ซ์เอามากๆ สำหรับบรรดา กรรมการ ทั้งหลาย ไม่ว่าบนเวที หรือข้างๆ เวทีก็ตาม เพราะถ้าหาก ตัดสิน กันไปตามอารมณ์ ตามรสนิยม ของตัวเอง โดยปราศจาก มาตรฐาน ที่แน่นอน เป็นตัวอ้างอิงอย่างมีหลัก มีฐาน โอกาสที่ขวดน้ำ เปลือกกล้วย รองเท้าแตะ หรือแม้แต่เก้าอี้รอบเวที ฯลฯ มันจะลอยละลิ่ว ขึ้นมาบนเวที ชนิดอาจต้องเผ่นกระเจิดกระเจิงกันไปทั่วทั้งสนาม ต้องเลิกชก ต้องยุติศึกวันทรงชัย ไปทั้งกระบวนการเอาเลยก็เป็นได้...

--------------------------------------------

            เฮ้ออ์อ์อ์...อะไรมันจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้ มาถึงจุดนี้ แบบนี้ ได้อย่างไร??? หรือด้วยเหตุผลกลใด??? คงต้องเก็บไปคิดๆ เป็น การบ้าน ระหว่างช่วงเว้นระยะห่าง ระหว่างกันและกันไปตามสภาพ ยิ่งโดยเฉพาะสำหรับ รัฐบาล ในช่วงนี้ ยังไงๆ...คงต้องหาทางห่างๆ เอาไว้ก่อนนั่นแหละดี ไม่ก็หากหนีไม่พ้นต้องเจอหน้า เจอตา อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธ คงต้องหมั่น สวมหน้ากาก เอาไว้ประมาณซัก 2 ชั้น 3 ชั้น เป็นอย่างน้อย อย่าให้ถึงกับมาพันพัว นัวเนีย แบบชนิดหนวดแขกพันกับฝอยขัดหม้อต่อไปอีกเป็นเด็ดขาด เพราะไม่งั้น...มันอาจ พังกันไปทั้งสนาม เอาเลยก็ไม่แน่!!!

---------------------------------------------

            จากนั้น...ค่อยๆ แก้ ค่อยๆ สาง กันไปทีละเปลาะ ค่อยๆ หาคำตอบ หามุกใหม่ๆ สไตล์ใหม่ๆ เอาไว้ให้เยอะๆ เพราะอย่างที่ว่าเอาไว้แล้วนั่นแหละ ภายใต้โลกยุคใหม่ โลกแห่งเทคโนโลยี ที่มันสามารถ ดิสรัปต์ อะไรต่อมิอะไร ให้หมดยุค หมดสภาพ ลงไปได้ง่ายๆ อะไรที่เป็นไปในแบบเดิมๆ สไตล์เดิมๆ มันอาจไม่ถึงกับสอดคล้อง เหมาะสม มากมายซักเท่าไหร่ มีแต่ต้องหันมาปรับตัว ปรับใจ ปรับสภาพ โดยอาศัย สติ และ ปัญญา รวมทั้ง สมาธิ ควบคู่ไปด้วย คือต้องนิ่ง ต้องเย็น ต้องสงบ สว่างและสะอาด หรือต้องเอา ธรรมะ นั่นแหละเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องอาศัย ธรรมเป็นอำนาจ ไม่ใช่อาศัย อำนาจเป็นธรรม เพราะโดย อำนาจ ไม่ว่าจะได้มาด้วยแบบไหน ด้วยกรรมวิธีใดๆ ก็แล้วแต่ มันคงไปไม่ได้เกินไปกว่านี้ ไปได้เท่านี้ หรือแค่นี้เท่านั้นเอง มันเลยถึงต้องเละเป็นขี้ เละเป็นโจ๊ก ไปจนได้...

---------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Peter Muller (อีกครั้ง...และอีกครั้ง) ... “What’s lasting is not what resists time, but what wisely changes with it. - สิ่งที่ยืนยาว...หาใช่สิ่งที่ต้านทานกาลเวลาไม่ แต่เป็นสิ่งที่พร้อมจะปรับเปลี่ยนตามกาลเวลาได้อย่างชาญฉลาด...”.

                                                                   -------------------------------------------------------